Bircan KARA, Canberk AKDENİZ, İbrahim KAVASLAR

HEMŞİRELİK 2.0: TÜRKİYE’DE HEMŞİRELİK BAKIMI VE EĞİTİMİNDE PARADİGMA DEĞİŞİMİ ÖNERİSİ

Hemşirelik eğitimi veren kurumlar ve hemşirelik hizmetinin sunulduğu kurumlar arasındaki iş birlikleri, klinik iş birliği, okul – hastane iş birliği, akademi – servis ortaklığı ve birlikteliği gibi farklı şekillerde adlandırılmaktadır. Günümüzde bu türden iş birlikleri, hemşirelik eğitimi öğrenim çıktılarını güvence altına almak ve öğrencilerin klinik uygulamalarını desteklemek amacıyla uygulanmaktadır. Ancak bu uygulamalar, sağladıkları olumlu çıktılar olsa da kurumsal ve bireysel nedenlerle devamlılık gösterememektedir. Ulusal alanyazında hemşirelik öğretim üye ve elemanlarının hasta bakımı, bakımın yönetimi ve hastane süreçlerinin sunumuna ve yönetimine etkin bir şekilde katıldığı, bu noktalarda karar verici pozisyon aldığı bir model örneği bulunmamakla birlikte, bu yönde yaklaşım önerileri dikkati çekmektedir. Yazımızda, okul-hastane iş birliği örnekleri incelenmekte, iş birliği yerine, bütünleşme paradigmasına dayalı yeni bir model önerisi ortaya konulmakta, modelin uygulamaya geçirilmesi için gerekli ön koşullardan, uygulanması durumunda olası risk faktörlerinden bahsedilmekte ve gerekli değişime yönelik öneriler paylaşılmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Hemşirelik, hemşirelik hizmetleri yönetimi, hastane yönetimi.

NURSING 2.0: SUGGESTION OF A PARADIGM CHANGE IN NURSING CARE AND EDUCATION IN TURKEY

Collaboration among institutions providing nursing education and nursing services is named in different ways such as clinical cooperation, school-hospital cooperation, academy-service partnership. Today, these collaborations are emerged to ensure the nursing education learning outcomes and to support students' clinical practices. However, although these practices have positive outputs, they cannot be sustained due to institutional and individual reasons. Although there are no examples in which faculty members participate in patient care, care management, and hospital management processes in the Turkish literature, few relevant suggestions are emphasized. In this editorial, we examined the school-hospital cooperation examples, proposed a new approach based on an integration paradigm instead of cooperation. We also clarified the prerequisites for the implementation of the model, possible risk factors, and declared suggestions for the change needed.

Keywords:

