Evde Yatağa Bağımlı Yaşayan Bilinçli Hastalarda Yalnızlık

Amaç: Bu çalışmanın amacı, ev ortamında yaşayan yatağa bağımlı, bireylerde yalnızlık düzeyini belirlemektir. Yöntem: Tanımlayıcı tipte planlanan bu çalışma 2 Mayıs- 30 Haziran 2017 tarihinde Trabzon il merkezinde bulunan 18 aile hekimliğine bağlı, evde yatağa bağımlı olarak yaşayan ve bilinci açık olan bireyler ile yapıldı. Evren toplam 80 bireyden oluşmaktadır. Çalışma gönüllü katılımı olan 71 birey ile gerçekleştirildi. Araştırmada veri toplama aracı olarak bireylerin tanıtıcı özelliklerini, yalnızlığını etkileyecek etmenleri yansıtan 11 soruluk anket formu ve 20 sorudan oluşan University of California, Los Angeles (UCLA) yalnızlık ölçeği kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya katılan yatağa bağımlı bireylerin %.75.7’si kadın ve %46.4’ü 50-71 yaş aralığında ve %29.5’inin yatağa bağımlılık nedeni beyin kanaması ve yalnızlık ölçeği ortalamasının yüksek seviyede (61.18±4.40) olduğu tespit edildi. Yalnızlığı etkileyen faktörler; cinsiyet, yaş, medeni durum, evde yaşayanlar, çocuk sahibi olma, ziyaretçilerin niteliği, ziyaret sıklığı, bakım ihtiyacı seviyesi ve duygularını paylaşma yolu olarak bulundu. Yalnızlık ile cinsiyet, yaş, medeni durum, çocuk sahibi olma ve evde yaşayan kişi özellikleri arasında anlamlı ilişki tespit edildi (p<0.05). Sonuç ve Öneriler: Çalışma ile evde yatağa bağımlı olan bireylerin büyük çoğunluğunun kendilerini yalnız hissettiği tespit edildi. Çalışmanın sonuçları, sağlık profesyonellerinin planlı ve programlı şekilde ev ziyaretleri yapmaları, psikolojik, sosyal ve bakım ihtiyaçlarını destekleme doğrultusunda yatağa bağımlı olma süresinde her birey olmakla birlikte özellikle bilinçli olan bireyleri destekleme doğrultusunda sağlık politikalarının yeniden düzenlemesi gereğini göstermektedir

Anahtar Kelimeler:

Ev, Yalnızlık, Yatağa bağımlı

Loneliness in Bed-Dependent Conscious Patients Living at Home

Objective: The aim of this study is to determine the level of loneliness in bed-dependent conscious persons at home. Method: This descriptive study was carried out with 71 bed- dependent conscious persons with voluntary participation out of 80 persons affiliated to 18 family healthcare centers located in the city center of Trabzon in 2 May-30 June 2017. The data were collected using a questionnaire including 11 questions about the characteristics of the persons and the factors affecting the loneliness and the University of California, Los Angeles (UCLA) loneliness scale that include 20 questions. Findings: It was determined that 75.7% of the bed-dependent persons were female, 46.4% were 50-71 years old, 29.5% had bed dependence- related brain hemorrhage and the mean loneliness scale was high (61.18 ± 4.40). The factors affecting loneliness were found as gender, age, marital status, those living at home, having children, the quality of visitors, visit frequency, the level of care needs and the way to share feelings. There was a significant relationship between loneliness and gender, age, marital status, having children and the characteristics of the people living at home (p <0.05). Conclusion and Recommendations: The study showed that the vast majority of bed-dependent patients at home felt themselves lonely. It is suggested that health professionals should make home visits in a planned and programmed manner and reorganize the health policies to support the psychological, social and care needs of every bed-dependent persons, especially the conscious ones.

Keywords:

