Kamu hastanelerinde çalışan sorumlu hekimlerin problem çözme becerilerinin değerlendirilmesi

Amaç: Araştırma İstanbul ilinde bazı Kamu Hastanelerinde görevli idari sorumlu, eğitim sorumlusu veya idari ve eğitim sorumlusu olarak çalışan hekimlerin problem çözme becerilerini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Metod: Tanımlayıcı olarak tasarlanan araştırmaya İstanbul Kamu Hastaneleri Hizmetleri Başkanlığına (4.Bölge) bağlı olan üç eğitim ve araştırma hastanesinde çalışan toplam 122 sorumlu hekim dahil edilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak sorumlu hekimlerin tanıtıcı ve mesleki özelliklerini içeren kişisel bilgi formu ve ‘Problem Çözme Envanteri’ kullanılmıştır. Bu envanter, bireyin problem çözücü olarak genelde kendini değerlendirmesi ve problem çözme yeteneğini algılamasını ortaya çıkarmaktadır. Elde edilen envanter puanları toplam ve altı alt boyutta analiz edilmiştir. Bu araştırmadan elde edilen veriler SPSS 17.0 programında analiz edilmiştir. Verileri değerlendirmede yüzdelik, ortalama, standart sapma, Mann-Whitney U ve Kruskal Wallis testleri kullanılmıştır. Bulgular: Sorumlu hekimlerin problem çözme envanterinden elde edilen ortalama skor 68,06±15,67 olarak bulunmuştur. Araştırma sonucunda kamu hastanelerinde çalışan sorumlu hekimlerin genel olarak problem çözme becerilerinin ve problem çözme yaklaşımlarının orta düzeyde olduğu belirlenmiştir. Araştırmaya katılan sorumlu hekimlerin problem çözme becerileri ve alt boyutları ile cinsiyet, mesleki deneyim ve uzmanlık alanı arasında farklılık bulunmuştur. Sonuç: Sorumlu hekimlerin problem çözme becerilerinin orta düzey olarak bulunmuştur. Mesleki deneyimi fazla, uzmanlık alanı cerrahi olan hekimlerin sorumlu olarak görevlendirilmesinin daha uygun olacağı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

Problem Çözme Becerisi, Problem Çözme Envanteri, Kamu Hastanesi, Sorumlu Hekim

Evaluation of the problem-solving skills of physicians working as responsible in some public hospitals

Objective: The study was descriptively conducted in order to evaluate the problem-solving skills of physicians working as administrative responsible, education supervisor or administrative and training supervisors in some public hospitals in Istanbul. Method: A total of 122 responsible physicians working in the three education and research hospitals of the Istanbul Public Hospitals Services Division (4th Region) were included in the study. In the study, personal information form including Identifying and occupational characteristics of physicians who are responsible for data collection and Problem-Solving Inventory were used as data collection tool. This inventory reveals the individual's self-assessment and problem-solving ability as problem solvers. Inventory scores were analyzed in total and six sub-dimensions. The data obtained from this study were analyzed in SPSS 17.0 program. Percentage, mean, standard deviation, Mann-Whitney U and Kruskal Wallis tests were used to evaluate the data. Results: The mean score obtained from the problem-solving inventory of the responsible physicians was found to be 68.06±15.67. As a result of the research, it was determined that the general problem-solving skills of the responsible physicians working in public hospitals and the problem-solving approaches were at a moderate level. There were differences between the problem-solving skills and sub-dimensions of the responsible physicians who participated in the study, as well as their gender, professional experience and expertise. Conclusions: It is found that the responsible physicians have an intermediate level of problem-solving abilities. It is seen that assigning responsibility to physicians who have more professional experience and whose area of specialization in surgery, will be more appropriate.

Keywords:

Problem Solving Skills, Problem-Solving Inventory, Public Hospital, Responsible Physician,

