Pozitif Psikoterapi Denge Modeli Bağlamında Dengeli Yaşam Ölçeği ve Dengeli Yaşam Temel Becerileri Ölçeğinin Geliştirilmesi

Bu çalışmanın amacı, pozitif psikoterapi denge modeli bağlamında Dengeli Yaşam ve Dengeli Yaşam Temel Becerileri Ölçeklerini geliştirmek ve aralarındaki ilişkiyi yapısal bir modelle test etmektir. Çalışma grubunu Eskişehir’de bir kamu üniversitesinde öğrenim gören 190 kadın (% 75.7), 61 erkek (%24.3) olmak üzere 251 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Ölçeklerin yapı geçerliği için Açımlayıcı ve Doğrulayıcı Faktör Analizleri yapılmış ve ölçüt geçerliklerini belirlemek amacıyla Yaşama Bağlılık Ölçeği kullanılmıştır. Faktör analizleri Dengeli Yaşam Ölçeğinin denge modeliyle uyumlu olarak dört boyutlu (beden, başarı, ilişki ve maneviyat) ve Dengeli Yaşam Temel Becerileri Ölçeğinin de tek boyutlu olduğunu göstermiştir. Dengeli Yaşam ve Dengeli Yaşam Temel Becerileri Ölçekleri arasında kurulan yapısal model iki ölçeğin birbiri ile yüksek düzeyde ilişkili olduğunu göstermiştir.   

Development of the Balanced Life Scale and the Balanced Life Basic Skills Scale in the Context of Positive Psychotherapy Balance Model

The aim of this study is to develop the Balanced Life and Balanced Life Basic Skills Scales in the context of the positive psychotherapy balance model and to test the relationship between these variables in a structural model. The study group consists of 251 university students; of who 190 were females (75.7%) and 61 were males (24.3%), who attend a public university in EskiÅŸehir. For construct validity of the scales, explanatory and confirmatory factor analyzes were conducted and the Lifelong Commitment Scale was used to determine the criterion validity. Factor analysis showed that the Balanced Life Scale had four dimensions (body, achievement, relationship and spirituality) and Balanced Life Basic Skills Scale had one dimension. The structural model formed between the Balanced Life and Balanced Life Basic Skills Scales showed that the two scales were significantly correlated with each other.

