Gülşen Temel, Tuğba Yıldız, Mehmet Turan, Barış Karaoğlu

Sporun Otistik Çocuklarda Saldırganlık ve Sosyal Uyum Düzeyleri Üzerine Etkisinin İncelenmesi

Bu çalışmanın amacı Kayseri ilinde yaşayan otistik çocukların, saldırganlık ve sosyal uyum düzeylerinin cinsiyet, yaş, ailenin gelir durumu, anne ve babanın eğitim durumu ve spor yapma durumuna göre incelenmesidir. Çalışmaya Kayseri ilinde yaşayan 70 otistikli çocuk katılmış ve araştırmanın örneklemini oluşturmuşlardır. Çalışmada sosyal uyum ve saldırganlık ölçekleri kullanılmıştır. Ölçekler otistikli bireylerin aileleri tarafından gözlemledikleri davranışlar üzerine aileleri tarafından doldurulmuştur. Kişisel bilgi formu, sosyal uyum ve saldırganlık ölçeğinden elde edilen veriler SPSS 20.0 paket programı ile istatistiksel analizleri yapılmıştır. Elde edilen verilerin dağılımları için Kolmogrov Smirnov test istatistiği kullanılmış ve istatistiki analizler için parametrik testler kullanılmıştır. Adaylara ilişkin kişisel bilgiler, ölçek toplam puanları ile frekans (f) ve yüzde (%) değerleri tespit edilerek verilmiştir. Ölçeklerden elde edilen puanlar arasındaki farklılığı ortaya koyabilmek için cinsiyet ve spor yapma durumu için İndepentent t testi kullanılırken, yaş, aylık gelir, anne ve baba eğitim durumları için One Way Anova testi kullanılmıştır. Ayrıca ölçekler arasındaki ilişkiyi ortaya koyabilmek için Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon analizi uygulanmıştır. Sonuç olarak cinsiyet, yaş, ailenin gelir düzeyi, anne ve baba eğitim durumlarına göre herhangi bir farklılık bulunmaz iken; spor yapan otistikli çocuklar ile yapmayan çocuklar arasında sosyal uyum ve saldırganlık düzeylerinde anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir. Ayrıca otistikli çocuklarda saldırganlık düzeyleri ile sosyal uyum düzeyleri arasında negatif yönlü ilişki tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Spor, Otistik, Sosyal Uyum

Examination of the Effect of Sports on Aggression and Social Adjustment Levels in Autistic Children

The aim of this study to make an examination of agression and social adjusment level autistic chilren in terms of gender, age, family income level, parent education status. Sampling was consisted of 70 autism children chosen live in Kayseri provinces. Scales were completed by parents on the behavior they observe by the families of autistic individuals. Statistical analyses of data that was acquired from Personal Information Form, Social Adjusment Scale and Agression Scale were done through IBMM SPSS 20.0 package program. For the specification of the normality situation; normal distribution curves, Kolmogorov-Smirnov test results were analyzed. Personal information and inventory total points belong to candidates were given with the determination of frequency (f) and percentage (%) values. To reveal the differences between the scores obtained from the scales were used for sex and sport participation indepentent t test, while for age, monthly income and parents education level one way ANOVA test were applied . In addition to for putting forward the relationship between scales the Pearson Momentums Multiplications Correlation analysis (r) were applied.Consequently; that were acquired from research, it was determined that depend on gender, age, family income and parents education status , there was not a difference at a meaningful, aggression and social adjustment level while, there was a difference at a meaningful level found in doing sport and don’t do . İn addition to it was inferred that there was a statistical negative relationship between agression levels and social adjusment .

Keywords:

Sport Autism, Social Adjusment, Agression,

PDF

___

Bachevalıer, J. (1994). Medial Temporal Lobe Structres And Autism: A Review Of Clinical And Experimental Findings, Neuropsychologia. Vol: 32. No: 6, p. 627-648.
Aydın, A. (2008). Otizmde İlk Adım. Epsilon Yayıncılık, İstanbul.
İlhan, L. (2008). Eğitilebilir Zihinsel Engelli Çocuklarda Beden Eğitimi Ve Sporun Sosyalleşme Düzeylerine Etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, Cilt.16, Sayı.1, s.315- 324.
Akıncı, G. (2007). Engelli Çocuğa Sahip Olan Ve Olmayan Babaların Aile İşlevlerini Algılamaları İle Sosyal Uyum Düzeylerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Özbey, Ç. (2005). Otizm Ve Otistik Çocukların Eğitimi Yalnızlık Ülkesine Yolculuk. İnkılap Kitabevi. İstanbul, s.246.
Var, L. (2008). Futbolda Seyircilerin Spor Alanlarındaki Saldırganlık Davranışları Hakkında Betimsel Bir Çalışma (Kırşehir İli Örneği). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi, Kırşehir.
Karasar, N. (2007). Bilimsel Araştırma Yöntemi (17.Baskı), Nobel Yayın Dağıtım. Ankara, s. 49-53.
Işık, M. (2007). Anasınıfına Devam Eden Beş-Altı Yaş Çocuklarına Sosyal Uyum Ve Beceri Ölçeğinin Uyarlanması. Gazi Üniversitesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
Can, S. (2002). Aggression Questionnarie adlı Ölçeğin Türk Popülasyonunda Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Yayınlanmamış Uzmanlık Tezi. Gülhane Askeri Tıp Akademisi. Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Servisi Şefliği, İstanbul.
Gençöz, F. (1997). The Effects Of Basketball Training On The Maadaptive Behaviours Of Trainable Mentally Retarded Children, Research İn Developmental Disabilities, 18: p.1-8.
Mcmahon, D, J. (1998). Social Acceptance Of Children With Developmental Handicaps İn İntegrated Daycamps. University Of Toronto (Canada).
Eichsteadt, C. B., Lavay, B.W. (1995). Physical Activity for Individuals with Metal Retardation Compaign. Illinois, p. 47.
Dunn, J. M., Fait, H. (1997). Special Physical Education: Adapted,İndividualized. Developmental Seventh Edition. Iowa Dubuque Brown & Benchmark, 22.
Babkes, M. L. (1999). Sport And Physical Activity Socialization Of Youth With Moderate Cognitive Needs: An Expectancy-Value Perspective On Parental İnfluence University Of Northern Colorado.
Chiang, T. (2003). Effects Of A Therapeutic Recreation İntervention Within A Technology- Based Physical Activity Context On The Social İnteraction Of Male Youth With Autism Spectrum Disorders , Indiana University.

Başlangıç: 2019
Yayıncı: İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa

Arşiv