Bu kısa makale İngiliz gazeteci Robert Fisk trafından ErmenilerinBirinci Dünya Savaşı sırasında ve günümüzde Suriye’de çektikleri acıarasında kurduğu paralelliği konu almaktadır. Yazar başka paralelliklerde kurmaktadır: örneğin 1914-1918 arasında Ermeniler ve diğer etnikdini grupların itilaf devletlerinin çıkarları doğrultusunda manipüle edilmesiile günümüzde Suriye’ye batılı hükümetler ve bölgedeki müttefikleritarafından yapılan müdahalelerin insani sonuçları arasında. Gerçekten deOrta Doğu’nun ve Kuzey Afrika’nın tamamı 19ncu yüzyılın başından bu yanabatılı güçler için bir müdahale alanı olmuştur. Yazar “Ermeni sorununun”gözler önüne serilmesinden zafer kazanmış savaş dönemi büyük devletlerininhimayesinde yürütülmüş ve hem Anadolu Türkleri hem de Yunanlılar içinfelaketle sonuçlanmış olan Anadolu’nun 1919’da Yunan işgaline uğramasınakadar birçok anahtar tarihsel olaya göz atıyor. Makale dünya tarihinin enyıkıcı savaşının gerçekleştiği dönemin şartlarında tüm dinsel-etnik gruplarıarasında şiddeti uygulayanlar ile bu şiddetin mağdurları arasında çizilenayrımı sorgulamaktadır. Yazar bu gerçeğin kabul edilmesinin bugün haladerin bir şekilde kutuplaşmış bulunan tarihsel anlatılara tutunan gruplararasında hakiki bir uzlaşının sağlanabilmesi açısından en temel dayanakolduğunu ifade etmektedir

This brief article takes as its starting point a parallel drawnby the British journalist Robert Fisk between the suffering of Armeniansduring the First World War and the suffering of Armenians during thecurrent conflict in Syria. The author draws other parallels: between themanipulation of the Armenians and other ethno-religious groups to servethe interests of the entente powers between 1914-18 and the humanconsequences of intervention in present day Syria by westerngovernments and their regional allies. Indeed, the entire Middle Eastand North Africa has been an arena for western intervention since earlyin the 19th century. The author looks at key events from the unfolding ofthe ‘Armenian question’ through to the Greek invasion of westernAnatolia in 1919, carried out under the aegis of the victorious wartimepowers and ending in disaster for both Anatolian Turks and Greeks. Thearticle challenges the historical division drawn between the perpetratorsof violence and the victims of violence, showing that both were to befound in virtually all ethno-religious groups in what was at the time themost destructive war in world history. The author sees theacknowledgement of this reality as the true foundation of reconciliationbetween groups still clinging to deeply polarized historical narratives