PSİKOLOJİ ÖĞRENCİLERİNİN ŞİZOFRENİYE YÖNELİK TUTUMLARININ BELİRLENMESİ: ANKARA YILDIRIM BEYAZIT ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ

Bu araştırmanın amacı, psikoloji öğrencilerinin şizofreniye yönelik tutumlarını belirlemektir. Çalışmada maksimum çeşitlilik örneklemesi kullanılarak 10 katılımcı ile görüşülmüştür. Katılımcılara yarı yapılandırılmış bir görüşme formu uygulanmıştır. Nitel veriler elde edilmiş ve bütüncül tek durum deseni kullanılmıştır. Ulaşılan veriler betimsel analizle yorumlanmıştır. Bu bağlamda, 3 ana tema ve 7 alt tema belirlenmiştir. Çalışma sonucunda katılımcıların şizofreniye yönelik hem olumlu hem olumsuz tutumlar sergiledikleri, çalışma ve evlenme gibi konularda daha fazla ikilemde kaldıkları, kendilerinin şizofreni tanısı almış bireyler için tanımladıkları duygu örüntülerinin başkalarının şizofreni tanısı almış bireyler için tanımladıkları duygulardan farklı oldukları bulgulanmıştır. Katılımcıların geçmişten getirdikleri şizofreniye yönelik belli kalıpların ise katılımcıların bugünkü düşüncelerini tamamen etkilemediği gözlenmiştir. Sonuç olarak katılımcıların psikoloji eğitimi aldıklarından dolayı şizofreniye aşina olabilecekleri ancak şizofreniye yönelik farkındalığın artması adına daha çok eğitim ve çalışma yapılması gerektiği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Tutum, Ruhsal Hastalıklar, Şizofreni

Determination of The Psychology Students' Attitudes Towards Schizophrenia: Case of Ankara Yıldırım Beyazıt University

The aim of this research is to determine the attitudes of psychology students towards schizophrenia. 10 participants were interviewed using the maximum diversity sampling in this study. A semi-structured interview form was administered to the participants. Qualitative data were obtained and a holistic single case design was used. The data were interpreted with descriptive analysis. In this context, there are 3 main themes and 7 sub-themes. At the result of the study, it was found that the participants had both positive and negative attitudes toward schizophrenia, more dilemmas on the subjects such as work and marriage, and the emotional patterns they described for the individuals who had been diagnosed with schizophrenia were different from the emotions that others described for people with schizophrenia. Certain patterns of participants 'past experiences with schizophrenia were observed to have no effect on participants' current thinking. As a result, it is thought that participants should be a little more familiar with schizophrenia because of their psychology education, but more education and study should be done in order to increase the awareness for schizophrenia.

Keywords:

