T. Serkan AKA, MUSTAFA BAŞ, MERİÇ ERASLAN

Evaluation of the social skill levels of the horseman jereed players with respect to diffrent variables

Bu araştırmanın amacı Türkiye’deki atlı cirit sporcuların sosyal beceri düzeylerini incelemektir. Araştırmaya Türkiye’nin çeşitli illerinden 330 atlı cirit sporcusu katılmıştır. Atlı cirit sporcuların sosyal beceri düzeylerini ölçmek için 1986 yılında Riggio tarafından geliştirilen sosyal beceri envanteri (SBE) kullanılmıştır. Kendini tanımlama türünden bir ölçme aracı olan ve 90 maddeden oluşan bu envanter 1993 yılında Galip Yüksel tarafından Türkçeye çevrilmiştir. Araştırmaya katılan atlı cirit sporcularına uygulanan kişisel bilgi formu ve SBE’den elde edilen verilerin değerlendirilmesi ve analizinde; ölçeğin 6 alt boyutu ve toplam puanları için tanımlayıcı istatistikler kapsamında yer alan puanların aritmetik ortalamaları, minimum ve maksimum puanlar, standart sapma değerleri ve ranj değerleri hesaplanmıştır. Çalışmada kişisel bilgi forumunda yer alan sporcuların yaş, eğitim durumu, refah seviyesi ve medeni hallerinin sosyal beceri düzeylerine yönelik puanlarının birbirinden anlamlı derecede farklı olup olmadığını belirlemek için bağımsız guruplar T testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Atlı cirit sporcularından bekâr olanların evli olanlara göre (p=0,005), 21 yaş altı (p=0,000- p=0,013- p=0,002) ve 42 yaş üzeri olanların (p=0,000- p=0,026) diğer yaş aralıklarında bulunanlara göre, Eğitim düzeyi lisansüstü olanların (p=0,000- p=0,000) ilköğretim ve lise mezunu olanlara göre, İyi (p=0,001- p=0,000) ve Çok iyi refah seviyesine sahip olanların (p=0,000- p=0,000 ) çok kötü ve kötü refah seviyesine sahip olanlara göre sosyal beceri düzeylerinin daha yüksek olduğu saptanmıştır. Elde edilen bulgular doğrultusunda, araştırmaya katılan atlı cirit sporcularının hem sosyal beceri düzeylerinin genelinde, hem de alt boyutlarında orta düzeyde sosyal beceriye sahip oldukları sonucuna varılmıştır.

Atlı cirit sporcularının sosyal beceri düzeylerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesi

The aim of this study is to evaluate the social skill levels of the horsemen jereed players in Turkey. 330 players from different cities in Turkey have attended to the research. Social Skills Inventory developed by Riggio in 1986 has been used to evaluate the social skill levels of the players. This inventory which is a self-identifying test tool consisting of 90 terms was translated in to Turkish by Galip Yüksel in 1993. Grade point averages, minimum and maximum grades, standard deviation and range values have been calculated as the identifying parameters to evaluate and analyze the data obtained from SBE and personal information forms collected from the players attending to study. Independent groups T test and analyses of variance (ANOVA) have been used to determine if the data provided in the forms like the age, education, life quality and marital status of the players have a considerable effect on their social skill levels. In conclusion, it is seen that jereed players have mid-level social skills both in general and sub-dimensions. Moreover, it has been concluded that the social skills levels of the ones who are single (p=0,005) , under 21(p=0,000- p=0,013- p=0,002) or over 42 (p=0,000- p=0,026), university graduate (p=0,000- p=0,000) and living under good (p=0,001- p=0,000) to very good life standards (p=0,000- p=0,000 ) have better social skills levels than those who’re married, over 21 or under 42, high school, junior or middle school graduate, living under bad to very bad life standards.

