Dijital hikâyenin eğitime katkısına dair öğrenci görüşleri

Çalışmada öğrencilerin dijital hikâye kavramı ve dijital hikâyelerin eğitim ve öğretimde kullanılmasına dair görüşleri belirlenmiştir. Nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması kullanılan çalışmanın örneklemi kolay ulaşılabilir örneklem tekniğiyle seçilmiş ve veriler “Dijital hikâyeler ve eğitimde kullanılması” adlı görüşme formu ile toplanmıştır. Öğrenciler; dijital hikâye kavramı hakkında olumlu kategoride % 80.76 oranında ve altı farklı kodda; olumsuz kategoride ise % 19.23 oranında ve iki farklı kodda görüş bildirmiştir. Dijital hikâye kavramı hakkındaki bilgilerinin en çok dijital ortam ve hikâyenin birleşmesi şeklinde (% 39.58) olduğu ve tam anlamıyla dijital hikâye kavramını bilen öğrencilerin oranının (% 2,3) düşük olduğu belirlenmiştir. Dijital hikâyelerin öğrenmede bilgi ve becerileri kazandıracağına öğrencilerin olumlu baktığı (evet % 67, 94), bu olumlu bakışın öğrenim seviyesi açısından değerlendirildiğinde ön lisans % 52,5, lisans % 72,72 ve lisansüstü % 100 şeklinde olduğu görülmüştür. Dijital hikâyelerin öğrenmeye katkısı konusunda verilen dokuz kod en çok “Katılıyorum” kategorisinde “anlama % 55.81, değer kazanımı % 45.34, ders başarısı sağlama % 44.18, esnek öğretim ortamı % 48.83, kalıcı öğrenme sağlama % 34.88, memnuniyet % 51.16, özgüveni yükseltme % 38.37, somut deneyimler elde etme % 44.18, üretici kılma % 51.16” değerlendirilmiştir. Sonuçta öğrencilerin dijital hikâyeler hakkında tam bir bilgiye sahip olmasalar da öğrenmeye katkısı olacağı görüşünde oldukları belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Dijital hikâye, dijital hikâyelerin eğitim ve öğretimde kullanılması, öğrenci görüşleri

The digital story's contribution to education

In the study, students' views on the concept of digital stories and the use of digital stories in education and training were determined. The sample of the study, in which case study was used as one of the qualitative research methods, was selected with an easily accessible sampling technique, and the data were collected with an interview form called "Digital stories and their use in education". Students; 80.76% of the digital story concept in the positive category and in six different codes; In the negative category, 19.23% of the opinions expressed in two different codes. It was determined that their knowledge about the concept of digital stories was mostly in the form of the combination of digital media and story (39.58%) and the rate of students who fully knew the concept of digital stories (2.3%) was low. It was observed that the students were positive (yes, 67.94%) that digital stories would add knowledge and skills in learning, and this positive view was found to be 52.5% for associate degree, 72.72% for undergraduate and 100% for graduate degrees when evaluated in terms of education level. The nine codes given about the contribution of digital stories to learning are mostly in the category of "I agree" 55.81%, gaining value 45.34%, achieving course success 44.18%, flexible teaching environment 48.83%, providing permanent learning 34.88%, satisfaction 51.16%, increasing self-confidence 38.37%. 44.18% to obtain concrete experiences, 51.16% to make productive. As a result, it was determined that although the students do not have complete information about digital stories, they think that they will contribute to learning.

Keywords:

Digital story, use of digital stories in education and training, student views,

PDF

___

Akkoyunlu, B. (1992). İlköğretimin niteliğinin artırılmasında bilgisayarların yeri ve önemi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(8), 321-324.
Chera, P., Wood, C. (2003). Animated multimedia “talking books” can promotphonological awareness in children beginning to read. Learning and Instruction, 13, 33–52.
Çıralı Sarıca, H. (2019). Öğretmenlerin Dijital Hikâye Anlatımı Üzerinden Mesleki Kendini Anlayışları Ve Öğretmen Adaylarınca Alımlanması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Ana Bilim Dalı, Ankara (Yayımlanmamış Doktora Tezi)
Kartal, G., & Güven, D. (2006). Okul öncesi eğitimde bilgisayarın yeri ve rolü. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 23, 19-34.
Kearney, M. (2009). Investigating Digital Storytelling and Portfolios in Teacher Education. In G. Siemens & C. Fulford (Eds.), Proceedings of ED-MEDIA 2009--World Conference on Educational Multimedia, Hypermedia & Telecommunications (pp. 1987-1996). Honolulu, HI, USA: Association for the Advancement of Computing in Education (AACE).
Kearney, M. (2011) A learning design for student‐generated digital storytelling, Learning, Media and Technology, 36:2, 169-188, DOI: 10.1080/17439884.2011.553623.
Kocaman-Karoğlu, A. (2015). Öğretim Sürecinde Hikâye Anlatmanın Teknolojiyle Değişen Doğası: Dijital Hikâye Anlatımı. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5 (2) , 89-106. DOI: 10.17943/etku.29277.
Lambert, J., Hessler, B. (2013). The Work of Story: Capturing Lives, Creating Community. New York: Routledge.
McLellan, H. (2006). Digital Storytelling in Higher Education. Journal of Computing in Higher Education, 19 (1), 65-79.
Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. 2nd Edition. Thousand Oaks, CA: Sage.
Özkılıç Kabul, N. D. (2019). Üç yaş çocuklarda teknolojik alet kullanımının sosyal beceri, oyun becerisi ve dil gelişimi üzerindeki etkilerinin incelenmesi. Doktora tezi, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Pekmezci, S. (2014). Bilişim teknolojileri destekli kısa hikâyelerin öğrencilerin başarıları, özyeterlik algıları ve fene yönelik tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Robin, B. (2006, March). The educational uses of digital storytelling. In Society for Information Technology & Teacher Education International Conference (Vol. 2006, No. 1, pp. 709-716).
Russell, D. L. (2004). Literature for Children. (5th Edition), Pearson Education: USA-Boston.
Saban, A, Ersoy, A., (2017) Eğitimde Nitel Araştırma Desenleri. Anı.
Schank, R. C. (1995). Tell me A Story Narrative and Intelligence. Northwestern Universty Press, 255ss.
Segers, E., Verhoeven, L. (2005). Long-term effects of computer training of phonological awareness in kindergarten. Journal of Computer Assisted Learning, 21, 17-27.
Subaşı, M, Okumuş, K. (2017). Bir Araştırma Yöntemi Olarak Durum Çalışması. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 21 (2) , 419-426Şimşek, Usluel, Çıralı Sarıca ve Tekeli, (2018). “Türkiye’de Eğitsel Bağlamda Dijital Hikâye Anlatımı Konusuna Eleştirel Bir Yaklaşım”. Eğitim Teknolojisi Kuram Ve Uygulama, Cilt:8 Sayı:1 Yıl:2018.
Tecen, B. (2018). Okul öncesi dönem ses eğitiminde dijital oyun temelli destekleyici aktivitelerin çocukların sesli harfleri öğrenmelerine etkisi. Yüksek lisans tezi, Bahçeşehir Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Yılmaz, Y., Üstündağ, M. T., Güneş, E. (2017). Öğretim materyali olarak dijital hikâye geliştirme aşamalarının ve araçlarının incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 17 (3), 1621-1640.