Nursing, nursing services management, hospital management,

PDF

___

Akgün Kostak, M., Aras, T., ve Akarsu, Ö. (2012). Hemşirelik öğrencilerinin klinik hemşirelerin eğitimlerine verdiği katkıya ilişkin görüşleri. Cumhuriyet Hemşirelik Dergisi, 2, 39-46.
Akyüz, A., Tosun, N., Yıldız, D., ve Kılıç, A. (2007). Klinik öğretimde hemşirelerin, kendi sorumluluklarına ve hemşirelik öğrencilerinin çalışma sistemine ilişkin görüşleri. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 6(6), 459-464.
Allari, R. S., ve Farag, M. K. (2017). Nursing students’ expectations regarding clinical training: a qualitative study. International Journal of Nursing, 7(3), 63-70. doi:10.5923/j.nursing.20170703.02.
Beal, J. A. (2012). Academic-Service Partnerships in Nursing: An Integrative Review. Nursing Research and Practice, 2012, 501564. doi:10.1155/2012/501564.
Biçer, S., Ceyhan, Y. Ş., ve Şahin, F. (2015). Hemşirelik öğrencileri ve klinik hemşirelerin klinik uygulamada öğrenciye yapılan rehberlik ile ilgili görüşleri. Florence Nightingale Hemşirelik Dergisi, 23(3), 215-223.
Cadmus, E., Conners, S. D., Zavotsky, K. E., Young, M., ve Pagani, C. (2014). Academic practice partnership: Transitions into practice for new nurses. Nursing Management, 45(9), 10-12.
Casey, M. (2011). Inter organizational partnership arrangements: a new model for nursing and midwifery education. Nurse Education Today, 31(3), 304-308.
De Geest, S., Dobbels, F., Schoenfeld, S., Duerinckx, N., Sveinbjarnardottir, E. K., ve Denhaerynck, K. (2013). Academic Service Partnerships: What do we learn from around the globe? A systematic literature review. Nursing Outlook, 61(6), 447-457.
De Geest, S., Sullivan Marx, E. M., Rich, V., Spichiger, E., Schwendimann, R., Spirig, R.ve ark. (2010). Developing a financial framework for academic service partnerships: Models of the United States and Europe. Journal of Nursing Scholarship, 42(3), 295-304.
Ergöl, Ş. (2011). Türkiye'de yükseköğretimde hemşirelik eğitimi. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi(3), 152-155.
Fındık, Ü. (2006). Sağlık yüksekokulları öğretim elemanlarının okul-hastane işbirliğinde yaşadıkları sorunlara ilişkin görüşleri. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi, 12(6), 665-672.
Gümral, N., ve Coşar, F. (2006). Ebelik ve hemşirelik son sınıf öğrencilerinin okul-hastane işbirliği ile ilgili görüşlerinin değerlendirilmesi. SDÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 13(3), 21-24.
Gürsoy, E., Şahin, B. M., Daanaci, B., ve Semahat, A. R. I. (2017). Hemşirelerin akademik-klinik işbirliğine ilişkin görüşleri: Eskişehir örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 10(3), 144-152.
Jeffries, P. R., Rose, L., Belcher, A. E., Dang, D., Hochuli, J. F., Fleischmann, D.ve ark. (2013). A clinical academic practice partnership: a clinical education redesign. Journal of Professional Nursing, 29(3), 128-136.
Keser, İ. K., Çalışkan, M., Keskin, T., ve Gördebil, E. (2008). Ebelik ve hemşirelik bölümü öğrencilerinin okul-hastane işbirliğine ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 11(4), 1-9.
Kocaman, G. (2004). Türkiye’de hemşirelik eğitim sorunları ve çözüm arayışları. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 119-150.
Konak, Ş., Dericioğulları, A., ve Kılınç, G. (2008). Burdur Devlet Hastanesinde çalışan hemşirelerin, öğrenci hemşirelerinin klinik uygulamalarına ve öğretim elemanlarıyla işbirliği yapmaya ilişkin görüşleri. SDÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 15(1), 1-5.
Malloch, K., ve Porter-O'Grady, T. (2011). Innovations in academic and practice partnerships: New collaborations within existing models. Nursing administration quarterly, 35(4), 300-305.
Murray, T. A., ve James, D. C. (2012). Evaluation of an academic service partnership using a strategic alliance framework. Nursing Outlook, 60(4), e17-e22.
Özcan, H. (2014). Doğum stajına çıkan öğrencilerin gözüyle; okul hastane işbirliği. SDÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 21(3), 78-83.
Özsari, S. H. (2013). Sağlık yönetimi ve sağlık eğitimi ilişkisi. Yükseköğretim Dergisi, 3(1), 1-11.
Resmî Gazete. (2018). Uygulamalı Birimlerde Çalışacak Öğretim Görevlisi İlanı. Retrieved from http://personel.akdeniz.edu.tr/wp-content/uploads/2018/12/Hastanede-G%C3%B6revlendirilecek-Kadrolar.pdf (14.10.2021).
Şendir, M., Çelik, S., Dişsiz, M., Güney, R., Açıksöz, S., Kolcu, M.ve ark. (2018). Hemşirelik eğitimi ve uygulamasında yeni bir yaklaşım: Hemşirelik eğitimi ve uygulamasının bütünleşmesi. Hemşirelik Akademik Araştırma Dergisi JAREN, 4(2), 92-99.
Şentürk, S. E. (2014). Hemşirelik Tarihi (Vol. 2. baskı). İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri.
Todero, C. M., Long, R., ve Hair, C. (2015). Academic-practice partnerships: A tale of two cultures. Nursing Management, 46(8), 44-50.
Ulusoy, M. F. (1998). Türkiye’de hemşirelik eğitiminin tarihsel süreci. CÜ Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2(1), 1-8.
Yürümezoğlu, H. A., ve Kocaman, G. (2012). Pilot study for evidence‐based nursing management: Improving the levels of job satisfaction, organizational commitment, and intent to leave among nurses in Turkey. Nursing & health sciences, 14(2), 221-228.