PDF

___

1. Atabeyoğlu C. Geleneksel Türk Güreşi ve Kırkpınar: Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi, Yayınları 5, İstanbul, 2000.
2. Avşar Z. Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenlerinin Sosyal Beceri Düzeylerinin Belirlenmesi, Journal of Uludağ University Faculty of Education. 2004; 17(2): 111- 130.
3. Avşar Z, Öztürk Kuter F. Beden eğitimi ve spor bölümü öğrencilerinin sosyal beceri düzeylerinin belirlenmesi. Journal of Theory and Practice in Education, 2007; 3(2): 197–206.
4. Bacanlı H. Duyuşsal Davranış Eğitimi. 3. Baskı, Ankara: Nobel Publishing, 2005.
5. Bacanlı H. İlköğretimde Rehberlik. Sosyal Beceri Eğitimi, Yıldız Kuzgun (Ed.), 5.Baskı, Ankara: Nobel Publishing, 1999.
6. Bozbey Akalın AO. Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu Olan Çocukların Abla ve Ağabeylerinin Sosyal Beceri Düzeyi ve Kardeş ilişkileri, Unpublished Graduate Theis, Çukurova University, Institue of social Sciences, 2005.
7. Cartledge G, Milburn JF. Teaching Social Skills to Children, 2. Ed. New York: Pergamon Pres, 1992.
8. Chadsey-Rusch, Toward J. Defining and Measuring Social Skills in Employment Settings, American Journal on Mental Retardation, 1992; 96(4): 405–418.
9. Çubukçu Z, Gültekin M. İlköğretimde Öğrencilere Kazandırılması Gereken Sosyal Beceriler. Bilig, Ahmet Yesevi University Mütevelli Heyet Başkanlığı, 2006; 37: 155– 174.
10. Ditommaso E. Attachment styles, social skills and loneliness in young adults. Personality and Individual Differences, 2003; 35(2): 303-312.
11. Ekinci Y. İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Sosyal Beceri Düzeylerine Göre Öğretmenlerin İş Doyumu ve İş Stresinin Karşılaştırılması. Unpublished Graduate Thesis. Gaziantep University Institute of Social Sciences, 2006.
12. Erkal ME. Sosyolojik Açıdan Spor. 1.Copy, 10000 Adet, Ankara: Milli Eğitim Basımevi, 1986.
13. Erzurum Atlı Spor Kulübü. Ata Sporu Cirit. Özel Sayı, Ankara: Güzel Sanatlar Matbaası A.Ş. 1974.
14. Genç ZS. İlköğretimde Sosyal Becerilerin Gerçekleşme Düzeyinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Kastamonu Eğitim Dergisi. 2005; 13(1): 41–54.
15. Gezder N. Geleneksel Sporlarımızdan Ata Sporu Cirit. 2.Baskı, Erzurum: Eser Ofset, 1998
16. Gezder N. Geleneksel Sporlarımızdan Ata Sporu Atlı Cirit. 3. Baskı, Erzurum: Hakikat Ofset Tesisleri, 2002.
17. Golaman D. Duygusal Zekâ, 14.Baskı, (Çeviren: Banu Seçkin Yüksel), İstanbul: Varlık/Bilim Press, 2005.
18. Güven Ö. Kırkpınar Güreş Kültürü. Türk Dünyası Tarih Dergisi, 1993; (80): 61–62.
19. Güven Ö. Türklerde Spor Kültürü, Geliştirilmiş 2.Baskı, Ankara: AYK Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayını, 1999.
20. Hargie O. A handbook of communication skills, New York: New York University Press, 1986
21. İskenderzade LA. Dede Korkut Hikâyelerinin Türk Plastik Sanatlara Yansıması. Selçuk University Institute of social Sciences Dergisi. 2007:(17): 319–340.
22. Kafesoğlu İ. Türk Milli Kültürü. 2. Baskı, İstanbul: Boğaziçi Yayınları, 1983.
23. Kahraman A. Osmanlı Devletinde Spor. 1. Copy, Ankara: Republic of Turkey. Ministry of Culture Press, 1995.