___

  • Ersever, O. G. (2012). Pozitif Psikoterapi Yaklaşımına Göre BeÅŸ Basamakta Supervizyon Çalışması. III. PDR Uygulamaları Kongresi. Ankara, Türkiye.
  • Eryılmaz, A. (2010). Yeniden Gözden Geçirme: Pozitif Psikoterapi ve GeliÅŸimsel Rehberlik BaÄŸlamında Ergenler İçin Amaçları GeniÅŸletme Programı. Aile ve Toplum Dergisi, 20, 53- 65.
  • Eryılmaz, A. (2011). Pozitif Psikoterapi ve GeliÅŸimsel Rehberlik BaÄŸlamında Ergenler İçin Bütçe Yönetme Konusunda Sınıf RehberliÄŸi Programı. International Journal of Educational Science, 1, 1-17.
  • Eryılmaz, A. (2012a). Pozitif Psikoterapi BaÄŸlamında GeliÅŸtirilen Ergenler İçin Amaçları GeniÅŸletme Grup RehberliÄŸi Programının EtkililiÄŸinin İncelenmesi. EÄŸitim ve Bilim, 37, 164, 3-19
  • Eryılmaz, A. (2012b). Pozitif Psikoterapi BaÄŸlamında YaÅŸam Amaçları Belirleme ÖlçeÄŸinin Üniversite Öğrencileri Üzerinde Psikometrik Özelliklerinin İncelenmesi. Klinik Psikiyatri, 15, 166-174.
  • Eryılmaz, A. (2015). Pozitif Grup Psikoterapisinin EtkililiÄŸinin İncelenmesi: Bir Ön Çalışma. Kesit Akademi Dergisi, 1 (2), 12-24.
  • Kline R B. (2005). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. New York: Guilford Press.
  • Muddock, N. L. (2014). Psikolojik Danışma ve Psikoterapi Kuramları Olgu Sunumu Yaklaşımıyla (Çev.Ed: Füsun Akkoyun), Nobel Yayınları: Ankara.
  • Peseschkian, N. (1998). DoÄŸu Hikâyeleriyle Psikoterapi. (Çev. H. FışıloÄŸlu). İstanbul: Beyaz Yayınları.
  • Peseschkian, N. (2002a). Günlük YaÅŸamın Psikoterapisi (Çev. H. FışıloÄŸlu). İstanbul: Beyaz Yayınları.
  • Peseschkian, N. (2002b). Pozitif Aile Terapisi (Çev. M. Naim). İstanbul: Beyaz Yayınları.
  • Sarı, T. (2013). Using Five Stages of Positive Psychotherapy to Deal With Anger Among Children. 35. European Congress of School Psychology Association, Porto, Portugal.
  • Sarı, T., Eryılmaz A ve Varlıklı-Öztürk, G. (2010). Adaption of Wiesbaden Inventory of Positive Psychotherapy to Turkish Culture. Oral Presentation. 5th World Congress on Positive Psychotherapy, 9-12 Oct, İstanbul, Turkey.Scheier M. F., Wrosch C., Baum A., Cohen S., Martire L. M., Matthews K. A., Schulz R ve Zdaniuk B. (2006). The Life Engagement Test: Assessing Purpose İn Life. Journal of Behavioral Medicine, 29 (3), 291-298.
  • UÄŸur E ve Akın A. (2015). YaÅŸam BaÄŸlılığı ÖlçeÄŸi Türkçe Formu: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. İnsan ve Toplum Bilimleri AraÅŸtırmaları Dergisi, 4 (2), 424-432.
Sakarya University Journal of Education-Cover
  • ISSN: 2146-7455
  • Yayın Aralığı: 3
  • BaÅŸlangıç: 2011
  • Yayıncı: Sakarya Üniversitesi EÄŸitim Bilimleri Enstitüsü
Sayıdaki Diğer Makaleler

İlköğretim Matematik Öğretmen Adaylarının Örüntülere İlişkin Problem Tasarlama Durumları

Emine Nur ÜNVEREN BİLGİÇ, Büşra ÇAYLAN

Üniversite Öğrencilerinin Üniversite Yaşamına Uyum ile Benlik Ayrımlaşması Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abdullah MERT, Pınar ÇETİNER

Fen Bilgisi Öğretmenliği Lisans Öğrencilerinin Açık Uçlu Deneylere İlişkin Görüşleri: Deney Günlükleri

Özlem ERYILMAZ MUŞTU, Hülya ERTAŞ KILIÇ, Ahmet İlhan ŞEN

Eğitim Fakültesi Öğretim Elemanlarının Teknolojiyi Öğrenme - Öğretme Sürecine Entegrasyonu

Esra KELEŞ, Ebru TURAN GÜNTEPE

Pozitif Psikoterapi Denge Modeli Bağlamında Dengeli Yaşam Ölçeği ve Dengeli Yaşam Temel Becerileri Ölçeğinin Geliştirilmesi

AyÅŸe AYPAY, Ahmet KARA

Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Zaman Yönetimi ve Stres Algılarının İncelenmesi

Kaya YILDIZ

Sınıf Öğretmeni Adayları ile Fen ve Teknoloji Laboratuvarı Uygulamaları Dersinde Yapılandırmacı Mikro-Öğretim Uygulamaları: Karma Bir Çalışma

Alper DURUKAN, Hüseyin ARTUN, Hasan BAKIRCI

İşbirliğine Dayalı Öğrenme ve Öğrenme Amaçlı Mektup Yazma Aktivitesinin Öğretmen Adaylarının Kuvvet ve Hareket Konusunda Akademik Başarılarına ve Tutumlarına Etkisi

İkramettin DAŞDEMİR

Okula Uyum Ölçeği’nin Türk Kültürüne Uyarlanması

Mehmet DURNALI, Bijen FİLİZ, Elif AYDIN

Öğretmenlerin Mesleki Özgürlüğe İlişkin Metaforik Algıları

Ejder GÜVEN, Asiye TOKER GÖKÇE