Home, loneliness,

PDF

___

1. Utku U. İnme Tanımı, Etyolojisi, Sınıflandırma ve Risk Faktörleri. Turkish Journal of Physical Medicine & Rehabilitation/Turkiye Fiziksel Tip ve Rehabilitasyon Dergisi. 2007;53(1):1-3.
2. Akdemir N, Bostanoğlu H, Yurtsever S, Kutlutürkan S, Kapucu S, Özer ZC. Yatağa bağımlı hastaların evde yaşadıkları sağlık sorunlarına yönelik evde bakım hizmet gereksinimleri. Dicle Tıp Dergisi. 2011;38(1):57-65.
3. Zincir H, Taşçı S, Erten ZK, Başer M. Huzurevinde yaşayan yaşlı bireylerin yaşam kalitesi ve depresyon düzeyleri ve etkileyen faktörler. Erciyes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi. 2008;17(3):168-74.
4. Güloğlu B, Karaırmak Ö. Üniversite öğrencilerinde yalnızlığın yordayıcısı olarak benlik saygısı ve psikolojik sağlamlık. Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2010;11(2):73-88.
5. Alkan S, Sezgin A. Yetişkin hastalarda yalnızlık. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 1998;2(1):43-51.
6. Yılmaz E, Yılmaz E, Karaca F. Üniversite öğrencilerinin sosyal destek ve yalnızlık düzeylerinin incelenmesi. Genel Tip Dergisi. 2008;18(2).
7. Goodwin R, Cook O, Yung Y. Loneliness and life satisfaction among three cultural groups. Personal Relationships. 2001;8(2):225-30.
8. Paula K, Zengİn S, Kizilgeçit M. Yalnızlık Hissi: Teorik Yaklaşımlar. Dinbilimleri Dergisi. 2011;11(3).
9. Deckx L, van den Akker M, Buntinx F. Risk factors for loneliness in patients with cancer: a systematic literature review and meta-analysis. European Journal of Oncology Nursing. 2014;18(5):466-77.
10. Torun S, Kadıoğlu S, Öztunç G. Yoğun bakımda yatan bilinci açık hastaların ziyaret edilme hakkı. Cumhuriyet Medical Journal. 2012;34(1):33-40.
11. Russell D, Peplau LA, Cutrona CE. The revised UCLA Loneliness Scale: Concurrent and discriminant validity evidence. Journal of personality and social psychology. 1980;39(3):472.
12. Demir A. UCLA yalnızlık ölçeğinin geçerlik ve güvenirliği. Psikoloji dergisi. 1989;7(23):14-8.
13. Çıracı Y, Nural N, Saltürk Z. Loneliness of oncology patients at the end of life. Supportive Care in Cancer. 2016;24(8):3525-31.
14. Şahin Z, Tan M. Loneliness, depression, and social support of patients with cancer and their caregivers. Clinical journal of oncology nursing. 2012;16(2):145-9.
15. Güler Z. Yaşlılık ve İntihar. Journal of Sociological Studies/Sosyoloji Konferanslari. 2017;55:181-93.
16. Demirbag BC. Impact of home education on levels of perceived social support for caregivers of cancer patients. Asian Pacific Journal of Cancer Prevention. 2012;13(6):2453-8.
17. Demirbağ BC, Özkan ÇG, Bayrak B, Kurt Y. Caregiver Burden and Responsibilities for Nurses to Reduce Burnout. Caregiving and Home Care: InTech; 2018.
18. Sayan A. Günümüzde Evde Bakım. Journal of Anatolia Nursing and Health Sciences. 2004;7(3):91-6.
19. Uğur Ö, Fadıloğlu ZÇ. Kanser Hastasına Bakım Verenlere Uygulanan Planlı Eğitimin Bakım Veren Yükü Üzerine Etkisi. Cumhuriyet Hemşirelik Dergisi. 2012;1(2):53-8.
20. Yıldız A, Erol S, Ergün A. Bir huzurevinde kalan yaşlılarda ağrı ve depresyon riski. Turkish Journal of Geriatrics. 2009;12(3):156-62.
21. Sağlık Araştırmaları Genel Müdürlüğü. Sağlık İstatistikleri Yıllığı 2015. Ankara: Sistem Ofset Basım Yayın; 2016.
22. Khorshid L, Eşer İ, Zaybak A, Yapucu Ü, Arslan GG, Çinar Ş. The evaluation of loneliness level of elderly individuals residing in rest homes. Turkish Journal of Geriatrics. 2004;7(1):45-50.
23. Güven S. Ülkemizde evde bakımın aile ve yaşlılık açısından önemi ve ev ekonomistlerinin yeri. Ev Ekonomisi Dergisi. 2000;6:25-9.
24. Mosher CE, Lepore SJ, Wu L, Austin J, Valdimarsdottir H, Rowley S, et al. Social correlates of distress following hematopoietic stem cell transplantation: Exploring the role of loneliness and cognitive processing. Journal of health psychology. 2012;17(7):1022-32.
25. Aksüllü N, Dogan S. Huzurevinde ve evde yasayan yaslilarda algilanan sosyal destek etkenleri ile depresyon arasindaki iliski. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 2004;5(2):76-84.
26. Sevil Ü, Ertem G, Kavlak O, Coban A. The loneliness level of patients with gynecological cancer. International Journal of Gynecological Cancer. 2006;16(S1):472-7.