Teorik olarak ondokuzuncu yüzyıla kadar Osmanlı devlet ve toplum yapılanmasında dinselkuralların belirleyiciliğinden söz etmek mümkünse de, gerçekte bu kurallar din dışı toplumsaldinamiklere dayanan ilkeler aracılığıyla işlerlik kazanmışlardır. Hatta yönetim ve örgüt gibikamusal nitelikli alanlarda toplumsal geleneği yansıtan örfi kurallar daha belirleyici olmuşlardır.Onyedinci ve onsekizinci yüzyıllarda Avrupa’da meydana gelen ve bütün dünyayı etkileyensosyo-ekonomik ve sosyo-politik gelişmelerin baskısını Osmanlı ondokuzuncu yüzyıldayoğun olarak hissetmiş ve kurumsal modernleşme çabalarıyla baskılara cevap vermeye çalışmıştır.Kurumsal modernleşme çabalarının hukuksal boyutu, dünyadaki gelişmelere koşut vebu gelişmelerin gereklerini karşılayacak modern bir hukuk sisteminin oluşturulmasını kapsamışve bu süreç hukuksal alanda dinsel kuralların belirleyiciliğinin kısıtlanmasını beraberindegetirmiştir. Bu hukuksal sekülerleşme süreci zamanla geleneksel yaklaşımı dönüştürerek akılve birey eksenli modern bir hukuk anlayışının gelişimine katkı sağlamıştır. Bu bağlamda, makaledeele alınan Tanzimat dönemindeki hukuksal düzenlemeler Osmanlı-Türk tarihinde birdönüm noktasını oluşturmaktadır

In theory, even though it can be said that religious law had been determinant in the Ottoman state and society structure until nineteenth century, in reality these rules had achieved functions through non-religious social dynamics. Even in the spheres having public character such as administration and organization, customary law reflecting tradition of the society was more determinative. In the nineteenth century Ottoman system fell under the heavy pressures of socio-economic and socio-political developments started in Europe in seventeenth and eighteenth centuries, and it attempted at institutional modernization in order to cope with the new situation. Institutional modernization covered the development of a modern system of law in accordance with the developments all over the world and this process gave way to the limitation of religious rules and norms in legal domain. This process of legal secularization, in time transformed traditional approach and contributed to the development of a legal conception grounded on reason and individual. In this context, legal arrangements in Tanzimat period considered in this article constitute a turning point in Ottoman-Turkish history