24. Kalafat T. Üniversite Öğrencilerinin Beden Memnuniyeti Düzeyleri ile Sosyal Beceri Düzeyleri Arasındaki İlişkinin Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi (Çanakkale İli Örneği). Unpublished Graduate Theis, Çanakkale On sekiz Mart University Institute of Social Sciences, 2006.
25. Kapıkıran NA, İvrendi AB, Adak A. Okul öncesi çocuklarında sosyal beceri: Durum saptaması. Pamukkale University Eğitim Fakültesi Dergisi, 2006; 19(1): 20-28.
26. Karahan FT. Üniversite Öğrencilerinin Stresle Başa çıkma Tarzlarının Sosyal Beceri Düzeylerine ve Mutluluk Algılarına Göre İncelenmesi. Ankara University Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2007; 40(2): 41-61.
27. Karahüseyinoğlu FM. Geleneksel Türk Sporlarındaki Modern Spor Yansımaları. e-Journal of New World Sciences Academy, 2008; 3: 130–137.
28. Karayurt Ö, Akyol Ö. Hemşirelik Yüksekokulu Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeyleri ile Akademik Başarı Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Journal of Atatürk University High School of Nursing, 2008; 11(1): 33–39.
29. Koçan N. Geleneksel Sporlarımızdan Cirit’in rekreasyon amacı ile günümüze uyarlanması. Proceedings of 9. International Congress of Sport Sciences, (84–86), Ankara: Nobel Yayınları. 2006.
30. Marlowe AH. Social Intelligence: Evidence for Multidimensionality and Construct Independence. Journal of Educational Psychology, 1986; 78(1): 52–58.
31. Meriç B. Boşanmış Ailelerdeki Ergenlerin Uyum Düzeylerini Ve Sosyal Becerilerini Geliştirmeye Yönelik Bir Grup Rehberliği Çalışmasının Sınanması. Unpublished Doctorate thesis, Marmara University, Institute of Educational Sciences, 2007.
32. Merrel WK, Gimphel GA. Social Skills of Children and Adolescents: Conceptualization, Assessment, Treatment, New Jersey. Lawrence Erlbaum Associates Inc., 1997.
33. Özabacı N. Çocukların Sosyal Becerileri ile Ebeveynlerin Sosyal Becerileri Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Fırat University Journal of Social Sciences. 2006;16(1): 163–179.
34. Sağlam M, Avşar Z, Özonay İZ, Özkanal Ü. Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Sosyal Beceri Düzeylerinin Belirlenmesi. Pamukkale University 14. Proceeding presente on 14 National Educational Sciences Congress, 2005.
35. Seven S. Yedi-Sekiz Yaş Çocuklarının Sosyal Becerilerinin İncelenmesi. Fırat University Journal of Social Sciences, 2008; 18(2): 151–174.
36. Trower P. Toward a generative model of social skills: A critique and synthesis. In Social Skill Training. J. P. Curan ve P. M. Monti (Ed.), A Practical Handbook for Assessment and Treatment, (399–428), New York: The Guilford Press, 1982.
37. Tutel E. At Yarışları ve Atlı Sporlar. 1. Baskı, İstanbul: İletişim Publishing A.Ş, 1998.
38. Yetim A. Sosyoloji ve Spor. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları Ltd. Şti., 2005.
39. Yıldıran İ. Geleneksel Yağlı Güreşin, Kültürel, Yapısal ve Bilimsel Açıdan Modern Minder Güreşleriyle Farklılıklarının Değerlendirilmesi. Gazi Journal of Physical Education and Sport, 2000; 5(1): 53–62.
40. Yıldıran İ. Kavramsal ve Fonksiyonel Açıdan Türklerde Yorga/Rahvan Biniciliğin Tarihsel Gelişimi ve Türkiye’de Geliştirme Perspektifleri. Gazi Journal of Physical Education and Sport, 1999;4(2): 43–58.
41. Yüksel G. Sosyal Beceri Envanteri El Kitabı. 1. Copy, Ankara: Asil Publishing ltd., 2004.