TÜRKİYE’DE YABANCI DİL ÖĞRETİMİNDE MOTİVASYON-YÖNTEM SORUNU VE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Son asırlarda ulaşım ve iletişim araçlarının mesafeleri kısaltmasıyla toplumlar arasındaki yakınlaşma kaçınılmaz olmuş ve bu duruma paralel olarak yabancı dil öğretiminin önemi bir kat daha artmıştır. Dünyada durum böyleyken Türkiye’de yabancı dil öğretiminden alınan olumsuz sonuçlar güncel tartışma konusudur. Türkiye’de bireylerin isteklendirilememesi ve uygulanan yanlış yöntemler toplumda yabancı dil öğretimine karşı ciddi ön yargılar oluşturmuştur. Türkiye’de yabancı dil öğretiminin önünde önemli bir problem olarak görülen motivasyon-yöntem sorunları ve çözüm yolları bu makalede irdelenmiştir. Elde edilen bulgular sonucunda Türkiye’de yabancı dil öğretiminde sorun teşkil eden nedenler, motivasyon ve metot temelli problemler olarak tespit edilmiş ve bunlara çözüm önerileri geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Türkiye’de yabancı dil öğretimi, öğretim metotları, motivasyon, çözüm önerileri

THE MATTER OF MOTİVATİON-METHOD AND SOLUTİON OFFERS İN FOREİGN LANGUAGE TEACHİNG İN TURKEY

Nations that started to develop within time usually placed significant importance in foreign language learning because of military issues, marriages, migration, politics, colonialism, and economic reasons. Because of improved transportation means in the last centuries, the communications endeavors among the societies have turned the foreign language into a sector. As a response to that situation, foreign language teaching has become a major controversy in Turkey. A serious prejudice has been observed in Turkish community due to the wrong implementation of the foreign languages. In this communication age in which foreign language teaching has become so important, motivation and method problems which were considered to be important problems and solutions to them have been studied in this article. According to the research results, the main problems of foreign larguage teaching are categorized into motivation- based and methodology-based problems.

Keywords:

foreign language teaching in Turkey, teaching methods, motivation, solution offers,

PDF

___

ALAN, Y. (1994), “Lisan ve İnsan”, Sızıntı Dergisi, Sayı 185, 5.
BAŞKAN, Ö. (2006). Yabancı Dil Öğretimi İlkeler ve Çözümler. İstanbul: Multılıngual Yayınları.
BAYRAM, Z. (1996). Üniversite Öncesi Yabancı Dil Öğretimi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı 23, 211.
ÇELEBİ, M. D. (2006), “Türkiye’de Anadili Eğitimi ve Yabancı Dil Öğretimi”, Erciyes Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 21, 286.
ÇİFTÇİ, M. (2003), “Dil ve Edebiyat Öğretiminde Zaman Haritası”, Türklük Bilimi Araştırmaları (TÜBAR), Sayı XIII, 73
DELİÇAY, T. (2007). “Yabancılara Arapça Öğretiminde Mısır Modeli”. Fırat Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, Yıl 12, Sayı 1, 63-82.
DEMİREL, Ö. (1978), “Yabancı Dil Öğretimi ve Tam Öğrenme”, Eğitim ve Bilim, Sayı 14, 46-50.
EKMEKÇİ, F. Ö. (1983a), “Yabancı Dil Eğitimi Kavram ve Kapsamı”, Türk Dili Dil Öğretimi Özel Sayısı, C:XLVII, 113
EKMEKÇİ, F. Ö. (1983b), “Yabancı Dil Eğitimi Kavram ve Kapsamı”, Türk Dili Dil Öğretimi Özel Sayısı, C:XLVII, 111 ERGİN, M. (1997), Üniversiteler İçin Türk Dili, İstanbul: Bayrak basım/yayım/tanıtım.
İLTER, B., Er, S. (2007), “Erken Yaşta Yabancı Dil Öğretimi Üzerine Veli ve Öğretmen Görüşleri”, Kastamonu Eğitim Dergisi, Yıl 15, Sayı 1, 21-30.
İŞERİ, K. (1996), “Dilin Kazanımı ve Yabancı Dil Öğretimi”, Dil Dergisi, Sayı 43, 21-27.
KABADAYI, A. (2003), “Öğrenci-Merkezli Yabancı Dil Öğretim Modeli Tercih Ölçeği”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 5, 56
KOCAMAN, A. (1983), “Yabancı Dil Öğretiminde Yeni Yönelimler”, Türk Dili, Dil Öğretim Özel Sayısı Temmuz-Ağustos, 379-380.
ONAN, B. (2003), “Divanü Lûgat-it Türk’ün Dil Öğretim Yöntemleri ve Dünya Filolojisine Katkıları Bakımından Bir Değerlendirmesi”, Türklük Bilimi Araştırmaları (TÜBAR), Sayı XIII, 436-442
ÖZDEMİR, E. A. (2006), “Türkiye’de İngilizce Öğreniminin Yaygınlaşmasının Nedenleri”, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 1, 28-35.
SEBÜKTEKİN, H. (1973), “Yabancı Dil Öğretiminde Yöntem”, Boğaziçi Üniversitesi Dergisi, s.95.
SAYDI, T. N. (2007). Yabancı Dil Öğrenmede Başarı Şifreleri: Öğrenme Stratejileri. İstanbul: Bilişim Yayınevi.
ŞENESEN, Ü.(2001), “Başka ülkelerde İngilizce dilinde öğretim”, Bütün Dünya, Sayı 4, 30-33.
SUNEL, A. H. (1989), “Yabancı Dil Öğretiminde Metot Sorunu”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 4, 140.
ŞAHİN, Y. (2007), “Yabancı Dil Öğretiminin Eğitbilimsel ve Dilbilimsel Temelleri”, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 22, 468.
TARCAN, A. (2004). Yabancı Dil Öğretim Teknikleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
TOK, H. (2007), “Öğretmen Adayların Kullandıkları Yabancı Dil Öğrenme Stratejileri”, Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları, İnönü Üniversitesi Yabancı Diller Bölümü: Elazığ.
TOKDEMİR, A. (2000), “Yabancı Dil Öğrenmede Yaş Faktörü”, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 6, 524.
TUTAŞ, N. (2000a), “Yabancı Dil Öğrenmede Yaş Faktörü”, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 6, 368.
TUTAŞ, N. (2000b), “Yabancı Dil Öğrenmede Yaş Faktörü”, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 6, 365-367.
VAHAPOĞLU, E. (2009). Yabancı Dil Öğrenme Yolları. İstanbul: Alfa Yayınları.
YOLCU, M. (2002), “Yabancı Dil Öğrenimi”, Dinbilimleri Akademik Araştırma Dergisi, Yıl 2, Sayı 3, 21.