DİJİTAL PLATFORMLARIN İZLEYİCİ ALIŞKANLIKLARI ÜZERİNDEKİ ETKİSİ: NETFLİX ÖRNEĞİ

Teknolojik gelişmeler, iletişim alanında insanlara kolay ve hızlı erişim imkânı sunmuştur. İletişim alanındaki gelişmelerle ortaya çıkan Web 2.0 teknolojisi televizyonu internet ortamına taşımıştır. Televizyonlar kendi internet sitelerinde dizi, program, yarışma gibi içerikleri yayınlayarak internet teknolojisini kullanmaya başlamışlardır. Yeni medya teknolojileri zamanla gelişerek dijital platformlar ortaya çıkmıştır. Dijital platformların ortaya çıkması zamanla televizyonu ve televizyon izleyicisinin izleme alışkanlıklarını dönüştürmeye başlamıştır. Buradan yola çıkarak çalışmada Y kuşağını temsil eden 26-41 yaş arasındaki netflix kullanıcılarının davranışları araştırılmıştır. Yapılan anket çalışmasında Y kuşağının dijital platformlara üye olup olmadığı, dijital platformların izleme alışkanlıklarını değiştirip değiştirmediği ve dijital platformların ne sıklıkla ne tür içeriklerin izlendiği ölçülmeye çalışılmıştır. Bu araştırma kapsamında ayrıca Netflix üyesi olsun veya olmasın Y Kuşağından katılımcıların televizyon seyretme davranışları, televizyon seyretmek için kullanılan teknik donanımlar, dizi veya film tercihleri ve dijital platform tercihleri de incelenmiştir. Elde edilen bulgularda; Y kuşağının televizyondan ziyade dijital platformları tercih etmesi, Y kuşağının daha kaliteli ve özgür yayınlar istediği görülmüştür. Y kuşağı internet ortamlarında istedikleri yayınları seyredebildikleri için televizyon yayınlarında ve dijital platformlarda geniş özgürlük beklentisindedir.

Anahtar Kelimeler:

Televizyon, Dijital Platform, Netflix, Değişen İzleyici Davranışları, Y Kuşağı.

