Asgari Geçim İndirimi Uygulamasından Vazgeçilmesinin Vergi Teorisi Bakımından Değerlendirilmesi

Sosyal devlet olmanın bir gereği olarak vergi yükünün mükellefler arasında adaletli bir şekilde dağıtılmasında ödeme gücü yaklaşımı temel alınmaktadır. Çağdaş vergilendirme anlayışı kaçınılmaz olarak ödeme gücünün tespit edilmesine ihtiyaç duyduğu için ülkelerin vergi sistemlerinde ödeme gücünün tespitinde genel kabul gören vergileme tekniklerinin baz alındıkları indirim uygulamaları ile karşılaşılmaktadır. Bu amaçla ülkemizde uygulanan indirimlerden biri olan asgari geçim indirimi, 7349 sayılı kanun aracılığıyla 2022 yılından itibaren uygulamadan kaldırılmış ve aynı yasal düzenlemeyle asgari ücret tutarı kadar ücret geliri vergi dışı bırakılmıştır. 7349 sayılı kanun aracılığıyla ücret gelirlerinin vergilendirilmeleri hususunda yaşanan söz konusu gelişmeler, vergi teorisi bakımından benimsenen anlayışın önemli ölçüde değiştiğini göstermiştir. Bu kapsamda gelir vergisinin sübjektiflik özelliğinin nispeten sınırlandırıldığı, buna karşın vergileme tekniklerinden en az geçim indirimi ve ayırma kuramına nispeten ağırlık verildiği anlaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Asgari Geçim İndirimi, Ödeme Gücü, Gelir Vergisi, Ayırma Kuramı, Vergi Teorisi

Evaluation of Abandonment of Minimum Living Allowance Practice in Terms of Tax Theory

As a requirement of being a social state, the ability to pay approach is based on the fair distribution of the tax burden among taxpayers. Since the modern understanding of taxation inevitably needs to determine the ability to pay, there are discount applications based on generally accepted taxation techniques in the determination of the ability to pay in the tax systems of the countries. For this purpose, the minimum living allowance, which is one of the allowance applied in our country, has been abolished as of 2022 by the law numbered 7349, and wage income equal to the minimum wage has been excluded from taxation with the same legal regulation. The developments in the subject of taxation of wage incomes through Law No. 7349 have shown that the understanding adopted in terms of tax theory has changed significantly. In this context, it has been understood that the subjectivity of the income tax is relatively limited, while least living allowance and seperation theory is given more weight from the taxation techniques.

Keywords:

Minimum Living Allowance, Ability to Pay, Income Tax, Seperation Theory, Tax Theory,

PDF

___

Akdoğan, A. (2020). Kamu Maliyesi, Ankara: Gazi Kitabevi.
Aksoy, Ş. (2011). Kamu Maliyesi, İstanbul: Filiz Kitabevi.
Arıkan, Z. ve İnneci A. (2018). Türkiye’de Asgari Geçim İndirimi Uygulaması ve Özellik Arz Eden Hususlar. 2018 Sosyoekonomik Boyutlarıyla İnovasyon içinde (ss.692-698). Manisa: Manisa Celal Bayar Üniversitesi Yayınları, Yayın No: 34.
Bilici N. ve Bilici A. (2015). Kamu Maliyesi, Ankara: Savaş Yayınevi.
Çağan, N. (1982). Vergilendirme Yetkisi, İstanbul: Kazancı Hukuk Yayınları.
Devrim, F. (2002). Kamu Maliyesine Giriş, İzmir: İlkem Ofset.
Doğan, C. (2000). Özel Gider İndirimi, Vergi Raporu, Sayı 49, 61-72.
Edizdoğan, N., Çetinkaya, Ö. ve Gümüş, E. (2019). Kamu Maliyesi, Bursa: Ekin Yayınevi.
Eker, A. ve Bülbül. D (2013). Kamu Maliyesi, Ankara: Özbaran Ofset Matbaacılık.
Erdem, M., Şenyüz, D. ve Tatlıoğlu, İ. (2017). Kamu Maliyesi, Bursa: Ekin Yayınevi.
Gerçek, A. (2011). Ücretlerinin Vergilendirilmesi ve 6009 Sayılı Kanun’la Bu Konuda Yapılan Düzenlemenin Değerlendirilmesi, http://www.muhasebetr.com/yazarlarimiz/adnangercek/002/#_edn4 21.02.2022
Ghodke, N. B. (1985). Encyclopaedic Dictionary of Economics, Delhi: Mittal Publications.
Gökçay, Ş. E. (2017). Türk Vergi Sisteminde Vergi Ödeme Gücüne Ulaşma Teknikleri, Journal of Life Economics, 4(3),113-133.
Pamak, M. (1975). Sosyal Adalet Açısından Türk Gelir Vergisinde En az Geçim İndirimi, Müterakkilik ve Ayırma Prensibi, Maliye Çalışmaları Dergisi, Sayı 24, 187-229.
Pehlivan, O. (2008), Kamu Maliyesi, Trabzon: Derya Kitabevi.
Pehlivan, O. (2019), Vergi Hukuku Genel Hükümler ve Türk Vergi Sistemi, Trabzon: Celepler Matbaacılık Yayın ve Dağıtım.
Saraçoğlu, F. (2016). Ücretlerin Vergilendirilmesinde Ayırma İlkesi Uygulamasının Değerlendirilmesi. İş ve Hayat, 2(3), 41-55.
Schmölders. G. (1976). Genel Vergi Teorisi (çev. S. Turhan), İstanbul: Fakülteler Matbaası.
Şener, O. (2001). Teori ve Uygulamada Kamu Ekonomisi, İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
Şenyüz D., Yüce, M. ve Gerçek, A. (2020), Vergi Hukuku, Bursa: Ekin Yayınevi.
Şenyüz D., Yüce, M. ve Gerçek, A. (2021), Türk Vergi Sistemi, Bursa: Ekin Yayınevi.
Tosuner, M. ve Arıkan, Z. (2013), Türk Vergi Sistemi, İzmir: Kanyılmaz Matbaası.
Turhan, S. (1998). Vergi Teorisi ve Politikası, İstanbul: Filiz Kitabevi.
Türk, İ. (1992). Kamu Maliyesi, Ankara: Turhan Kitabevi.
Ulusoy, A. (1995). Ücretlerin Vergilendirilmesinin Vergi Adaleti Açısından Analizi, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı 12, 89-101.