Türkiye’nin Lozan sonrası Balkanlarda takip ettiği dış politika stratejisi“sınırları dışında bırakılmış olan Balkanlardaki eski toprakları üzerinde herhangi biriddia ve talepte bulunmama ve Lozan Antlaşması ile belirlenmiş olan ‘statüko’nunkorunması” olmuştur. Bu nedenle Lozan Antlaşması’ndan hemen sonra BalkanDevletleri ile olan ilişkilerini canlandırmak istemiş ve bu doğrultuda Arnavutluk,Bulgaristan ve Yugoslavya ile ikili dostluk antlaşmaları imzalamıştır1929 yılına doğru hemen hemen bütün Balkan Devletleri arasındaki ilişkilerdüzeltilmiş ve Balkanlar’da bir işbirliği yapılması için gerekli ortam hazırlanmıştı.Nitekim Atina’da toplanan Birinci Balkan Konferansı, Balkan Birliği’ne gidişin ilkadımı olmuştur. Bu konferansta, İkinci Balkan Konferansının Türkiye’nin evsahipliğinde İstanbul’da yapılması kararlaştırılmıştı..20-26 Ekim 1931 tarihlerinde İstanbul’da yapılan İkinci Balkan Konferansı’naTürkiye’nin dışında Arnavutluk, Bulgaristan Romanya, Yugoslavya ve Yunanistandevletleri katılmıştır. Toplantılarını İstanbul ve Ankara’da yapan bu konferans; Balkanülkeleri arasında, siyasî, sosyal, kültürel, ticarî ve ekonomik anlamda bir birliğinoluşması sürecinde önemli bir rol oynamıştır.

The foreign policy strategy which Turkey followed in the Balkans after Lausanne Treaty was ‘not asserting a claim or demand about the previously owned land in the Balkans which was out of the territories after the treaty, and preserving the status-quo determined by Lausanne Treaty. Therefore, having the aim of strengthening relationships with the Balkan states just after Lausanne, Turkey, signed treaties of friendship with Albania, Bulgaria and Yugoslavia. By 1929, the relationships had been strengthened among almost all the Balkans states, and the situation required for collaboration had been provided. Likewise, the First Balkan Conference held in Athens had been the first step of the way to Balkan unity. In this conference it was decided to hold the second conference in Istanbul, hawing Turkey as the host state. Albania, Bulgaria, Romania, Yugoslavia and Greece took part in the Second Balkan Conference which was held in Istanbul in the period of October 20-26, 1931 alongside Turkey. This conference, which held its meetings in Istanbul and Ankara, fad an important role in the process of constructing a unity between the Balkans states in terms of political, social, cultural, trade and economic affairs.