Türkiye’de Sosyal İnovasyon ve Kamu Kurumlarında Sosyal İnovasyonun Bilinirliği

Günümüzde yaşanan değişim ve dönüşüm pek çok alanda uygun sosyal inovasyon çözümlerini gerektirmektedir. Bu makale Türkiye’de sosyal inovasyonun kavramının kamuda bilinirliğini ve ne şekilde anlaşıldığını araştırmaktadır. Çalışma kapsamında, Türkiye’de kamuda orta ve üst düzey kademelerde çalışan 25 kişi ile yapılan kilit görüşmeler ile sosyal inovasyon kavramının bilinirliği ve kamudaki sosyal inovasyon sayılabilecek uygulamalar gün yüzüne çıkarılmaya çalışılmıştır. Bu makale ve yapılan alan çalışması neticesince sosyal inovasyon kavramının siyasa yapıcılar ve karar alıcılar tarafından yeterince bilinmediğini ve anlaşılamadığını ortaya koymuştur. Dahası terminolojinin daha çok Avrupa Birliği süreciyle görünür olduğu ve sosyal girişimcilik bağlamında ele alındığı tespit edilmiştir. Dolayısıyla sosyal inovasyona dönük teorik ve yasal çerçevenin kamu desteği ile/siyasa yapıcılar ve yasa koyucular tarafından belirlenerek ve bu konuda farkındalığın arttırılması ve verimli bir ortamın/ekosistemin oluşturulması gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Kamu politikası, politika yapıcılar, sosyal inovasyon, refah, Kamu politikası, politika yapıcılar, sosyal inovasyon, refah, public policy, policy makers, social innovation, wellfare

Social Innovation in Turkey and Awareness of Social Innovation Concept in Public Institutions

Worldwide structural transformations and challenges require appropriate social innovations solutions in almost every field. This study investigates the degree to which social innovation concept is known among policymakers and executed by public institutions in Turkey. Within the study, 25 semi-structured interviews have been undertaken and examined. The qualitative analysis of the interviews and investigation of related literature explored that the concept of social innovation is not adequately comprehended although some promising examples are on the place. The study reveals that social innovation approach become visible through European Union accession process and mostly associated with social entrepreneurship. There is a crucial need to increase awareness of social innovation approach and create a fertile environment for it by introducing a conceptual and regulatory framework for social innovation at all levels of government

Keywords:

public policy, policy makers, social innovation, wellfare, public policy, policy makers, social innovation, wellfare,

