Bu makalenin konusunu Fransız düşünür Gilles Deleuze’ün empirik bilgiye tasarımcı anlayışla yaklaşan metotlara karşı eleştirel tavrı oluşturur. Geleneksel felsefenin tasarım ve özdeşlik ilkesine dayanan 'özne'yi yıkmak adına Deleuze'ün sunduğu alternatif yöntem incelenmiştir. Deleuze'ün ortaya koyduğu aşkınsal emprisizm metodu incelenirken bunu Henri Bergson'un zaman felsefesine nasıl dayandırdığı makalenin içeriğini teşkil eder. Gerek Deleuze gerekse Bergson için en can alıcı kavramların başında gelen oluş düşüncesinin geleneksel öznenin yıkımında nasıl rol oynadığı bu yazıda incelenmiştir.