KENT KORULARINDA BAKIM

Kent koruları kent içinde veya çevresinde bulunan küçük veya büyükçe alanlar kaplayan orman parçalarıdır. Bu alanlara koru denilmesi, o alanların insanlar tarafından bugüne kadar korunarak yaşatılmış olmasından kaynaklanmaktadır. Korular orman özelliği taşıyan yerler olduğu için bakım müdahaleleri de genel anlamda ormanlarda olduğu gibi yapılmalıdır. Koru bir kent parkı değildir. Bir işletme ormanı da değildir. Ancak koruda tüm ekolojik koşullar oralara orman özelliklerini yaşatır. Korular tek ağaç türüne dayalı saf koru olabileceği gibi birçok ağaç türünün bir arada olduğu karışık koru da olabilir. Tek tabakalı, iki veya çok tabakalı olabilir. Yapraklı-ibreli karışık korularda veya sadece gölge ağacı türlerinden oluşan korularda seçme kuruluşu gösterebilir. Koru oluşumu ve ağaç türleri dikkate alınarak korularda gençlik bakımı, sıklık bakımı ve budama, ayıklama ve budama, aralama (alçak aralama veya yüksek aralama) gibi teknik müdahaleler yapılır. Gençlik bakımında; gençliğe ışık verilmesi, karışımın düzenlenmesi, diri örtü ile mücadele, hastalıklarla mücadele, tamamlama dikimleri, karışımın zenginleştirilmesi ve ziynet türlerin karışıma kazandırılması konuları üzerinde durulur. Sıklık bakımı ve budama döneminde; sıklık yapısı bozulmadan azmanlarla mücadele ve karışımın düzenlenmesi, ayrıca gerekli sıklıklarda budama yapılır. Ayıklama döneminde; doğal dal budanması ve gövde ayrılması büyük ölçüde tamamlandığı için kuru dal budaması, gerekli diğer budama çalışmaları, karışımın düzenlenmesi ve ölülerin gömülmesi gibi konular üzerinde durulur. Aralama döneminde; korunun kuruluşu ve ağaç türleri dikkate alınarak alçak aralama veya yüksek aralama yapılır. Alçak aralama, zayıf, mutedil ve kuvvetli alçak aralama şeklinde, yüksek aralama ise mutedil ve kuvvetli yüksek aralama şeklinde yapılır. Alçak aralama koruyu tek tabakalı orman yapısına götürür. Yüksek aralamada ise koru çok tabakalı orman veya seçme kuruluşundaki orman yapısına kavuşur. Koru hiçbir zaman kent parkı haline dönüştürülemez. Koru koru olarak devam etmelidir ve mutlaka tüm kesim teknikleri doğru olarak uygulanmalıdır. Koruda hiçbir zaman odun istihsali (eta-tomruk elde etme) düşünülemez, ancak koruda devamlılık ve sürekli gençleştirme ve ekolojik dengenin sağlanması temel anlayıştır. 

___

  • 1. Ata, C. 1975: Kazdağı Göknarının doğal yayılışı ve Silvikültürel özellikleri, İ.Ü. Orman Fak. (doktora tezi), İstanbul.
  • 2. Ata, C. 1995: Silvikül Tekniği, ders kitabı, 453 sayfa, ZKÜ yayını, yayın no 4.
  • 3. Atay, İ. ve ark., 1989 : Karışık Ormanlarda doğal gençleştirmenin planlanması esasları. Rev. of Forestry Res. Inst. Vol 35, No 69, Ankara.
  • 4. Demirci, A. 1991: Ladin – kayın karışık meşcerelerinin gençleştirilmesi. KTÜ yayını, 180 sayfa, Trabzon.
  • 5. Erkuloğlu, Ö. ve Sevimsoy M., 1989 : Karışık ormanlarda doğal gençleştirme, Rev. of Forestry Res. Inst. Vol 36, Ankara
  • 6. Jögiste, K., 1996: The influence of initial conditions on the development of mixed stands. IUFRO s.6-06-04 meeting of professors in silviculture, Bartın.
  • 7. Saatçioğlu, F., 1976: Silvikültürün Temel Prensipleri, İ.Ü. Orman Fakültesi Yayını, İstanbul.
  • 8. Saatçioğlu, F., 1979: Silvikültür Tekniği, İ.Ü. Orman Fakültesi Yayını, İstanbul.