PDF

___

Aşçı, Z. V. K. D., & Demiryürek, K. (2008). Kırsal yoksullukla mücadelede yeni adım: Mikro kredi. Hr. Ü. ZF Dergisi, 12(4), 73–79. Ateş, S. A., Ateş, M., & Yülek, M. (2015). Going Beyond GDP: The role of social ınnovation in building a new welfare state. Atsan, N., & Erdoğan, E. O. (2015). Girişimciler için alternatif bir finansman yöntemi: Kitlesel fonlama (Crowdfunding). Baltacı, N. (2011). Kadınları güçlendirme mekanizması olarak mikro kredi. Ankara: TC Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. Bartelemus, P. (2014). What’s beyond GDP? Dimensions, 8–13. Besler, S. (2010). Sosyal girişimcilik. İçinde S. Besler (Der.) Sosyal girişimcilik, 3–28. Boelman, V., Kwan, A., Lauritzen, J. R., Millard, J., & Schon, R. (2015). Growing social innovation, A guide for policy makers (FP7-project No. TEPSIE (290771)). Brussels. Erişim Tarihi: 10.06.2016 http://youngfoundation.org/wp-content/uploads/2015/04/YOFJ2786_Growing_Social_Innovation_16.01.15_WEB.pdf Borzaga, C., & Bodini, R. (2012). What to make of social innovation? Towards a framework for policy development. Unpublished working paper. European Research Institute on Cooperative and Social Enterprises. Tarihinde adresinden erişildi http://euricse.eu/sites/euricse.eu/files/db_uploads/documents/1338304696_n2082.pdf Brandenburg, M. (2010). Making the case for social metrics and impact investing. Community Development Investment Review, 6(1), 47–49. Brown, T., & Wyatt, J. (2010). Design thinking for social innovation. Stanford Social Innovation Review, 8(1), 30–35. Christensen, C. M., Baumann, H., Ruggles, R., & Sadtler, T. M. (2006). Disruptive innovation for social change. Harvard business review, 84(12), 94. Cobb, C., Halstead, T., & Rowe, J. (1995). If the GDP is up, why is America down? ATLANTIC-BOSTON-, 276, 59–79. Conger, S. (2002). Social inventions. The Innovation Journal: The Public Sector Innovation Journal, Volume 14(2). 09 Nisan 2015 tarihinde erişilmiştir. http://www.innovation.cc/books/conger_social_ inventions1_09232009min.pdf Dasgupta, P. (2014). Measuring the wealth of nations. Annu. Rev. Resour. Econ., 6(1), 17–31. Demir, G. (2000). Osmanlı Devleti’nin kuruluşu ve Ahilik. Ahi Kültürünü Araştırma ve Eğitim Vakfı Yayınları. Drucker, P. F. (2002). The discipline of innovation. 1985. Harvard business review, 80(8), 95–100, 102, 148. European Commission, Enterprise and Industry Directorate-General, Social Innovation eXchange (SIX), & Euclid Network. (2010). This is European social innovation. Luxembourg: EUR-OP. Franz, H.-W., Hochgerner, J., & Howaldt, J. (2012). Challenge social innovation: An introduction. Içinde H.-W. Franz, J. Hochgerner, & J. Howaldt (Ed.), Challenge Social Innovation (ss. 1–16). Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg. Fullerton, J. (2015). Regenerative capitalism - how universal principles and patterns will shape our new economy. Greenwich: Capital Insitute. 01 Ocak 2016 tarihinde erişilmiştir. http://capitalinstitute.org/wp-content/uploads/2015/04/2015-Regenerative-Capitalism-4-20-15-final.pdf Gillwald, K. (2000). Konzepte sozialer Innovation. WZB Discussion Paper. Goldenberg, M. (2004). Social innovation in Canada. How the non-profit sector serves Canadians… and how it can serve them better. 02 Ocak 2016 tarihinde erişilmiştir. http://envision.ca/pdf/SocialEconomy/SocialInnovation.pdf Güler, B. K. (2010). Sosyal girişimcilik. Efil Yayınevi. Güneş, S., & Seven, H. (2009). Yoksullukla mücadelede mikro kredi uygulamaları ve Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü proje destekleri. Başbakanlık Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Genel Müdürlüğü. Heiskala, R. (2007). Social innovations: structural and power perspectives. Social innovations, institutional change and economic performance. Making sense of structural adjustment processes in industrial sectors, regions and societies, 52–79. Hochgerner, J. (2011). The analysis of social innovations as social practice. Bridges, 30. 