Okul Bağlamında Öğrenci Argosu

Argo, toplumdaki sosyal grupların kendi aralarındaki iletişimini ve grup dinamiğini güçlendirmek amacıyla dilin kendi imkânlarını kullanıp kelimelere yan ve mecaz anlamlar yükleyerek ya da yabancı kökenli kelimelerden istifade etmek suretiyle oluşturdukları, gizlilik esasına dayalı özel bir dildir. Argonun kullanım bulduğu alanlardan biri de okul ortamıdır. Çalışmada okul bağlamında öğrenci kesiminin kullanmış olduğu argo sözler, belli başlı sözlükler taranarak listelenmiş ayrıca Kayseri’de MEB’e bağlı çeşitli ortaöğretim kurumlarında okuyan öğrencilerden görüşme yoluyla elde edilen verilerden de istifade edilmiş ve öğrencilerin kullanmış oldukları argo sözler on iki başlık altında toplanmıştır. Neticede argo kullanımların daha çok erkek öğrencilere özgü olduğu, tembellik ve başarısızlık metaforu etrafında şekillendiği, akademik başarısı yüksek Anadolu liselerinde okuyan öğrencilerce çoğunun bilinmediği, bilinse dahi kullanılmadığı görülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

Argo, öğrenci, okul

The Student Slang In the Context Of School

Slang is a private language based on confidentiality, which is generated by adding metaphors or connotations to native language or by making use of words of foreign origin in order to strengthen dialogue and dynamics among social groups in the society. One of the fields in which slang language is widely used is school environment. In this study the slang words used by students have been listed by scanning certain dictionaries. Interview data were obtained from students at various secondary schools of MEB (Ministry of Education) and they have been collected under twelve titles. In conclusion, it has been observed that slang is mostly intrinsic to male students and it has been used with the metaphor of failure and laziness. It has also been observed that slang is commonly unknown or unused by the students of Anatolian high schools where academic success rate is higher.

Keywords:

Slang, student, school,

___

Akar, A. (2014). Türk Sözlük Biliminde Tanımsız Bir Alan: Sövgü Sözleri. Dil Araştırmaları, 14. S, 27-33.
Aksan, D. (2000). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. 1. C. Ankara: TDK.
Aktunç H. (1998). Büyük Argo Sözlüğü. İstanbul: YKY.
Arslan, M. (2009). Argo Kitabı. İstanbul: Kitabevi.
Bingölçe, F. (2001). Kadın Argosu Sözlüğü. İstanbul: Metis.
Çifçi, M. (2007). Argonun Niteliği ve Argoya Bakış Açımız. Türk Dünyası İncelemeleri Dergisi, 6(2), 297-300.
Çobanoğlu, Ö. (2002). Sanatsal Bir Dışavurum Formu Olarak Argo Kavramının Halkbilimsel Çözümlemesi. Türk Kültüründe Argo (Ed. Emine Gürsoy-Naskali ve Gülden Sağol) Hollanda: Sota. 49-56.
Devellioğlu, F. (1980). Türk Argosu. Ankara: Aydın Kitabevi.
Ersoylu, H.(2010). Türk Argosu Üzerinde İncelemeler. İstanbul: Ötüken.
Koç, A. (2002). Argoda Kadın. Türk Kültüründe Argo (Ed. Emine Gürsoy-Naskali ve Gülden Sağol) Hollanda: Sota. 103-115.
Korkmaz, Z. (2010). Gramer Terimleri Sözlüğü. Ankara: TDK.
Mor, G. (2009). Türkiye’deki Gizli Dillerin Ses Şekil ve Kavram Alanı Bakımından İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Kars.
Özkan, N. (2002). Gizli Dil Olarak Argonun Fonksiyonu Üzerine. Türk Kültüründe Argo ((Ed. Emine Gürsoy-Naskali ve Gülden Sağol) Hollanda: Sota. 23-31.
Sezgin, B. (2013). Yeni Argo Sözlüğü. İstanbul: Cinius.
Türkçe Sözlük (2011). Ankara: TDK.
Tüzin, D. (2006). Argo ve Küfür Bağlamında Cinsel Eylemin Nesnesi Olarak Kadın. Milli Folklor. 18 (71), 105-107.
Uzuntaş, A. (2002). Argoya Dilbilimsel Açıdan Bir Bakış. (Ed. Emine Gürsoy-Naskali ve Gülden Sağol) Hollanda: Sota. 31-40.
Yağmur, K. ve Boeschoten, H. (2002). Dilbilim Yöntemleri Işığında Argonun İncelenmesi. Türk Kültüründe Argo (Ed. Emine Gürsoy-Naskali ve Gülden Sağol) Hollanda: Sota. 57-66.
Yıldız, N. (2002). Askerî Okul Argosu. Türk Kültüründe Argo (Ed. Emine Gürsoy-Naskali ve Gülden Sağol) Hollanda: Sota. 129-135..