Bu çalışmada Charles Cros'un Mémento/ Not alın ve Behçet Necatigil'in Sevgilerde şiirleri anakronizm açısından ele alınarak, bu şiirlerin ayırt edici özellikleri zamansal yapıda gözlemlenen değişikliklere göre irdelenecektir. Cros ve Necatigil insanların küçük hesaplarını, gündelik telaşlarını alaya alan şiirler yazmışlardır. Bu şiirlerde bir tür zaman bozumculuk ilkesiyle geçmiş ve gelecek aynı potada eritilerek, dünle bugün birbirine yakınlaştırılarak zamanın süreklilik ilkesi bilerek yok sayılmıştır. Zamansız bir geçmiş bütününde kronolojik bir zaman çizgisi ya da içeriği değil, belirli bir sürede yaşanan olayların birbiri içine girdiği durağan bir zaman görünümü söz konusudur. Her iki şiirde de, imgelerin, çağrışım nesnelerinin, insanların ve olayların gösterimi bozulan zaman düzeninde ön plana çıkarılır. Cros ve Necatigil arasındaki en açık benzerlik gündelik yaşamı sorgulamalarıdır; her iki şairde de, bu sorgulayıcı taraf şiirdeki bağlamsal ipuçlarında değerlendirilecektir. Her ikisi de konularını gerçekle bağlarını sürdüren canlı bir kaynaktan; yani, gündelik yaşamdan almaktadır. Bu bağlamda anakronizmin Cros ve Necatigil şiirindeki etkisi seçili örnekler üzerinden değerlendirilecek ve şiirin art zamanlamalı söylemi karşılaştırma yoluyla irdelenecektir.

In this article, the author proposes to analyze anachronism in poetry of Charles Cros Mémento and Sevgilerde (In Love) of Behçet Necatigil according to the distinctive features seen in the structure temporal. It is employed, in particular, in order to attract the attention of the readers by an appropriate employment of times. It is considered an unintentional error that it is not quite in real-time, and it is not quite out of the real-time. When we look at the poems of Cros and Necatigil, these two poets, they laugh at the passions and small interest daily of the people. The principle of continuity in the time ignores consciously so, the past and the present mingling in the same pot in the present time. The notion of chronological time exposes in a very different way. Both have the same choking sensation and the same feeling of isolation in front of an atrocious reality that is only the visible form of a universe a materialistic. Analogy the more clear between Cros and Necatigil is to query the life of all the world. We will examine this part questioning in the contextual evidence of two poets. It is not a content poetic linear and chronological, but a process in which events intertwine. Their poetic production should be inspired by the everyday realties, or to comment its source in a world drawn from real life. In this context, the efficiency of anachronism in the structure of Cros's and Necatigil's poems is going to be evaluated via examples.