11 Mayıs 2015 tarihinde erişilmiştir. http://www.socialinnovation2011.eu/wp-content/uploads/2011/04/The-Analysis-of-Social-Innovations-as-Social-Practice.pdf Howaldt, J., & Schwarz, M. (2010). Social innovation: Concepts. Research Fields and International Trends, Sozialforschungsstelle, Dortmund: Sozialforschungstelle Dortmund. 20 Mart 2016 tarihinde erişilmiştir. Hubert, A. (2010). Empowering people, driving change: Social innovation in the European Union. Bureau of European Policy Advisors (BEPA). Available online: http://ec. europa. eu/bepa/pdf/publications_pdf/social_innovation. pdf. Jacobs, J. (1961). The death and life of great American cities. Vintage. Kesselring, A., & Leitner, M. (2008). Soziale innovationen in Unternehmen. Study, compiled by order of the Unruhe Stiftung. Vienna. Download from: ZSI (http://www. zsi. at/attach/Soziale_Innovation_in_Unterne hmen_ENDBERICHT. pdf, 27/01/2010). Latouche, S. (2007). De-growth: an electoral stake? The international journal of inclusive democracy, 3(1), 14–18. Manzini, E. (2016). The sharing movement in its maturity – towards a ‘disruptive normality’. [Web log comment]. 15 Ekim 2016 tarihinde erişilmiştir. http://magazine.ouishare.net/2016/06/the-sharing-movement-in-its-maturity-towards-a-disruptive-normality McCraw, T. K. (2009). Prophet of innovation. Harvard university press. Meadows, D. H., Meadows, D. L., Randers, J., & Behrens, W. W. (1972). The limits to growth. New York, 102. Moore, M.-L., Westley, F. R., Tjornbo, O., & Holroyd, C. (2012). The loop, the lens, and the lesson: using resilience theory to examine public policy and social innovation. Içinde Social innovation (ss. 89–113). Springer. Moulaert, F. (2013). The international handbook on social innovation: collective action, social learning and transdisciplinary research. Edward Elgar Publishing. Moulaert, F., MacCallum, D., & Hillier, J. (2013). Social innovation: intuition, precept, concept. The International Handbook on Social Innovation: collective action, social learning and transdisciplinary research, 13. Moulaert, F., & Nussbaumer, J. (2005). The social region beyond the territorial dynamics of the learning economy. European urban and regional studies, 12(1), 45–64. Mumford, M. D. (2002). Social innovation: ten cases from Benjamin Franklin. Creativity research journal, 14(2), 253–266. Murray, R., Mulgan, G., & Caulier-Grice, J. (2008). How to innovate: The tools for social innovation. Work in progress–circulated for comment. 3 Mart 2015 tarihinde erişilmiştir. http://www. youngfoundation. org/files/images/publications/Generating _Social_Innovation_0. pdf OECD, 2016. Income inequality update. Retrieved from http://www.oecd.org/social/OECD2016-Income-Inequality-Update.pdf, 10.01.2016. Öz, C. S., & Çolakoğlu, C. (2014). Türkiye’de mikro kredi uygulamasının Sakarya ili özelinde incelenmesi. Çalışma ve Toplum, (4). Özdemir, F., & Ar, İ. M. (2015). Sosyal Yenilik üzerine bir alan araştırması. Girişimcilik ve İnovasyon Yönetimi Dergisi, 4(1), 17–43. Özdevecioğlu, M., & Cingöz, A. (2009). Sosyal girişimcilik ve sosyal girişimciler: Teorik çerçeve. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 32(82), 81–95. Parlakkaya, R., & Çürük, S. A. (2016). Bir yoksullukla mücadele aracı olarak islami mikrofinans ve Türkiye’de uygulanabilirliği. International Journal of Islamic Economics and Finance Studies, 1(2). Phills, J. A., Deiglmeier, K., & Miller, D. T. (2008). Rediscovering social innovation. Stanford Social Innovation Review, 6(4), 34–43. Piketty, T. (2014). Capital in the 21st Century. Cambridge: Harvard Uni. Pol, E., & Ville, S. (2009). Social innovation: Buzz word or enduring term? The Journal of Socio-Economics, 38(6), 878–885. Schumacher, E. F. (1985). Small is beautiful. Rowohlt Taschenbuch Verlag. Westley, F. (2008). The social innovation dynamic. Frances Westley, SiG@ Waterloo. Tarihinde adresinden erişildi http://www.sosyalinovasyonmerkezi.com.tr/yayin/1020080009.pdf Westley, F. (2013). Social innovation and resilience: How one enhances the other. Stanford Social Innovation Review. Zapf, W. (1989). Über soziale innovationen. Soziale Welt, 170–183.