4857 SAYILI İŞ KANUNU KAPSAMINDA KURULAN İŞ İLİŞKİLERİNDE İŞVERENİN EŞİT DAVRANMA BORCU

Amaç – Bu çalışmanın amacı işverenin eşit davranma borcu ile ilgili olarak Anayasa, 4857 sayılı İş Kanunu ile 6701 sayılı Türkiye İnsan Hakları ve Eşitlik Kurumu Kanunu’nda yer alan düzenlemelerin incelenmesi ve işverenin eşit davranma borcunun kapsamını oluşturan ayrımcılık yasağı ile işverenin genel anlamda eşit davranma borcu arasındaki farkın açıklığa kavuşturulmasıdır. Yöntem – Anayasa, 4857 sayılı İş Kanunu ve 6701 sayılı Türkiye İnsan Hakları ve Eşitlik Kurumu Kanunu’nda yer alan düzenlemeler karşılaştırmalı olarak ele alınacak, aynı zamanda konu ile ilgili verilmiş olan Yargıtay kararlarına da değinilecektir. Bulgular- 4857 sayılı İş Kanunu madde 5’te ayrımcılık yasağı düzenlenirken, işverenin genel anlamda eşit davranma borcu kaynağını Anayasa madde 10’dan almaktadır. 6701 sayılı Türkiye İnsan Hakları ve Eşitlik Kurumu Kanunu’nda yer alan ayrımcılık yasağına ilişkin düzenlemelerin kapsamı ise Kurum uygulaması ile sınırlıdır. Sonuç- Ayrımcılık yasağı ile işverenin genel anlamda eşit davranma borcu, nitelikleri ve ihlal edilmelerinin sonuçları bakımından farklı kavramlardır.

Anahtar Kelimeler:

Eşitlik ilkesi, eşit davranma borcu, ayrımcılık yasağı, ayrımcılık tazminatı, işçi

THE EMPLOYER’S OBLIGATION OF EQUAL TREATMENT IN EMPLOYMENT RELATIONSHIP ESTABLISHED UNDER TURKISH LABOUR ACT OF TURKEY (ACT NO. 4857)

Purpose- The aim of this study is examining the regulations regarding the employer’s obligation of equal treatment stated in Labour Act of Turkey (Act No. 4857), Turkish Constitution and The Human Rights and Equality Institution of Turkey Act and clarifying the differences between prohibition of discrimination and the employer’s obligation of equal treatment in general manner which are component of the employer’s obligation of equal treatment Methodology- The regulations stated in Labour Act of Turkey (Act No. 4857), Turkish Constitution and The Human Rights and Equality Institution of Turkey Act will be analyzed in comparison, and also the Supreme Court decisions regarding the subject will be mentioned. Findings- Prohibition of discrimination is arising from Labour Act of Turkey (Act No. 4857) article 5 and the employer’s obligation of equal treatment in general manner is arising from Turkish Constitution article 10. Also, the scope of prohibition of discrimination regulation stated in The Human Rights and Equality Institution of Turkey Act is limited in terms of Institution practice. Conclusion- Prohibition of discrimination and the employer’s obligation of equal treatment in general manner are different phenomenon in terms of their characteristics and results of their breach.

Keywords:

Principle of equality, obligation of equal treatment, prohibition of discrimination, discrimination compensation, employee,

PDF

___

Aktay, A. N., Arıcı, K., Saylan Kaptan, E. T. (2012). İş Hukuku. 5. Baskı. Ankara: Gazi Kitabevi.
Baysal, U. (2010). İşverenin eşit davranma borcu ve iş sözleşmesinin feshinde uygulanması. Legal İSGHD, 25: 60-99.
Çelik, N., Caniklioğlu N., Canbolat, T. (2019). İş Hukuku Dersleri. 32. Bası. İstanbul: Beta.
Doğan Yenisey, K. (2006). İş kanununda eşitlik ilkesi ve ayrımcılık yasağı, Çalışma ve Toplum, 4: 63-82.
Doğan Yenisey. K. (2005). Eşit davranma ilkesinin uygulanmasında metodoloji ve orantılılık ilkesi. Legal İSGHD, 7: 973-1003.
Kandemir, M., Yardımcıoğlu, D,. (2014). İş hukukunda eşitlik ilkesi. DÜHFD, 19(30-31): 1-44.
Kaya, P. A. (2014). Çalışma Hukukunda Eşitlik ve Ayrımcılık, Ankara: Siyasal Kitabevi.
Kayaalp, D. (2019). Türkiye insan hakları ve eşitlik kurumu kanunu ile getirilen ayrımcılık yasağı istisnalarının iş hukukundaki görünümü üzerine genel bir değerlendirme. ASBÜHFD, 1(1): 67-107.
Keser, H. (2004). 4857 sayılı İK’na göre işverenin iş sözleşmesi yapma ve iş ilişkilerinde eşit işlem yapma yükümlülükleri ve bunlara aykırı davranması durumunda karşılaşacağı yaptırımlar. Kamu-İş, 7(3): 1-37.
Mollamahmutoğlu H., Astarlı, M., Baysal, U. (2014). İş Hukuku. 6. Bası. Ankara: Turhan Kitabevi.
Mollamahmutoğlu, H., Muhittin A., Ulaş B. (2019). İş Hukuku Ders Kitabı Cilt 1: Bireysel İş Hukuku. 3. Baskı. Ankara: Lykeion.
Nazlı, S. (2016). İş Kanunu’nda düzenlenen eşit davranma ilkesi ve uygulama sorunları üzerine değerlendirmeler. İstanbul Hukuk Mecmuası, 74(2): 571-586.
Öden, M. (2003). Türk Anayasa Hukukunda Eşitlik İlkesi, Ankara: Yetkin.
Sarıbay Öztürk, G. (2017). Türkiye insan hakları ve eşitlik kurumu kanunu sonrasında iş sözleşmesinin sona ermesinde yaşlı ayrımcılığı. Sicil İş Hukuku Dergisi, 37: 114-141.
Sur, M. (2017). İş ilişkisinde eşitlik ilkesi ve ayrımcılık yasağı. Sicil İş Hukuku Dergisi, 37: 33-51.
Süzek, S. (2019). İş Hukuku. 18. Bası. İstanbul: Beta.
Taşdemir, Y. (2020). İş hukukunda genetik ayrımcılık yasağı. DEÜHFD, 22(2): 946-990.
Tuncay, A. C. (1982). İş Hukukunda Eşit Davranma İlkesi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
Tunçomağ, K., Centel, T. (2015). İş Hukukunun Esasları. 7. Baskı. İstanbul: Beta.
Ulucan, D. (2013). Eşitlik ilkesi ve pozitif ayrımcılık. DEÜHFD, 15: 369-383.
Ünal, C. (2018). İş Hukukunda Yaş Ayrımcılığı, İstanbul: On İki Levha Yayıncılık.
Yıldız, G. B. (2008). İşverenin Eşit İşlem Yapma Borcu, Ankara: Yetkin.
www.lexpera.com.tr ..................................
www.kazanci.com.tr ..................................