PDF

___

Akın, M., (2002). Altın Makas. RTÜK. Kitabevi Yayınları, İstanbul.
Akova, S. (2020). Kültürlerarası İletişim Bağlamında Ötekileştirme Olgusunun Dijital Taşıyıcılığına Dair Netflix Dijital Televizyonu Üzerinden Bir Bakış:13 Commandments (13 Emir) Dizisi Üzerinden Gösterge bilimsel Analizi. OPUS Uluslararası Toplum araştırmaları Dergisi, sayı 26, Yalova, ss:4481-4516.
Aydın, S. (2019). Televizyon Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Türkmen Kitabevi.
Bartlett, E. R. (1999). Cable Television Handbook. New York: McGraw-Hill Compainies.
Büker, N., (2013). Televizyon Teknolojisi ve Yeni Medya Yeni Medya Üzerine... içinde (Ed: Müge Demir). Konya: Literatürk Yayıncılık. 137-171.
Cankaya, Ö., (1997). Dünden Bugüne Radyo Televizyon. Beta Basın Yayım, İstanbul
Çelenk, S. (2005). Televizyon, Temsil, Kültür (90’lı Yıllarda Sosyokültürel İklim ve Televizyon İçerikleri). Ankara: Ütopya Yayınları.
Demirkıran, E. (2016). Netflix deneyimi Türkiye’de. Hayal Perdesi Sinema Dergisi, Sayı: 55, 44-47.
Durmaz A., (2004). Dijital Televizyonun Temelleri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Eğitim, Sağlık ve Bilimsel Araştırma Çalışmaları Vakfı Yayınları.
Esslin, M. (2001). Televizyon Çağı: TV Beyaz Camın Arkası. İstanbul: Pınar Yayınları.
Gülmez, E. (2019). Netflix’in Türkiye’ye özgü reklam filmlerinin küresel markaların yerel reklam stratejileri bağlamında değerlendirilmesi. Erciyes İletişim Dergisi Uluslararası Dijital Çağda İletişim Sempozyumu Özel Sayısı, Cilt 1, 157-178.
Günalp, C. (2007). Kamu ve Özel televizyon Yayıncılığında İzleyici Araştırmaları ve Ratingin Rolü. Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Ü., Sosyal Bilimler Ens., Eskişehir.
Haferkamp, C.J. (1999). Beliefs about Relationships in Relation to Television Viewing, Soap Opera Viewing, and Self-Monitoring. Current Psychology: Developmental Learning Personality. Social Summer, 18(2), 193-204.
Kırık, A. M., (2015). İnternet Teknolojisi ve Sayısal Yayıncılık Bileşkesinde Gelişen IPTV’nin Günümüzdeki Durumu, s.129-170.
Yeni Medya Çağında Televizon içinde (Ed: Sedat Özel). İstanbul: Derin Yayınları.
Kopuz, S (2018). Yayıncılıkta Yaşanan Değişim ve Globalleşme & Netflix Örneği. Mehmet Genel (Ed.) İletişim Çağında Dijital Kültür içinde (143-163). Konya: Eğitim Kitapevi.
Morgül, A. (2002). Dijital Televizyon Uydu ve Karasal Yayın Sistemleri. İstanbul: Uydu Dünyası Eğitim Yayınları.
Netflix (t.y) About Netflix. 01.09.2021 tarihinde adresinden erişilmiştir. https://media.netflix.com/en/about-netflix.
Manzano, E.P. ve Neira, E. (2016). Data managment in audiovisiual business: Netflix as a case study. El Profesional de la informacion, 25 (4), 568-576.
Özgen, M. (2008). Tüm Yönleriyle Medya ve İletişim: Türkiye’de Televizyon Yayıncılığı Olgusu ve Toplumsal Etkileri. Edt: Işık, M. ve Erdem, A. Konya: Eğitim.
Özmen, İ. (2020). Dijital Platformların Kullanımlar Ve Doyumlar Bağlamında Alımlanması Netflix Ve Blutv Örneği. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
Öztürk, L. (2021). Netflix, Uzun Zaman Sonra Gelen Üye Sayısındaki Düşüşün Nedenini Arıyor. https://www.chip.com.tr/. RTÜK, (2018). Televizyon İzleme Eğilimleri Araştırması. Kamuoyu, Yayın Araştırmaları ve Ölçme Dairesi Başkanlığı
Seçmen, A. E. (2019). Uluslararası televizyon yayıncılığında yeni yönelimler: dijital film ve dizi platformu “Netflix”. Ceyhan Kandemir (Ed.), Dijital çağda televizyon ve medya içinde (1-22). İstanbul:Derin yayınları.
Shih, W. C., Kaufman S. P. ve Spinola, D. (2009). Netflix. Boston: Harvard Business School.
Söğüt, F. (2020). Blu Tv Netflix’e Karşı: İçeriklere Yönelik Bir Karşılaştırma. The Turkish Online Journal of Design, Art and Communication - TOJDAC ISSN: 2146-5193, October 2020 Volume 10 Issue 4, p.408-422
Şeker, T. (2009). Teknoloji ve Televizyon. Konya: Literatürk yayınları.
Törenli N. (2005). Yeni Medya, Yeni İletişim Ortamı. Ankara: Bilim ve Sanat.
Uğur, U. (2006). Türkiye ‘de Televizyon Haberlerinde Magazinleşme Olgusu. Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Uyguç, Ü., ve Genç A., (1998). Radyo Televizyon Haberciliği. Avcıol Basın Yayım, Ankara.
Yüncüoğlu, B. (2019). Dijital Platformların Pazarlanmasında Sosyal Medya Stratejileri: Netflıx Türkiye Örneği. Yüksek Lisans, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Radyo TV Sinema Anabilim Dalı.