Bu makalede, Uyumsuzluk yada absürd tiyatronun geleneksel tiyatroya karşıtepkisini göstermeye çalıştık. Uyumsuzluk Tiyatrosu, klasik tiyatronun geleneksel biçimlerine karşıçıkmaktadır. Bilindiği gibi, klasik tiyatro, sağlam temellere dayanan bir geleneğe sahiptir. Geleneksel tiyatro yazarı, karakterleri, eylemleri ve duygularıderinlemesine analiz edilip sergilenen bir sürü kahramanın etrafında döndüğü ilginç ve sürükleyici bir olayıperdeler halinde sergiler. Uyumsuzluk tiyatro yazarı, geleneksel tiyatronun sağlam yapısınıbozmaya ve tiyatro yazarının hile ve aldatmacalarınıortaya çıkarmaya ve geleneksel tiyatro anlayışınıkendine özgü teknikleriyle temelini sarsmaya çalışır. Uyumsuzluk Tiyatrosu, gerçeğin mimetik bir şekilde sunumunu, gösterimini, olayın doğrusal ve kronolojik anlatımını, geleneksel tiyatro yazarının kurgusal olarak yarattığıtiyatro yapıtıkarşısında okuyucunun veya seyircinin konumunu ve kahramanların durumunu sorunsalhale getirir. İnsanla dünya arasındaki uyumsuzluğu, hem insanın, hem de dünyanın anlamının silindiği dile getirir. Uyumsuzluk Tiyatrosu sahnedeki bütün görsel ve duyusal öğeleri en aza indirmiştir .En tanınmışyazarları, Samuel Beckett, Eugene Ionesco ve Arthur Adamov’dur. Onlar yapıtlarında bir yandan geleneksel tiyatro ve öğelerini dolaylıveya dolaysız eleştirirler ve sorunsalhale getirirler, diğer taraftan kendi tiyatro anlayışlarınısergilemeye çalışırlar.

In this study we tried to expose that the absurd theatre is opposing against the traditional theatre. The absurd theatre opposes against the traditional forms of the classic theatre. As it is known, the classic theatre has a tradition based on the strong fundamentals .The traditional dramatist put on display a interesting and fascinating action around which are turning adventurously a great number of personages whose acts, passions and sentiments are deeply analysed . The most famous absurd theatre dramatists are Samuel Beckett, Eugene Ionesco and Arthur Adamov. On the one hand, they criticise directly or indirectly the traditional theatre and its elements and put them in problematic, on the other hand, they are trying to expose their own theatre conception