Pozitif Psikoterapi Denge Modeli Bağlamında Dengeli Yaşam Ölçeği ve Dengeli Yaşam Temel Becerileri Ölçeğinin Geliştirilmesi
Bu çalışmanın amacı, pozitif psikoterapi denge modeli baÄŸlamında Dengeli YaÅŸam ve Dengeli YaÅŸam Temel Becerileri Ölçeklerini geliÅŸtirmek ve aralarındaki iliÅŸkiyi yapısal bir modelle test etmektir. Çalışma grubunu EskiÅŸehir’de bir kamu üniversitesinde öğrenim gören 190 kadın (% 75.7), 61 erkek (%24.3) olmak üzere 251 üniversite öğrencisi oluÅŸturmaktadır. Ölçeklerin yapı geçerliÄŸi için Açımlayıcı ve DoÄŸrulayıcı Faktör Analizleri yapılmış ve ölçüt geçerliklerini belirlemek amacıyla YaÅŸama BaÄŸlılık ÖlçeÄŸi kullanılmıştır. Faktör analizleri Dengeli YaÅŸam ÖlçeÄŸinin denge modeliyle uyumlu olarak dört boyutlu (beden, baÅŸarı, iliÅŸki ve maneviyat) ve Dengeli YaÅŸam Temel Becerileri ÖlçeÄŸinin de tek boyutlu olduÄŸunu göstermiÅŸtir. Dengeli YaÅŸam ve Dengeli YaÅŸam Temel Becerileri Ölçekleri arasında kurulan yapısal model iki ölçeÄŸin birbiri ile yüksek düzeyde iliÅŸkili olduÄŸunu göstermiÅŸtir.  Â
Development of the Balanced Life Scale and the Balanced Life Basic Skills Scale in the Context of Positive Psychotherapy Balance Model
The aim of this study is to develop the Balanced Life and Balanced Life Basic Skills Scales in the context of the positive psychotherapy balance model and to test the relationship between these variables in a structural model. The study group consists of 251 university students; of who 190 were females (75.7%) and 61 were males (24.3%), who attend a public university in EskiÅŸehir. For construct validity of the scales, explanatory and confirmatory factor analyzes were conducted and the Lifelong Commitment Scale was used to determine the criterion validity. Factor analysis showed that the Balanced Life Scale had four dimensions (body, achievement, relationship and spirituality) and Balanced Life Basic Skills Scale had one dimension. The structural model formed between the Balanced Life and Balanced Life Basic Skills Scales showed that the two scales were significantly correlated with each other.
___
- Ersever, O. G. (2012). Pozitif Psikoterapi Yaklaşımına Göre Beş Basamakta Supervizyon Çalışması. III. PDR Uygulamaları Kongresi. Ankara, Türkiye.
- Eryılmaz, A. (2010). Yeniden Gözden Geçirme: Pozitif Psikoterapi ve Gelişimsel Rehberlik Bağlamında Ergenler İçin Amaçları Genişletme Programı. Aile ve Toplum Dergisi, 20, 53- 65.
- Eryılmaz, A. (2011). Pozitif Psikoterapi ve Gelişimsel Rehberlik Bağlamında Ergenler İçin Bütçe Yönetme Konusunda Sınıf Rehberliği Programı. International Journal of Educational Science, 1, 1-17.
- Eryılmaz, A. (2012a). Pozitif Psikoterapi Bağlamında Geliştirilen Ergenler İçin Amaçları Genişletme Grup Rehberliği Programının Etkililiğinin İncelenmesi. Eğitim ve Bilim, 37, 164, 3-19
- Eryılmaz, A. (2012b). Pozitif Psikoterapi Bağlamında Yaşam Amaçları Belirleme Ölçeğinin Üniversite Öğrencileri Üzerinde Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi. Klinik Psikiyatri, 15, 166-174.
- Eryılmaz, A. (2015). Pozitif Grup Psikoterapisinin Etkililiğinin İncelenmesi: Bir Ön Çalışma. Kesit Akademi Dergisi, 1 (2), 12-24.
- Kline R B. (2005). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. New York: Guilford Press.
- Muddock, N. L. (2014). Psikolojik Danışma ve Psikoterapi Kuramları Olgu Sunumu Yaklaşımıyla (Çev.Ed: Füsun Akkoyun), Nobel Yayınları: Ankara.
- Peseschkian, N. (1998). Doğu Hikâyeleriyle Psikoterapi. (Çev. H. Fışıloğlu). İstanbul: Beyaz Yayınları.
- Peseschkian, N. (2002a). Günlük Yaşamın Psikoterapisi (Çev. H. Fışıloğlu). İstanbul: Beyaz Yayınları.
- Peseschkian, N. (2002b). Pozitif Aile Terapisi (Çev. M. Naim). İstanbul: Beyaz Yayınları.
- Sarı, T. (2013). Using Five Stages of Positive Psychotherapy to Deal With Anger Among Children. 35. European Congress of School Psychology Association, Porto, Portugal.
- Sarı, T., Eryılmaz A ve Varlıklı-Öztürk, G. (2010). Adaption of Wiesbaden Inventory of Positive Psychotherapy to Turkish Culture. Oral Presentation. 5th World Congress on Positive Psychotherapy, 9-12 Oct, İstanbul, Turkey.Scheier M. F., Wrosch C., Baum A., Cohen S., Martire L. M., Matthews K. A., Schulz R ve Zdaniuk B. (2006). The Life Engagement Test: Assessing Purpose İn Life. Journal of Behavioral Medicine, 29 (3), 291-298.
- Uğur E ve Akın A. (2015). Yaşam Bağlılığı Ölçeği Türkçe Formu: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4 (2), 424-432.