Tenfiz davaları sırasında bazı usuli meseleler ile ilgili olarak uygulamada sorunlar yaşandığı, bu sorunların süreci gereksiz yere uzattığı ve hatta zaman zaman tenfizi tehlikeye attığı veya tarafların alacağını umdukları meblağının çok altına sulh olmaya razı oldukları görülmektedir. Bu çalışmada, tenfiz davalarındaki görevli mahkeme, harç ve teminat konularının kanunda nasıl düzenlendiği ve bu konuların uygulamada ne gibi sorunlara yol açtığı üzerinde durulacaktır. Yabancı mahkeme ve hakem kararlarının Türkiye’de tanınması ve tenfizi davalarında kamu düzenine aykırılık bir tenfiz engeli olarak sıkça gündeme gelmektedir. Mahkemelerin kamu düzenine aykırılığı değerlendirirken konuya muhafazakâr yaklaştığı ve genellikle geniş yorumlama eğiliminde oldukları görülmektedir. Bu durum da tenfiz davasını açan taraf bakımından yabancı kararın kamu düzeni engeline takılıp takılmayacağı konusunda haklı bir tedirginliğe neden olmaktadır. Bu nedenle, çalışmada mahkeme ve hakem kararları bakımından tenfiz engellerinden biri olan kamu düzeni üzerinde durulacaktır. Uygulamada taşıdığı önem nedeniyle çalışmanın son bölümünde, geçici hukuki koruma önlemlerinden biri olan ihtiyati haciz ayrı bir başlık altında ele alınacaktır.

t is an important part of international transactions to enforce decisions taken in one jurisdiction in another country where the practical result is actually effective. However, in Turkey parties starting an enforcement procedure face some difficulties in practice regarding some procedural issues. To overcome the delays caused by these procedural issues parties most of the time agree to settle for a less amount. This paper analyses how the issues of competent court, court fees and security related to an enforcement procedure is regulated under law together with the problems arising from these issues in practice. One ground for the refusal of enforcement of foreign judgments and arbitral awards is based on Turkish public policy. In this paper, the specific question of public policy is selected because it is not only one of the restricted hypotheses of exception of enforcement, but it is also one of the most “fluid” concepts. This paper aims to give an overview how Turkish courts interpret the public policy exception at the enforcement stage of foreign court decisions and arbitral awards. Due to the importance in practice, the last part of the paper will examine one of the provisional measures namely the provisional attachment.