Attitude, Mental İllnesses, Schizophrenia,

PDF

___

Angermeyer, M.C., Matschinger H. ve Corrigan, P. W. (1997). Social distance towards the mentally ill: Results of representative surveys in the Federal Republic of Germany. Psychol Med, 27, 131-141.
Arslantaş, H., Gültekin, B. K., Söylemez, A. ve Dereboy, F. (2010). Bir üniversite hastanesi psikiyatri polikliniğine ilk kez başvuran hastaların damgalamayla ilgili inanç, tutum ve davranışları. ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 11(1), 11-17.
Atmaca, G. D. ve Durat, G. (2016). Şizofreni hastalarında intihar ve depresyon. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 6(1), 51-55.
Bağ, B. ve Ekinci, M. (2006). Ruhsal sorunlu bireylere yönelik toplum tutumları ölçeğinin Türk toplumunda geçerlilik ve güvenirliğinin değerlendirilmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 5(15), 63-83.
Bilge, A. (2006). Ruhsal hastalığa yönelik inançlar ölçeği (Yayınlanmamış doktora tezi). Ege Üniversitesi, İzmir.
Bhugra, D. (1989). Attitudes towards mental illness A review of the literature. Acta Psychiatr Scand, 80, 1-12.
Carpenter, W. T., Stephens, J. H. (1979). An attempted integration of information relevant to schizophrenia subtypes. Schziophr Bull, 5, 490-506.
Corrigan, P. W. (1998). The impact of stigma on severe mental illness. Cognitive and Behavioral Practice, 5, 201-222.
Çam, O. ve Bilge, A. (2013). Türkiye’de ruhsal hastalığa / hastaya yönelik inanç, tutum ve damgalama süreci: Sistematik derleme. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 4(2),91-101.
Çam, O. ve Çuhadar, D. (2011). Ruhsal hastalığa sahip bireylerde damgalama süreci ve içselleştirilmiş damgalama. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2(3), 136-140.
Eker, F., Öner, Ö. ve Şahin, S. (2010). Din görevlilerinin şizofreniye ilişkin bilgi ve tutumları (Düzce Örneği). Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 1(2), 63-70.
Fleischhacker, W. W., Kane, J. M., Geier, J., Karayal, O., Kolluri, S., Eng, S. M., ... & Strom, B. L. (2014). Completed and attempted suicides among 18,154 subjects with schizophrenia included in a large simple trial. The Journal of Clinical Psychiatry, 75(3), 184-190.
Hwang, S. D. ve Segal, S. P. (1996). Criminality of mentally ill in sheltered care: Are they more dangerous?. Int J of Law and Psychiatry, 19(1), 93-105.
Kara, N. ve Türkçapar, M. H. (2015). Şizofreni alttiplerinin geçerliliği: Karşılaştırmalı bir çalışma. Klinik Psikiyatri, 17, 119-128.
Lauber, C. ve Rössler, W. (2007). Stigma towards people with mental illness in developing countries in Asia. International Review of Psychiatry, 19(2), 157-178.
Magliano, L., Read, J., Sagliocchi, A., Oliviero, N., D’Ambrosio, A., Campitiello, F., ... & Patalano, M. (2014). “Social dangerousness and incurability in schizophrenia”: Results of an educational intervention for medical and psychology students. Psychiatry research, 219(3), 457-463.
Malla, A. ve Shaw, T. (1987). Attitudes towards mental illness: The influence of education and experience. The International Journal of Social Psychiatry, 33(1), 33-41.
Morris, C.G. (2002). Psikolojiyi anlamak: Psikolojiye giriş (1. Baskı). H. B. Ayvaşık ve M. Sayıl, Çev.). Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Morrison, J. (2016). DSM-5’i kolaylaştıran klinisyenler için tanı rehberi (1. Baskı). H. Uğur Kural, Çev.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. (Orijinal çalışma basım tarihi 2014).
Read, J. ve Harré, N. (2001). The role of biological and genetic causal beliefs in the stigmatisation of ‘mental patients’. Journal of Mental Health, 10(2), 223–235.
Saha, S., Chant, D., Welham, J. ve McGrath, J. (2005) A systematic review of the prevalence of schizophrenia. PLoS Med, 2(5), e141.
Soygür, H. ve Erkoç, Ş. (2007). Şizofreni kavramına tarihsel bir bakış. Şizofreni ve Diğer Psikotik Bozukluklar. (1. Baskı) içinde (1-13). Ankara: Tuna Matbaası.
Taşkın, E. O. (2007). Ruhsal hastalıklara yönelik tutumlar ve damgalamayı etkileyen etmenler. Stigma ruhsal hastalıklara yönelik tutumlar ve damgalama (1. Baskı) içinde (s. 73-114). İzmir: Meta Basım Matbaacılık.
Teplin, L. A., Abram, K. M. ve McClelland, G. M. (1996). Prevalence of psychiatric disorders among incarcerated women. Arc Gen Psychiatry, 53, 505-512.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (10. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
WHO. Mental health: New understanding; new hope. WHO, Geneva. The world health report, 2001.
Zitrin, A., Hardesty, A. S., Burdock, E. I., & Drossman, A. K. (1976). Crime and violence among mental patients. The American Journal of Psychiatry, 133(2), 142-149.