İşgücü Piyasası ve Eğitim Planlaması İlişkisi: Amerika Birleşik Devletleri Örneği

Günümüzün hızla değişen üretim ilişkileri yapısında, istihdam ve eğitimin ilişkisi de boyut değiştirmektedir. Dördüncü Endüstriyel Devrimin etkileri, çalışma koşullarında da kendini hissettirmektedir. Sektörün mevcut ve gelecekteki beklentisini nicel ve nitel olarak karşılayacak işgücü temini, istihdam yaratmak kadar önemlidir. Bir yanda darboğazda bulunan nitelikli işgücü, diğer yanda doğru planlama eksikliğinden kaynaklanan mutsuz işsiz kitleler, sadece bireysel değil toplumsal sıkıntıları da beraberinde getirmektedir. İstihdam edilecek bireylerin sayı ve nitelikleri ile bu bireyleri çalışma yaşamına kazandıracak son nokta olan eğitim sisteminin kontenjan ve müfredat açısından, işgücü piyasasının ihtiyacını gözeterek tasarlanması önem arz eder. Bu gereksinimi karşılamak için, yakın zamana kadar kullanılan salt matematiksel ve ekonometrik modeller işlevsel ve yeterli bulunmadığından, günümüzde terk edilerek, bunun yerine entegre bir işgücü piyasası bilgi sistemi kurulması tavsiye edilmeye başlanmıştır. İnsangücü planlaması, ülkeler için doğru sayıda insanın, doğru meslek çeşitliliğinde, doğru niteliklerle, doğru yerde bulundurulmasıdır. Yaklaşımın özünde, işgücü piyasasına dâhil olan bireylerin cinsiyet, meslek dalı, eğitim düzeyi temellerinde gruplandırılması yer alır. İnsangücü planlanmasının çıktısı olan veriler, eğitim planlaması için, özellikle yükseköğretimde okul, bölüm ve kontenjan hesaplamalarına kaynak oluşturur. Belirlenen ekonomik hedeflere ulaşabilmek için, hangi mesleklerde, hangi özelliklerde ne kadar insangücüne ihtiyaç bulunduğunun hesaplanması "insangücü planlaması"; eğitim sisteminin gerekli nitelik ve niceliği üretebilmek için verilen hedefler dâhilinde planlanması "eğitim planlaması" adını alır. Ancak eğitim planlaması sadece çalışabilir nüfus göz önüne alınarak yapılmaz. Her eğitim kademesi için, ihtiyaç duyan nüfus temel alınarak planlama yapılır. Ülkelerin siyasi, jeolojik ve demografik özellikleri birbirinden farklı olduğundan, her ülke için tek tip bir insangücü planlaması önerilemez. Bu nedenle öncelikle ülkelerin mevcut durumlarını doğru biçimde değerlendirmesi, sonrasında plan ve politika oluşturarak iyileştirme sağlamaya çalışması gerekmektedir. Bu çalışmada Amerika Birleşik Devletleri' nde insangücü planlaması ile ilgili gerçekleştirilen faaliyetler ve bu faaliyetleri gerçekleştiren kurum olan İşgücü İstatistikleri Bürosunun süreçleri incelenmiştir. Yöntem olarak literatür tarama kullanılmıştır

PDF

___

Adem, M. (2008). “Eğitim Planlaması”, Ankara: Ekinoks Yayınevi.

Argon, T., & Eren, A. ( 2004). “İnsan Kaynakları Yönetimi”. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Bardhan, A., Hicks, D. L., & Jaffee, D. (2011). “How responsive is higher education? The linkages between higher education and the labour market”. Applied Economics, 1239-1256.

Bartholomew, D. (2001). Encyclopedia of Operations Research & Management Science. “Manpower Planning”, 471-473. Springer Science and Business Media B.V.

Bureau of Labor Statistics. (2013, 07 10). “BLS Handbook of Methods”. Bureau of Labor Statistics: http://www.bls.gov/opub/hom/ adresinden alındı

Dohm, A., & Shniper, L. (2007, November). “Occupational Employment Projencitons to 2016”. Monthly Labor Review, 86-125.

Ender, R. (2015). “Kolay Gelsin Meslekler ve Mekanlar”. İstanbul: İletişim Yayınları.

Goldstein, H. (1966). “Projections of Manpower Requirements and Supply”. Industrial Relations Vol. 5 Issue 3, 17-27.

Gross, R. (1963). “The Teacher and the Taught”. New York: DellPublishing Company.

Harbison, F. (1967). “Educational Planning and Human Resource Development”. Paris: Unesco.

Hesapçıoğlu, M. (2001). “Türkiye' de Makro Düzeyde İnsan Kaynakları Planlaması”. Ankara: Anı Yayıncılık.

Hughes, G. (1993). “Projecting The Occupational Structure of Employment in OECD Countries”. Paris: OECD.

İşkur. “İş ve İşçi Bulma Servisi Kurulması Hakkındaki 88 Sayılı Sözleşme”. Türkiye İş Kurumu: http://www.iskur.gov.tr/portals/0/dokumanlar/kurumsal%20bilgi/mevzuat/ILO%20Sozlesmeleri/%C4 %B0%C5%9F%20ve%20%C4%B0%C5%9F%C3%A7i%20Bulma%20Servisi%20Kurulmas%C4%B1%2 0Hakk%C4%B1ndaki%2088%20Say%C4%B1l%C4%B1%20S%C3%B6zle%C5%9Fme.pdf (Erişim Tarihi: 03.09.2017).

İşkur “Türkiye İş Kurumu Kanunu” . Türkiye İş Kurumu: http://www.iskur.gov.tr/portals/0/dokumanlar/kurumsal%20bilgi/mevzuat/Kanunlar/T%C3%BCrkiye %20%20%C4%B0%C5%9F%20Kurumu%20Kanunu%20-%20T%C3%BCrk%C3%A7e.pdf (Erişim Tarihi: 03.09.2017).

Lacey, T. A., & Wright, B. (2009, November ). “Occupational Emplaoyment Projections to 2018”. Monthly Labor Review, 82-123.

Levent, D. E. (2005). “Türkiye' de İnsan Kaynaklarının Geliştirilmesi ve Eğitim Planlaması”. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Neumark, D., Johnson, H., & Mejia, M. C. (2013). “Future Skill Shortages in the US Economy?” Economics of Education Review, 151-167.

Psacharopoulos, G. (1986). “Links Between Education and the Labour Market: a broader perspective”. European Journal of Education Vol: 21 No:4, 409-417.

Spak, G. T. (2013). Procedia-Social and Behavioral Sciences, 3235-3245.

Stager, D., & Meltz, N. M. (1976). “Manpower Planning in the Professions”.The Professions and Public Policy (s. 73-83). Toronto: University of Toronto Faculty of Law.

Şişman, M. (2006). “Eğitim Bilimine Giriş”. Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Thie, H. J., Christian, J., Stafford, M., Yardley, R. J., & Schirmer, P. (2008). “Fiscally Informed Total Force Manpower”. California: RAND National Defense Research Institute.

Toossi, M. (2012). “Projections of the labor force to 2050: a visual essay”. Monthly Labor Review , 3-16.

Wyatt, I. (2010). “Evaluating the 1996-2006 Employment Projections”. Monthly Labor Review.