“Öyküyü yeniden anlatmak istiyorum:” Jeanette Winterson’ın Atlas’ın Yükü adlı eserinin Palempsestleri

Atlas’ın Yükü, Jeanette Winterson’ın Atlas mitinin yeniden anlatımı niteliği taşıyan eseridir. Winterson Atlas’ın Yükü’nde, bilinen metnin üzerine yazar ve önceki anlatının da izlerini taşıyan özgün bir anlatı ortaya çıkarır; bu özelliği metni palempsest niteliği olan bir yapıya dönüştürür. Bu kısa roman, palempsest imgesi aracılığıyla öykülemeyi jeolojik bir süreçle bağdaştırır. Yazar metinde farklı türleri, söylemleri ve anlatı dünyalarını da bir araya getirir. Palempsest, metnin bu çoğulcu, çok katmanlı yapısını açıklayan bir kavramdır; aynı zamanda yazarın, öykülemenin doğasını irdelemek için kullandığı bir araçtır; palempsest hem metnin yapısını hem de içeriğini şekillendirir. Diğer bir deyişle, yazar birbirinden farklı ama bağlantılı palempsestler içeren, ayrıca kendisi de palempsest yapısı gösteren bir metin yaratıp okuyucuyu, metni ve unsurlarını çeşitli anlam düzeylerinde var olan palempsestler olarak okumaya davet eder. Bu çalışma, parçalanma ve bütünlük karşıtlıklarını içinde barındıran bir yapı olan palempsestin, Winterson’ın Atlas’ın Yükü adlı eserinin temelini oluşturduğu ve bu eserin söz konusu kavramı örneklendirdiği savını tartışmaktadır. Çalışmada, çeşitli eleştirmenlerin görüşlerinden yararlanılarak metnin bir palempsest olarak okunması ve metinde var olan çeşitli palempsestlerin incelenmesi amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Jeanette Winterson, Weight, intertextuality, myth, palimpsest

“I want to tell the story again:” The Palimpsests of Jeanette Winterson’s Weight

Weight is Jeanette Winterson’s retelling of the myth of Atlas. Winterson writes over the familiar story of Atlas in Weight and creates a unique narrative, still retaining the traces of the myth, which gives it a palimpsestuous structure. The novella links storytelling to a geological process through the image of the palimpsest. Winterson also brings together different genres, narrative worlds, and modes of discourse in the novella. The palimpsest is a term that explicates this pluralistic, multi-layered nature of the text, and it is also a device the author uses as a strategy to comment on the nature of storytelling; the palimpsest both shapes the structure of the text and functions as an element that informs the content. In other words, the author creates a palimpsestuous text which embodies distinct but connected palimpsests and invites the reader to read the text and its constituents as palimpsests that operate on several levels of signification. This study argues that the palimpsest, an oxymoronic structure of fragmentation and wholeness, constitutes the basis of Winterson’s Weight, a text which epitomises this concept. Drawing on various critics’ ideas on the concept, this paper aims to read Weight as a palimpsest and to explore the various palimpsests embedded in the text.

Keywords:

Jeanette Winterson, Weight, intertextuality, myth, palimpsest,

PDF

___

Adıgüzel, L., & Tekin, K. (2021). Jeanette Winterson as the trickster-artist in Weight. Van YYU The Journal of Social Sciences Institute, 52, 253-268. Retrieved October 15, 2021, from https://dergipark.org.tr/en/pub/yyusbed/issue/63566/962259
Aktulum, K. (2014). Metinlerarası ilişkiler. Kanguru Yayınları.
Allen, G. (2006). Intertextuality. Routledge.
Aronofsky Weltman, S. (1997). Mythic language and gender subversion: The case of Ruskin’s
Athena. Nineteenth-Century Literature, 52(3), 350-371. Retrieved October 9, 2021, from https://www.jstor.org/stable/pdf/2933999.pdf
De Quincey, T. (1845). Suspiria de profundis. Standard Ebooks. Retrieved October 8, 2021, from https://standardebooks.org/ebooks/thomas-de-quincey/suspiria-de-profundis/text/the- palimpsest-of-the-human-brain
Derrida, J. (1997). Of grammatology (G. C. Spivak, Trans.). Johns Hopkins University Press. (Original work published 1967).
Dillon, S. (2007). The palimpsest: Literature, criticism, theory. Continuum.
Genette, G. (1997). Palimpsests: Literature in the second degree (C. Newman & C. Doubinsky, Trans.). University of Nebraska Press. (Original work published 1982).
Goldhill, S. (2005). The wisdom of the ancients. New Statesman. 31 Oct 2005, 48-50. Retrieved October 16, 2021, from https://www.newstatesman.com/node/163172
Janković, J. (2008). ‘Let tell the story from the beginning’: About the stage cantata Atlas by Anja Djordjević. New Sound, 12, 200-209. Retrieved October 8, 2021, from http://newsound.org.rs/pdf/en/ns32/16.%20Jelena%20Jankovic.pdf
Kostkowska, J. (2013). Ecocriticism and women writers: Environmentalist poetics of Virginia Woolf, Jeanette Winterson, and Ali Smith. Palgrave Macmillan.
Kristeva, J. (1982). Desire in language: A semiotic approach to literature and art (L. S. Roudiez, Ed., T. Gora, A. Jardine & L. S. Roudiez, Trans.). Columbia University Press.
Middleton Meyer, K. (2003). Jeanette Winterson’s evolving subject: ‘Difficulty into dream’. Contemporary British Fiction (R. J. Lane, R. Mengham & P. Tew, Eds.). Polity, 210-225.
Oxford. Palimpsest. (1989, 2nd ed). In Oxford English dictionary. Retrieved October 1, 2021, from oed.com/oed2/00169695
Sellers, S. (2001). Myth and fairy tale in contemporary women’s fiction. Palgrave.
Staels, H. (2009). The Penelopiad and Weight: Contemporary parodic and burlesque transformations of classical myths. College Literature, 36(4), 100-118. Retrieved October 1, 2021, from https://www.jstor.org/stable/20642058
Winterson, J. (2018). Weight. Canongate Books. (Original work published 2005).