Yabancı uyruklu kişilerin bir ülkenin toprakları üzerinde taşınmaz mal mülkiyeti edinmesi, ülkenin güvenliğini yakından ilgilendiren önemli bir konudur. Bu nedenle her devlet kendi hukuki, sosyal, siyasi yapısını ve tarihini göz önünde bulundurarak yabancılara taşınmaz edinme hakkının sınırlandırılması yoluna gitmektedir. Konu ile ilgili ilk ve en önemli düzenleme Lozan Antlaşması ile yapılmıştır. Lozan Antlaşması yabancıların taşınmaz edinmesi konusunda kabul edilen sınırlamalar ile bir dönüm noktasını teşkil etmektedir. Bu tarihten itibaren yabancıların taşınmaz edinimi konusunda çeşitli düzenlemeler yapılmıştır. Son olarak AB uyum süreci gerekçesiyle yabancıların taşınmaz edinmesi konusunda getirilen sınırlamalar yeniden düzenlenmiş ve yalnızca AB ülkesi vatandaşlarının değil, tüm ülkelerin vatandaşlarının taşınmaz edinmesine imkân tanınmıştır. Bu kapsamda çalışmada, Lozan Antlaşması’ndan itibaren yabancıların taşınmaz edinmesi konusunda yapılan düzenlemeler incelenmekte, özellikle 2005 yılında 2644 sayılı Tapu Kanununda yapılan değişikliklere yer verilmekte ve karşılaştırma yapılması bakımından Avrupa Birliği üyesi ülkelerde yabancıların taşınmaz edinimi konusundaki yaklaşımlar değerlendirilmektedir.