Sağlık Profesyonellerinin Bireysel İş Yükü Algı Düzeylerinin Ölçülmesi: Türkçe Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması

Amaç: Bu araştırma, Saygılı’nın yüksek lisans tez çalışmasında Türkçe’ye uyarlamış olduğu 5 boyutla bireysel iş yükü algısını ölçebilen Bireysel İş Yükü Algı Ölçeği (BİYAÖ) ölçeğin geçerlik ve güvenirlik analizlerini yapmak amacıyla gerçekleştirilmiştir. Gereç ve Yöntem: Araştırmanın evrenini İstanbul ilinde bulunan iki kamu hastanesinde çalışan 539 sağlık çalışanı oluşturdu. Gönüllü katılım ve ulaşılamama nedenleri ile örneklemi 262 kişi oluşturdu. Metodolojik tipte olan bu araştırma Haziran- Eylül 2020 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Verilerin toplanmasında “Tanımlayıcı Sorular” ve 31 maddelik 5 boyuttan oluşan bireysel iş yükü algısını ölçebilen “Bireysel İş Yükü Algı Ölçeği” kullanıldı. Ölçeğin geçerlik ve güvenirlik çalışmasında; uzman değerlendirmesi için kapsam geçerliği, iç tutarlılığı/güvenirlik için maddeler arasında korelasyon ve cronbach alpha değerlerinin hesaplanması ve yapı geçerliği için doğrulayıcı, keşfedici faktör analizleri yapıldı. Bulgular: Uzman değerlendirmesi sonucunda ölçeğin kapsam geçerlik indeksi 0,79 olduğu saptandı. Ölçek maddelerinin arasındaki korelasyon değerleri r=0,40-0,85, cronbach alpha değeri=0,87 bulundu. Ölçeğin Kaiser Meyer Olkin değeri=0,86, Bartlett test χ2=2084,848; ; p<0,05,’dir. Yapılan temel bileşenler analizi ve varimax döndürme yöntemi ile faktör yük değeri 0,50 altında olan 8 madde ölçekten çıkarıldı. Madde çıkarılması sonucunda elde edilen ölçeğin 18 maddelik yönetici desteği, meslektaş desteği, birim desteği olmak üzere 3 alt boyuttan oluştuğu saptandı. Sonuç: Araştırma sonuçlarına göre “Bireysel İş Yükü Algı Ölçeği”, sağlık çalışanlarının bireysel iş yükü düzeylerinin ölçümünde geçerli ve güvenilir bir ölçektir.

Anahtar Kelimeler:

İş yükü, İş yükü algı ölçeği, Sağlıkta iş yükü

Measuring Health Professionals' Individual Workload Perception Levels: Turkish Validity and Reliability Study

Objective: This research was carried out in order to carry out the validity and reliability analysis of the Individual Workload Perception Scale (İWPS), which can measure individual workload perception with 5 dimensions adapted to Turkish by Saygılı (2008) in his master's thesis study. Materials and Methods: The population of the study consisted of 539 healthcare workers working in two public hospitals in Istanbul. The sample consisted of 262 people due to voluntary participation and reasons of not being available. This methodological study was conducted between June and September 2020. “Descriptive Questions” and “Individual Workload Perception Scale”, which can measure individual workload perception consisting of 5 dimensions with 31 items, were used to collect the data. In the validity and reliability study of the scale; For expert evaluation, confirmatory and exploratory factor analyzes were performed for content validity, internal consistency / reliability, correlation between items, and calculation of cronbach's alpha values and construct validity. Results: The content validity index of the scale was found to be 0.79 as a result of expert evaluation. The correlation values between the scale items were r = 0.40-0.85, and the cronbach alpha value = 0.87. Kaiser Meyer Olkin value of the scale = 0,86, Bartlett test χ2 = 2084,848; ; p <0.05. Eight items with a factor load value below 0.50 were removed from the scale using principal component analysis and varimax rotation method. It was determined that the scale obtained as a result of item removal consists of 3 sub-factors, namely, 18-item administrative support, colleague support, and unit support. Conclusion: According to the results of the research, Individual Workload Perception Scale is a valid and reliable scale in measuring the individual workload levels of healthcare workers.

Keywords:

Workload, Workload perception scale, Health workload,

PDF

___

Ardıç, K. ve Polatcı, S. (2009). Tükenmişlik Sendromu Ve Madalyonun Öbür Yüzü: İşle Bütünleşme. Erciyes Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 32, 21-46.
Atik, E. ve Kozak, M.A. (2016). İş Yükü Algısı Ve İş Yükünün İnsan Kaynakları Yönetiminde Kullanımı: Eskişehir’de Otel İşletmeleri Örneği, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Kasım Özel Sayısı, 341-366.
Carayon, P. ve Gürses, AP. (2005). Yoğun bakım ünitelerinde hemşirelik iş yükü ve hasta güvenliğinin insan faktörleri mühendisliği kavramsal çerçevesi. Yoğun ve Yoğun Bakım Hemşireliği, 21 (5), 284-301.
Çakmur, H. (2012). Araştırmalarda Ölçme-Güvenilirlik-Geçerlilik. TAF Preventive Medicine Bulletin, 11(3).
Dağdeviren, M., Eraslan, E. ve Kurt, M. (2005). Çalışanların Toplam İş Yükü Seviyelerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Model Ve Uygulaması, Gazi Ü. Müh. Mim. Fak. Der. C. 20, No 4, 517-525.
Ildız, G.Ö. (2009). Proje Yönetimi: İnşaat Firmalarında Proje Müdürlerinin İş Yükü, İş Stresi, İş Tatmini Ve Motivasyon İlişkisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Kültür Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Karagöz, Y. (2016). SSPS ve AMOS 23 Uygulamalı İstatistiksel Analizler. 1. Basım., Nobel Yayınları: Ankara.
Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. 17. Baskı. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım: s.81-3.
Kılıç, S. (2016). Cronbach'ın alfa güvenirlik katsayısı. Journal of Mood Disorders, 6(1), 47-48.
Kumar, K. A (2012). Beginner's Guide to Structural Equation Modeling. 3rd ed. Journal of the Royal Statistical Society: Series A (Statistics in Society), 175(3):828-9.
Lawshe, CH. (1975). A quantitative approach to content validity. personnel psychology, 28: 563-575. Erişim Tarihi: 17.01.2019.
Öztürk H. Babacan E. (2012). [A study in scale development: the occupationalsafety scale (oss) for health care personnelworking in hospital]. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 9(1):36-42.
Saygılı, Meltem. (2008). Hastanelerde Çalışan Sağlık Çalışanlarının Çalışma Ortamlarına İlişkin Algıları ile İş Doyumu Düzeyleri Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sağlık Kurumları Yönetimi, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Wang J, Wang X. (2012). Structural equation modeling: applications using mplus: methods and applications. West Susex: John Wiley & Sons; p.5-9.
Yorulmaz, M., Kıraç, R., & Kara, F. (2018). Sağlık Çalışanlarında İş Yükünün Yorgunluğa Olan Etkisi, 2. Uluslararası 12. Ulusal Sağlık ve Hastane İdaresi Kongresi, s. 1835-1843.