İnsanlık tarih içerisinde devletlerin baskıcı yönetimleri ve savaşlar sonucunda çok trajik sonuçlarla karşı karşıya kalmıştır. 2. Dünya savaşı sonucunda milyonlarca insan hayatını kaybetmiş, yine bir o kadar insan yerinden yurdundan olmuştur. Uluslararası toplum insan bu sonuçlar üzerine insanların sahip olduğu tmel hak ve hürriyet ihlallerini en aza indirmek üzere yeni bir uluslararası sitem içinde insan hakları koruma sistemlerini inşa etmeye başlamıştır. Milletler ve devletler arasındaki uyuşmazlıkları barışçıl yollarla çözmek üzere 1945 yılında Birleşmiş Milletler kurulmuştur. Evrensel İnsan Hakları beyannamesi ve takip eden Ulusllararası İnsan Hakları Sözleşmeleri imzalanmış ve bu Sözleşmelerle temel hak ve hürriyetleri koruma mekanizmaları oluşturulmuştur. Bölgesel bir İnsan Hakları sistemi kuran Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi 4 Kasım 1950'de kabul edilmiş ve 3 Eylül 1953'de yürürlüğe girmiştir. Bu Sözleşme hukuki bağlayıcılığa sahip ilk uluslararası insan hakları sözleşmesidir. Diğer uluslararası sözleşmelerle karşılaştırıldığında Avrupa Sözleşmesi bu alnada nevi şahsına münhasırdır. Bireyleri, sözleşmede garanti edilen temel hak ve hürriyetleri ihlal eden devleti şikayet etme hakkı ile donatan ilk ulsulararası sistemi kuran sözleşmedir. Uluslararsı İçtihat Hukukunu da içeren ve kendi kendien referans veren bir rejime sahiptir. Çünkü kendi içtihat hukukuna dayanarak Mahkeme önceki kararları ile bağlıdır. Bu İçtihat Hukuku sisteminin bir özelliğidir. Avrupa Konseyi üye devletlerin mahkeme ve hukuk sistemlerinden bağımsız olarak çalışır. Strasbourg Mahkemesi üye devletlerin bir temyiz mahkemesi değildir, iç hukuklarını sadece Sözleşmeye uygunluk bakımından yourmlar. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve denetim mekanizması bütün Dünya'da İnsan haklarının gelişimine önemli bir katkı yapmıştır. Bu çalışmadaki so rise Sözleşme ve meknaizmasının yaygın insan hakları ihlalleri ile mücadele edip edemeyeceğidir. Sözleşmeye taraf ülkelerde yaygın ve sistematik ihlaller on yıllardır görülmememktedir. Batı Avrupa Demokrasileri olarak adlandırılan ülkelerde bu tür yaygın ve sistematik ihlalere yer olmadığı şeklinde yaygın ve genel bir inanç vardır. Bu tür pratiklerin dünyanın digger bölgelerindeki diktatörlük rejimlerine ait olduğuna inanılmaktadır. Fakat bir an bir şekilde Sözleşmeye taraf bir ülkede yaygın ihlallerin olması durumunda Sözleşme ve control mekanizması bu tür yaygın ishlelelrle başa çıkabilecek midir? Bu çalışmamız bu soruya cevap aramaktadır

The humanity faced very tragic consequences of war and other cruel teratments from state practices in history. To minimise the human rights violations, international community started to construct human rights protection systems. United Nations was established in 1945. The Universal Declaration of Human Rights was followed by main human rights protection treaties and monitoring systems established by those treaties. The European Convention on Human Rights was adopted on 4 November 1950 and entered into force on 3 September 1953. It’s the first international legally binding human rights treaty. The human rights protection system of European Convention is unique comparing with other international treaties. It is the first international system that provides individuals with right to complaint the state for violation of their human rights guaranteed in the Convention. It includes “international common law” feature and also it is self-referential regime. Because of its case law, Court is bound by their previous jurisprudence. This is its common law future. The Council of Europe bodies work independently from courts and legal systems of states` parties. Strasbourg is not appeal court of states parties; it interprets their domestic law and practise only in terms of compatibility with the Convention. The European Convention on Human Rights and its supervisory system have made considerable contributions to the whole human rights development in the world. The question in this study that does the Convention has the effective mechanism to combat with gross human rights violations. Gross and systematic violations are not common in the states parties of the Convention during the last four decades.It is a common view that there is no place for gross violations in so-called democracies of Western Europe. Such practices are confined to dictatorial regimes in other parts of the world. But somehow if gross and mass human rights violations occur in a member state to Convention, have the Convention and its implementation mechanism ability to fight with such violations?