Yabancı Dil Ögretiminde Üretim Amaçlı Oyunlar Bağlamında ‘Edebi’ Ve ‘Soruna Dayalı’ Rol Oyunlar

Psikoloji ve pedagoji kökenli yabancı dil öğretim yöntemlerinde dilin kültürle ilişkisi gündelik metinlerin yanı sıra yazın yapıtlarını da öne çıkarmıştır. Kullanımlık ve kurmaca metinlerin içeriksel yabancılıkları her zaman dil öğretiminde önemli sorun olarak görülmüştür. Üretim odaklı oyunlar arasında yaparak öğrenme veya deneysel öğrenme bağlamında rol yapmaya veya oynamaya dayalı oyunların belirleyici önemi bulunur. Bilişsel ve efektif süreçlerin bütünsel olarak ortaya çıktığı rol oyunlarının yabancı dil öğretiminde drama etkinliklerinden yeterince ayrımlanamaması nedeniyle ‘Rol oyun’ (Play) tekniklerinin uygulamalarında karmaşaya neden olmaktadır. Bu çalışmanın amacı yabancı dil öğretiminde oyun bağlamında ‘ iletişim işlevli soruna dayalı rol oyunları’ ve ‘edebi rol oyunları’ ögelerini ve aralarındaki ilişkileri analitik bir tutumla ortaya koymak ve sorunun çözümüne ışık tutmaktır. Dil öğretiminde günlük yaşamın gerektirdiği iletişim becerisi içeren bilgi, soruna dayalı rol oyunları (Konfliktrollenspiel) sayesinde kazandırılır ve kalıcı hale getirilir. Öte yandan üretim odaklı alternatif dil öğretim yöntemleriyle yazın yapıtlarındaki dünyanın somutlanmasının yanı sıra hedeflenen dil becerilerinin içselleştirilip kalıcı olabilmesinde edebi rol oyunları etkin olarak kullanılır. Öğrenciler oyunlardaki ‘rol alma’ becerileriyle kendi sosyal ve dilsel davranış biçimlerine, ekin bilgilerine uygun olarak belirli bir kimliği doğaçlama olarak geliştirebilirler Ayrıca çalışmanın amacına yönelik olarak yabancı dil öğretiminde üretim odaklı oyun, oyun-eğitim ilişkisi, eğitim oyunları ve işlevleri, betimleyici yaklaşımın yanı sıra Seiffert’ in (1996) ‘insan yaşamının’ doğrudan günlük deneyimleri içerisinde değerlendirilmesi’ olarak betimlediği fenomelojik yöntemden de yararlanılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Eğitim, Rol Oyun, pedagojik rol oyun, rol yapma, rol oynama.

PDF

___

Behr, K. (1979). Rollenspiel. In: Nündel, E. (Hrsg.) Lexikon zum deutschunterricht. München: Urban.
Bruner, J. S. ve Sherwood, V. (1988). Das erlernen von regelstrukturen in den frühesten spielen von mutter und kind. In: Flitner. München: Piper, 158-169.
Callies, E. (1976). Spielen ein didaktisches instrument für soziales lernen in der schule? München: Klett.
Demirel, Ö. (2000). Yabancı dil öğretimi. Ankara: Pegem.
Dobson, J. M. (1987). Effective Techniques for English. Washington: Conversation Groups. USİS, 46- 50.
Ergun, M. (2010) Felsefeye giriş. estetik. http://docplayer.biz.tr/2866914-Estetik-sanat-felsefesi.html Erşim tarihi, 16.10.2015.
Genç, A. (2000). Eğitim sözlüğü. Ankara: Hacettepe-Taş.
Gudjons, H. (1977). Spielbuch interaktionserziehung. Heilbrunn: Klinkhardt.
Huizinga, J. ( 2006). Homo ludens, (Çev. M. A. Kılıçbay). İstanbul: Ayrıntı.
Kongar,E.(1985).Toplumsal değişme,İstanbul:Remzi Kitab Evi.
Kochan, B. (1976). Szenisches spiel. In: Praxis Deutsch. München: Fisher, 10-18.
Iser, W. (1975). Die appellstruktur der texte. München: Fink, 228-252.
Lensch, M L. (2003). Rollenspiel In: G. Koch & M. Streisand (Hgrs.), Wörterbuch der theaterpädagogik. Berlin: Schibri.
Kochan, B. (1976). Rollenspiel, planspiel. Frankfurt: Hirschgraben.
Krappmann, L. (1972). Lernen durch rollenspiel. In: Klewitz & Nickel: Kindertheater und interaktionspӓdagogik. Stuttgart: Klett.
Mead, G. H. (1934). Mind, self and society. Chicago: University of Chicago Press.
Moreno, J. L. (1975). Psychodrama wiliams and wilkins, Baltimor.
Müller, W. (1984). Körpertheater und commedia dell’arte. München: Pfeiffer.
Müller, W. (1981). Pandomime. München: Pfeifer.
Piaget, J. & Inhelder, B. (1988). Das symbolische spiel. In: Flitner. Stuttgart: Klett, 130-136.
Pizele, P. (1997). Scripture windows. Los Angeles.
Rogers, C. (1976). Entwicklung der persöhnlichkeit, Stuttgart: Klett.
Rogers, C. (1983) Empatik olmak değeri anlaşılmamış bir varoluş şeklidir, (Çev. Akkoyun, F.). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 16, 103-124.
Röhrs, H. (1983). Das spiel - eine grundbedingung der entwicklung des lebens. In: Kreuzer, K.J. (Hrsg), Handbuch der spielpädagogik - Das spiel unter pädagogischem, psychologischem und vergleichendem as-pekt Bd. 1. Frankfurt: Fischer.
Schuster, K. (1996). Das spiel und die dramatischen formen im deutschunterricht. Baltmannweiler: Schneider.
Seiffert, H. (1985). Einführung in die wissenschaftstheorie. München: Beck.
Türk Dil Kurumu Sözlüğü URL 1 http://www.tdk.gov.tr Erşim tarihi, 16.11.2015.
Van Ek, J. A.(1975). Threshold Level English. Strasbourg: Oxfort Pergamon.
Winnicott, D. W. (1988). Warum Kinder spielen. In: Flitner. München: Klett,107-110.
Wygotski, L. S. (1977). Denken und sprechen, Frankfurt: Fisher.