Kur’an metninin sahih biçimde anlaşılması çerçevesinde modern dönemde üzerinde çokça durulan bağlamın gözetilmesi ilkesinin gerek ülkemizde ge-rekse yurtdışında çok sayıda araştırmaya konu olduğu gözlenmektedir. Bu çalışmaların önemli bir kısmında bu ilkeden hareketle geçmişte ve günü-müzde sergilenen Kur’an yorumlarının bağlama aykırı olduğu gerekçesiyle kabul edilemez bulunduğu müşahede edilmektedir. Bu noktada en önemli eleştiri konularından birini hususî içerikli bir nassın umumî olarak telakki edilmesi, diğer bir ifadeyle hâs bir lafzın medlûlünün umuma hamledilmesi oluşturmaktadır. Böyle bir yaklaşımda fıkıh usulünde bilinen ve pek çok mü-fessir tarafından kabulle karşılanan “İtibar lafzın umumunadır, sebebin hu-susî oluşuna değil” biçiminde formüle edilen kurala yönelik eleştirel ve kuş-kucu bakış etkili olmuştur. Bu da beraberinde “Acaba Kur’an’ın anlaşılma-sında bağlama riayet ilkesinin durması gereken yer neresidir?” sorusunu gündeme getirmiştir.

Kur’an metninin sahih biçimde anlaşılması çerçevesinde modern dönemde üzerinde çokça durulan bağlamın gözetilmesi ilkesinin gerek ülkemizde ge-rekse yurtdışında çok sayıda araştırmaya konu olduğu gözlenmektedir. Bu çalışmaların önemli bir kısmında bu ilkeden hareketle geçmişte ve günü-müzde sergilenen Kur’an yorumlarının bağlama aykırı olduğu gerekçesiyle kabul edilemez bulunduğu müşahede edilmektedir. Bu noktada en önemli eleştiri konularından birini hususî içerikli bir nassın umumî olarak telakki edilmesi, diğer bir ifadeyle hâs bir lafzın medlûlünün umuma hamledilmesi oluşturmaktadır. Böyle bir yaklaşımda fıkıh usulünde bilinen ve pek çok mü-fessir tarafından kabulle karşılanan “İtibar lafzın umumunadır, sebebin hu-susî oluşuna değil” biçiminde formüle edilen kurala yönelik eleştirel ve kuş-kucu bakış etkili olmuştur. Bu da beraberinde “Acaba Kur’an’ın anlaşılma-sında bağlama riayet ilkesinin durması gereken yer neresidir?” sorusunu gündeme getirmiştir.