Mesud Mirza, 15. yy. Orta Asya şairlerindendir. Babası Sultan Mahmud Mirza (öl. 901/1495), dedesi ise Ebu Said Mirza (öl. 874/1469)’dır. Mesud Mirza’nın soyu Timur (öl. 808/1405)’a dayanır. Türkçe şiirlerinde “Şāhi”, Farsça şiirlerinde ǾĀrifi” mahlasını kullanan şairin Farsça dîvânı bugüne kadar tespit edilememiştir. Türkçe dîvânının ise İngiltere nüshaları daha önce J. Eckmann tarafından tanıtılmıştır. İndia Office Kitaplığında Turki Ms 23 ve 25 numarada bulunan bu iki nüsha esas alınarak dîvân yayını T. Mirzaev (2001) ve M. Tekcan (2005) tarafından yapılmıştır. Anılan nüshalardan başka Mesud Mirza Şâhî Dîvânı’nın iki yeni nüshası daha tespit edilmiştir. Bunlar; İran Kitabhane-yi Devlet-i Aliyye 2205 (İ) ve Bibliotheque Nationale de France Supp. Turc 295 (F)’tir. Şâhî Dîvânı’nın İ nüshası, şair henüz hayatta iken 1489’da istinsah edilmiş olup muhtemelen onun kontrolünden geçmiştir. Bu yazmada 109 şiir mevcuttur. Bunlardan 95’i diğerlerinde yok iken 3’ü F’de ve 7’si D (İngiltere nüshaları)’de de bulunmaktadır. Şiirlerin 4’ü ise bütün nüshalarda vardır. Şiirlerin 85’i remel bahrinin fāǾilātün fāǾilātün fāǾilātün fāǾilün, 1’i feǾilātün feǾilātün feǾilātün feǾilün; 5’i hezec bahrinin mefāǾilün mefāǾilün mefāǾilün mefāǾilün; 1’i muzari bahrinin mefǾūlü fāǾilātü mefāǾilü fāǾilün kalıbı ile yazılmıştır. Nüshadaki 17 rubai ise ahreb kalıpları ile kaleme alınmıştır. Dîvân’ın F nüshası bir mecmua içindedir. Toplam 86 şiir ihtiva etmektedir. Şiirlerden 57’i yalnız bu yazmada bulunmakta iken 3’ü İ ve 22’si D’de de vardır. 4 şiir ise bütün nüshalarda ortaktır. F’deki şiirlerin 75’i remel bahrinin fāǾilātün fāǾilātün fāǾilātün fāǾilün, 1’i feǾilātün feǾilātün feǾilātün feǾilün; 8’i hezec bahrinin mefāǾilün mefāǾilün mefāǾilün mefāǾilün, 1’i müctes bahrinin mefāǾilün feǾilātün mefāǾilün feǾilün kalıbı ile yazılmıştır. 1 terci’-bendin vezni ise ahrebdir. Böylece yeni nüshalarla 155 yeni şiir ortaya çıkmaktadır.

Mesud Mirza (d. 1510) is one of the middle Asia poet lived in fifteenth century. His strain goes to Timur-i Gyurgyan (d. 1405). His father Mahmud Mirza (d. 1495) was a king in provinces of Khorasan, Hesar, Badahshan and Samarkand. Mesud Mirza has two divan, Turkish and Persian, and his penname is “Shāhi” for Turkish poems and “ǾĀrifi” for Persian. We have known that the divan’s two manuscript copies are in India Office Library. These were introduced by J. Eckmann in 1970. Later T. Mirzaev and M. Tekcan puplished these in 2001 and 2005 completely. Now, we learn about the existence of two manuscript copies more in Iran, we will show it with symbol of I, and Paris, we will show it with symbol of F. In this article we analyze these copies and peruse poems directionally additives to divan. The first manuscript I written in 1489, also Shahi Mesud Mirza was in life in that year, so we guess that he checked it entirely. There are 109 peoms in it and 95 poems of them are not in other manuscripts. These poems’ measure is ramal’s fāǾilātun fāǾilātun fāǾilātun fāǾilun mostly. The second manuscript is F that takes part in a macmua and it has 87 poems. 57 poems of these are not in Iran and Britain’s manuscripts. The most of these is written with ramal’s fāǾilātun fāǾilātun fāǾilātun fāǾilun. As a result we find out that, these two new copies of Shahi divan has 155 poems, also these are not in other copies.