Hamza KANDEMİR, İbrahim TEKELİ, Kürşat ÖZDAŞLI

ÖRGÜT KÜLTÜRÜNÜN DÜŞÜK VE YÜKSEK BAĞLAMLI İLETİŞİM TARZLARI ÜZERİNE ETKİSİ: KAFE ÇALIŞANLARI ÜZERİNE ÇALIŞMA

Bu çalışmanın temel amacı, örgüt kültürünün örgütte ki iletişim tarzı üzerinde ki etkisini tespit etmektir. Bu amaç doğrultusunda, Cameron ve Quinn’in dört (hiyerarşi-pazar-klan-adokrasi) örgüt kültürü tipinin Hall’ın iki (yüksek bağlamlı-düşük bağlamlı) iletişim tipi üzerindeki etkisi araştırılmıştır. Bu kapsamda Isparta ilinde bulunan kafelerde çalışan 287 kişiye ulaşılmıştır. Elde edilen verilere yapısal eşitlik modeli aracılığıyla birinci düzey ve ikinci düzey Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) uygulanmıştır. Analizler sonucunda; hiyerarşi kültürünün yüksek bağlamlı iletişim üzerinde ve klan, adokrasi ve piyasa kültürlerinin ise düşük bağlamlı iletişim üzerinde pozitif yönlü anlamlı etkiye sahip olduğu, diğer taraftan da örgüt kültürünün iletişim üzerinde pozitif yönlü anlamlı etkiye sahip olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Örgüt Kültürü, Örgüt Kültürü Tipleri, İletişim, Yüksek Bağlamlı İletişim, Düşük Bağlamlı İletişim

PDF

___

Batuş, G. (2007). Sözlü Kültürden Kitle Kültürüne Geçiş Sürecine Direnen Değerler. Online article from: http://cim. anadolu. edu. tr/pdf/2004/1130853303. pdf.
Brown, Andrew D. & Starkey, K. (1994). “The effect of organizational culture on communication and informatioan”, Journal of Management Studies, 31:6, pp. 807-828.
Cameron, K. S., & Quinn, R. E. (2005). Diagnosing and changing organizational culture: Based on the competing values framework. John Wiley & Sons.
Cameron, K. S., Quinn, R. E., DeGraff, J., & Thakor, A. V. (2014). Competing values leadership. Edward Elgar Publishing.
Dozier, J. B., Husted, B. W., & Mcmahon, J. T. (1998). Need for approval in low-context and high-context cultures: A communications approach to cross-cultural ethics. Teaching Business Ethics, 2(2), 111-125.
Erdem, R. (2006). İletişim Eğilimlerinin Yüksek-Düşük Bağlam Ayırımı İle Ölçülmesi: Türkçe Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 1(2), 17-25.
Erdem, R., Adıgüzel, O., & Aslı, K. (2010). Akademik peronelin Kurumlarına İlişkin Algıladıkları ve Tercih Ettikleri Örgüt Kültürü Tipleri. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (36), 73-88.
Erdem, R., & Günlü, E. (2006). İletişim Eğilimlerinin Yüksek Bağlam-Düşük Bağlam Ayırımı İle İncelenmesi: Hastane Çalışanları Örneği. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 9(2), 179.
Ergün, E. (2007). Kurum kültürünü analiz etmede Quinn ve Cameron’un rekabetçi değerler analizi. XV. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi, 266-271.
Hofstede, G. H., & Hofstede, G. (2001). Culture's consequences: Comparing values, behaviors, institutions and organizations across nations. Sage.
Hofstede, G. H., Hofstede, G. & Minkow, M. (2010). Cultures and Organizations (Software of Mind), Revised and Expanded Third Edition, McGraw Hill Companies,
İşcan, Ö. F., & Timuroğlu, M. K. (2007). Örgüt kültürünün iş tatmini üzerindeki etkisi ve bir uygulama. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi,21(1).
Kandemir, H. (2016). Çevre Etkenlerinin Kurumsal Stratejilere Etkisi: Büyük Ölçekli İnşaat Firmaları Üzerinde Bir Araştırma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1(36), 1-28.
Karakoç, N. (1989). Örgütsel iletişim ve örgütsel zaman arasındaki ilişkiler.Kurgu Anadolu Üniversitesi İletişim Bilimleri Fakültesi Uluslararası Hakemli İletişim Dergisi, 6(6), 81-90.
Karcıoğlu, F., Timuroğlu, K., & Çınar, O. (2009). Örgütsel İletişim ve İş Tatmini İlişkisi Bir Uygulama. İstanbul Üniversitesi İşletme İktisadi Enstitüsü Dergisi-Yönetim, 67.
KURTULUŞ, K. Pazarlama Araştırmaları, Avcıol Basım, 1996.
Macit, G. (2010). İletişim tarzları üzerinde kültürel değerlerin etkisi: Mehmet Akif Ersoy üniversitesi öğrencileri üzerinde bir araştırma (Doctoral dissertation, Sosyal Bilimler), 30.
Maximini, Dominik. (2015). The Scrum Culture: Introduction Agile Methods in Organizations (Management for Professionals), Springer, Cham.
Meydan, C. H., & Şeşen, H. (2015). Yapısal Eşitlik Modellemesi AMOS Uygulamaları (2. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık, 37.
Morden, T. (1999). Models of national culture-a management review. Cross Cultural Management: An International Journal, 6(1), 19-44.
Orpen, C. (1997). The interactive effects of communication quality and job involvement on managerial job satisfaction and work motivation. The Journal of Psychology, 131(5), 519-522.
Schein, E. H. (2010). Organizational culture and leadership (Vol. 2). John Wiley & Sons.
Sekaran, Uma. (1992). Research Methods For Business. A Skill Building Approach. USA: John Wiley & Sons Inc, 253.
Shall, Maryan S. (1983). “A Communication-Rules Approach to Organizational Culture”, Administrative Science Quarterly, Vol. 28, No. 4 (Dec., 1983), pp. 557-581.
Sümer, C. (2000). Performans Değerlendirmesine Tarihsel Bir Bakış ve Kültürel Bir Yaklaşım. Akademisyenler ve Profesyoneller Bakış Açısıyla Türkiye’de Yönetim, Liderlik ve İnsan Kaynakları Uygulamaları, 57-90.
Şişman, M. (2002). Örgütler ve kültürler. Ankara: Pegem A Yayıncılık, 145.
Vural, B. A. (2003). Kurum Kültürü. İstanbul: İletişim Yayınları.