PDF

___

Pesen C. (2008), Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımına Göre Matematik Öğretimi, Sempati Yayınevi.
Hunley S., McNamara K. (2010), Tier 3 of the RTI Model: Problem Solving Through a Case Study Approach. Londra: Sage Publications.
Karasar N. (2012), Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Nobel Yayınları, Ankara.
Yazlık D.Ö. (2015), Problem Çözme Basamaklarına Dayalı Bireyselleştirilmiş Web Tabanlı Matematik Öğrenme Ortamının Tasarlanması, Uygulanması, Değerlendirilmesi ve Öğrenci Başarısına Etkisi, Doktora Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Özden Y. (2011), Öğrenme ve Öğretme, Pegem Yayıncılık, Ankara.
Geifman D., Raban, D.R. (2015), Collective problem-solving: The role of self-efficacy, skill, and prior knowledge. Interdisciplinary Journal of e-Skills and Life Long Learning, 11, 159-178.
Güçlü N. (2003), Lise Müdürlerinin Problem Çözme Becerisi, Milli Eğitim Dergisi, 160, 272-300.
Yanbastı G. (1990), Kişilik Kuramları, Ege Üniversitesi Basımevi, İzmir.
Korkut F. (2002), Lise Öğrencilerinin Problem Çözme Becerileri, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 177-184.
Anderson P., Pulıch M. (2002), Managerial Competencies Necessary inToday’s Dynamic Health Care Enviroment’, The Health Care Manager, 21 (2), 1-11.
Wallıck William G. (2002), Healthcare Managers Roles, Competencies and Outputs in Organizational Performance Improvement, Journal of Healthcare Management, 47, 390-401.
Heppner P.P., Petersen C.H. (1982), ‘‘The Development and Implications of a Personal Problem-Solving Inventory’’, Journal of Counseling Psychology, 29(1), 66-75.
Sahin N., Sahin N.H., Heppner P.P. (1993), ‘‘Psychometric Properties of The Problem Solving Inventory in a Group of Turkish University Students’’, Cognitive Therapy and Research, 17(3), 379-396.
İnel D., Evrekli E., Türkmen L. (2011), Sınıf Öğretmeni Adaylarının Problem Çözme Becerilerinin Araştırılması, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29 (1), 167-178.
Koçak R., Eves S. (2010), Okul Yöneticilerinin İş Doyumları ile Problem Çözme Becerileri Arasındaki İlişki, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7 (1), 193-212.
Durmaz Ş., Kaçar Z., Can S. (2007), Çanakkale Sağlık Yüksekokulu Öğrencilerinin Problem Çözme Becerileri Ve Etkileyen Bazı Faktörler, Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 10(4), 63–71.
Yüksel A. (2015), Hemşirelik Öğrencilerinin Problem Çözme Öz Değerlendirme Sonuçları ve Etkileyen Faktörler Araştırma, Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 2 (1), 37–49.
Alagözlü S. (2006), Hastane Yöneticilerinin Problem Çözme ve Karar Verme Becerilerinin Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Hastanelerinde Bir Uygulama, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Toygar Ş. (2011), Ankara İl Merkezinde Sağlık Bakanlığına Bağlı Hastanelerde Görev Yapan Hastane Yöneticilerinin Problem Çözme Ve Karar Verme Becerilerinin Değerlendirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kolayiş H., Turan H. (2018), Öğretmen Adaylarının Algılanan Problem Çözme Becerileri, CBÜ Bed Eğt Spor Bil Dergisi 13(1), 22-32.
Genç, S.Z., Kalafat, T. (2007), Öğretmen Adaylarının Demokratik Tutumları İle Problem Çözme Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (22), 10-22.
Çerkez, Y., Arslan, E. (2016), An ınvestigation of teacher candidates’ problem solvıng skills and levels of depression. Turkish Journal of Psychology, 31(77), 95-99.
Polat, R.H., Tümkaya, S. (2010), An investigation of the students of primary school problem solving abilities depending on need for cognition. Elementary Education Online, 9 (1), 346-360.
Karabilgin Ö., Şahin H. (2012), Tıp Fakültesine Yeni Başlayan Öğrencilerin Problem Çözme Becerilerine İlişkin Algılarının ve Boyun Eğici Davranış Durumlarının Değerlendirilmesi, Türkiye Klinikleri J Med Sci , 32 (6), 1536-44.
Kaya E. (2005), Hemşirelerin Problem Çözme Becerilerini Etkileyen Bazı Faktörlerin Belirlenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sivas.
Yoo M.S., Park J.H. (2014), Effect of case-based learning on the development of graduate nurses’ problem-solving ability, Nurse Educ.Today, 34, 47-51.
Kaddura M.A. (2011), Critical thinking skills of nursing students in lecture-based teaching and case-based learning, Journal for the Scholarship of Teaching and Learning, 5 (2), Article 20.
Bağçeci B., Kinay İ. (2013), Öğretmenlerden Problem Çözme Becerilerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12 (44), 335-347.
Pehlivan Z., Konukman F. (2004), Beden Eğitimi Öğretmenleri ile Diğer Branş Öğretmenlerinin Problem Çözme Becerisi Açısından Karşılaştırılması, Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2 (2) 55-60.
Abaan S., Altıntoprak A. (2005), Hemşirelerde Problem Çözme Becerileri: Öz Değerlendirme Sonuçlarının Analizi, Hacettepe Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 12 (1), 62–76.
Çelik C., Yurdakul M. (2009), Hastane Yöneticilerinin Problem Çözme Becerileri: Bir Alan Araştırması, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18 (1) 2009, 95–108.