Bu makale, şimdiye kadar Kieślowski’nin Trois Couleurs: Blue (1993) (Üç Renk: Mavi) eseri hakkında yapılan çalışmalarda, travmaya uğramış olan filmin ana karakteri Julie’nin üzerine yapılan yoğun öznel odaklanmanın önemi üzerinde fazla durulmamasını tartışmaktadır.  Ayrıca Kieślowski’nin filmdeki matem betimlemesinin, ne rengin yapay kullanımı ile ne de Julie’nin en içsel kişiliğini bizimle paylaşılmasıyla ilgili olmadığı iddiasını taşımaktadır. Bu durum film hakkında bilinen bir iddia olsa da, bu makalenin iddiayı daha ileriye taşıyarak yapmaya çalıştığı şey, Julie’nin yaşadıklarını, daha ziyade renkser (kromatik) ve semiyotik bir dil deneyimi ve Deleuze ve Guattari’nin bahsettiği anlamda ‘oluş’lar serisi bağlamında ele almaktır. Sonuç olarak, mavi rengin kullanımının sabit bir anlamı olmadığı ve filmin sembolik teması olan özgürlük ilkesinin daha çok film kahramanın kişisel yönleri ile ilgili olduğu gösterilmektedir.