Çocuk İstismarı- İhmali Vakalarıyla Karşılaşan Hemşirelerin Görüş ve Uygulamaları
Amaç: Bu çalışma, pediatri bölümlerinde çalışan hemşirelerinin çocuk istismar-ihmal vakalarını tanılama yöntemleri, tedavi ve rehabilitasyonuyla ilgili bilgi düzeylerini ve istismar ve ihmal vakaları ile karşılaştıklarında yaklaşımlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntemler: Araştırma özel bir hastanenin çocuk ve acil servislerinde çalışan araştırmaya katılmaya gönüllü 25 pediatri hemşiresi ile gerçekleştirildi. Olgulardan daha kapsamlı bir görüşmeye katılmaya istekli, ses kaydı kullanılmasını kabul eden beş kişiyle ayrıca yarı yapılandırılmış kalitatif görüşmeler yapılmıştır. Verilerin analizinde; SPSS 16 programı ve basit tematik analiz kullanılmıştır. Bulgular: Olguların 23’ü meslek yaşamlarında duygusal, fiziksel, cinsel istismar ve çocuk ihmali özelliklerinin tümünü taşıyan vakalarla karşılaşmalarına rağmen olguların üçü bu tip vakalarla karşılaşıldığında uygulanacak prosedür hakkında bilgilerinin olduğunu, 9’u istismar ve ihmal konusunda daha önce eğitim aldığını, 21’i eğitimin gerekli olduğunu belirtmiştir. Sonuç: Hemşirelerin aldıkları eğitimi istismar ve ihmal vakalarını tanılamak için kullanmadıkları, ancak istismar vakası ile karşılaştıklarında bu durumu doktora ve polise bildirdikleri bulunmuştur. Kalitatif görüşmelerde hemşireler istismarı tanılamada sorumlu olduklarını; ancak iş yoğunluğu nedeniyle bu sorumluluğu yerine getiremediklerini ayrıca bu vakalarla karşılaştıklarında diğer hastalara göre daha duygusal yaklaştıklarını ifade etmişlerdir.
Anahtar Kelimeler:
çocuk istismarı, çocuk ihlal, hemşirelik, hastane acil servisi
Opinions and practices of the nurses facing with cases of child abuse- neglect: Pilot Study
Aim: This study has been carried out in order to determine the diagnosis methods of the nurses working in pediatrics department for child abuse – neglect cases as well as their level of knowledge about treatment and rehabilitation and their approaches when they encounter with abuse and neglect cases. Tools and Methods: Research has been carried out by including 25 pediatrics nurses working in child and emergency services of a hospital and who are voluntary to participate in the research. Also, semi-structured qualitative interviews have been carried out with five people who want to participate in a more exclusive interview than the facts and who accept the usage of voice recording. In the analysis of data, SPSS 16 program and simple thematic analysis have been used.Findings: 23 of the facts have encountered with the cases having all the characteristics of emotional, physical, sexual abuse and child neglect in their working lives while three of the facts have stated that they have knowledge about the procedure to be applied when they encounter with such cases; 9 of them have stated that they have previously been trained about the issues of abuse and neglect and 21 of them have stated that training is required. Conclusion: It has been realized that nurses do not use this training to diagnose abuse and neglect cases but they inform the doctors or polices of these cases when they encounter with abuse cases. In qualitative interviews, nurses have stated that they are responsible from diagnosing abuse but they cannot fulfill this responsibility because of their workload and they approach towards these cases in a more emotional manner compared to the other patients.
Keywords:
child abuse, child neglect, nursing, hospital emergency service,
___
- 1. Arıkan D, Yaman S, Çelebioğlu A. Çocuk İstismarı ve İhmali konusunda Hemşirelerin Bilgileri. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2000; 3(2): 29-35.
- 2. Bahar G, Savaş H A, Bahar A. Çocuk İstismarı ve İhmali: Bir Gözden Geçirme, Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi 2009;4(12):51-65.
- 3. Can M, Tırtıl L, Dokgöz H. Çocuk İstismarı Olgularında Hekim Sorumluluğu. Klinik Gelişim 2009; 22(14):89-94.
- 4. Elmalı F, Erten Kaya Z, Zincir H, Özen B, Balcı E. Hemşire Ve Ebelerin Aile İçi Fiziksel Şiddete Bakış Açıları Maruziyetleri. Sağlık Bilimleri Dergisi (Journal of Health Sciences) 2011; 20(1): 39-47.
- 5. Güner İ Ş, Güner S, Şahan M H. Çocuklarda Sosyal ve Medikal Bir Problem; İstismar, Van Tıp Dergisi 2010; 17 ( 3): 108-113.
- 6. Kazez A. Çocuklarda Travma. Türk Pediyatri Arşivi 2010; 45 Özel Sayı 1: 12-16.
- 7. Krug E G, Dahlberg L L, Mercy J A, Zwi A B, Lozano R.World report on violence and health, World Health Organization 2002 (İnternet), Ulaşım adresi: http://whqlibdoc.who.int/hq/2002/9241545615.pdf (Ulaşım tarihi: 10/10/2013).
- 8. Pelendecioğlu B, Bulut S. Çocuğa Yönelik Aile İçi Fiziksel İstismar. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi 2009;9(1): 50-62.
- 9. Türk Ceza Kanunu, Kanun Numarası: 5237, Kabul Tarihi: 26/09/2004, Yayımladığı Resmi Gazete Tarih: 12/10/2004, Yayımladığı Resmi Gazete Sayısı: 25611.
- 10. Zoroğlu S S, Tüzün Ü, Sar V, Öztürk M, Eröcal Kora M, Alyanak B. Çocukluk Dönemi İstismar ve İhmalinin Olası Sonuçları, Anadolu Psikiyatri Dergisi 2001; 2(2): 69-78.
- Türkiye’de Çocukların Durumu Raporu- Unicef Türkiye Temsilciliği Yayını, Ankara, 2011: 110-117. http://www.unicef.org/turkey/hm/_hm1.html. Erişim Tarihi: 12/10/2014
- Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
- Başlangıç: 2016
- Yayıncı: Esra DEMİRARSLAN