MÜŞTERİ ODAKLILIK İLE MÜŞTERİLERİN BİLGİ VE FARKINDALIK DÜZEYİ BAZINDA ÜLKELERİN İNOVASYON YETENEKLERİ VE İHRACAT PERFORMANSLARI ARASINDAKİ İLİŞKİ

Ülkelerin büyümeleri ve küresel rekabet üstünlüğü elde etmelerinde, rekabet avantajını yaratan etmenlerden pazarlama boyutunu oluşturan talep koşullarını belirleyen değişkenler müşteri odaklılık ile müşterilerin bilgi ve farkındalık düzeyidir (Porter, 1990b). Bu değişkenler kullanılarak ülkeler gruplandırılmış ve gruplandırılan bu ülkeler inovasyon yetenekleri açısından değerlendirilerek rekabetin önemli bir göstergesi olan ihracat performansları ile karşılaştırılmıştır. Bu doğrultuda, öncelikle Küresel Rekabet Edebilirlik Endeksi’nde yer alan ülkelerden verilerine ulaşılabilenler için, talep boyutunu oluşturan değişkenlerin endeks değerleri kullanılarak kümeleme analizi yapılmıştır. Elde edilen ülke kümeleri, inovasyon endeks değerleri ortalamalarına göre karşılaştırılmış, sonrasında ülkelerin ihracat performanslarıyla ilişkilendirilmiştir. 136 ülkenin talep koşullarını belirleyen değişkenler için endeks değerleri kullanılarak yapılan hiyerarşik kümeleme analizine göre ülkeler 8 küme altında gruplanmışlardır. 7. ve 8. küme ile kalan diğer kümeler arasında inovasyon yetenekleri açısından yapılan varyans analizi sonucunda anlamlı bir fark bulunmuştur. Ülkelerin ihracat performansları incelendiğinde en yüksek değere sahip ilk 10 ülkeden 8’inin 7. ve 8. kümeler içinde yer aldığı görülmüştür.

RELATIONSHIP OF INNOVATION CAPABILITIES AND EXPORT PERFORMANCE OF COUNTRIES ACCORDING TO THEIR CUSTOMER ORIENTATION AND BUYER SOPHISTICATION

Customer orientation and buyer sophistication act as determinants of demand conditions, constituting the marketing dimension of competitive advantage of nations in their growth and gaining global competitive edge. Within the context of this research aiming at evaluating the innovation capabilities of countries and comparing them according to their export performances, which is an important indicator of competition; primarily a cluster analysis was made by using the index values of demand conditions of countries from the Global Competitiveness Report. Obtained country clusters were compared according to their innovation index values, and later the findings were associated with export performances of the countries. As a result, 136 countries were clustered under 8 groups using the hierarchical clustering analysis with regards to the variables determining demand conditions. Analysis of variance results indicated a significant difference in terms of innovation capabilities of countries in the 7th and 8th cluster compared to the rest. Evaluation of export performances revealed that eight countries out of top ten in terms of export values were in the 7th and 8th clusters.

PDF

___

Aikman, D. (2016). China’s Innovation Ecosystem (White Paper). World Economic Forum.
Atuahene-Gima, K., ve Ko, A. (2001). An Empirical Investigation of the Effect of Market Orientation and Entrepreneurship Orientation Alignment on Product Innovation. Organization Science, 12(1): 54-74.
Azar, G., ve Ciabuschi, F. (2017). Organizational Innovation, Technological Innovation, and Export Performance: The Effects of Innovation Radicalness and Extensiveness. International Business Review, 26: 324-336.
Azar, G., ve Drogendijk, R. (2014). Psychic Distance, Innovation, and Firm Performance. Management International Review, 54(5): 581-613.
Balassa, B. (1978). Exports and Economics Growth: Further Evidence. Journal of Development Economics, 5(2): 181-189.
Balzat, M., ve Pyka, A. (2006). Mapping National Innovation Systems in the OECD Area. International Journal of Technology and Globalisation. 2(1/2): 158-176.
Cassiman, B., Golovko, E., ve Martinez-Ros, E. (2010). Innovation, Exports and Productivity. International Journal of Industrial Organisation, 28: 372- 376.
Dhanaraj, C., ve Beamish, P. W. (2003). A Resource-Based Approach to the Study of Export Performance. Journal of Small Business Management, 41(3): 242-261.
DiPietro, W., ve Anoruo, E. (2006). Creativity, Innovation and Export Performance. Journal of Policy Modeling, 28: 133-139.
Drucker, P. (1973). Management: Tasks, Responsibilities, Practices. New York: Harper & Row Publishers.
Fagerberg, J. (1994). Technology and International Differences in Growth Rates. Journal of Economic Literature, 32: 1147–1175.
Furman, J. L., Porter, M. E., ve Stern, S. (2002). The Determinants of National Innovative Capacity. Research Policy, 31(6): 899-933.
Govindarajan, V., Kopalle, P. K. Ve Danneels, E. (2011). The Effects of Mainstream and Emerging Customer Orientations on Radical and Disruptive Innovations. Journal of Product Innovation Management, 28(1): 121-132.
Göçer, İ. (2013). Ar-Ge Harcamalarının Yüksek Teknolojili Ürün İhracatı, Dış Ticaret Dengesi ve Ekonomik Büyüme Üzerindeki Etkileri. Maliye Dergisi, 165: 215-240.
Guan, J., ve Ma, N. (2003). Innovative Capability and Export Performance of Chinese Firms. Technovation, 23: 737-747.
Hair, J. F., Black, W.C., Babin, B.J., ve Anderson, R.E. (2014). Multivariate Data Analysis, 7. Baskı, ABD: Pearson.
Hirsch, S., ve Bijaoui, I. (1985). R&D Intensity and Export Performance: A Micro View. Review of World Economics, 121(2): 238-251.
Hughes, K. S. (1986). Exports and Innovation: A Simultaneous Model. European Economic Review, 30(2): 383-399.
Hwang, Y., Hwang, M., ve Dong, X. (2015). The Relationships Among Firm Size, Innovation Type, and Export Performance With Regard to Time Spans. Emerging Markets Finance and Trade, 51(5): 947-962.
Kalaycı, Ş. (2016). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. 7. Baskı, Ankara: Asil Yayıncılık.
Krugman, P. R. (1979). Increasing Returns, Monopolistic Competition, and International Trade. Journal of International Economics, 9(4): 469-479.
Liu, X., ve White, S. (2001). Comparing Innovation Systems: A Framework and Application to China’s Transitional Context. Research Policy, 30: 1091- 1114.
Miglietta, N., Battisti, E., ve Campanella, F. (2017). Value Maximization and Open Innovation in Food and Beverage Industry: Evidence from US Market. British Food Journal, 119(11): 2477-2492.
OECD/Eurostat (2005). The Measurement of Scientific and Technological Activities: Proposed Guidelines for Collecting and Interpreting Innovation Data. OECD, Statistical Office of the European Communities and European Union.
OECD (2012). Innovation for Development http://www.oecd.org/innovation/ inno/50586251.pdf (erişim tarihi: 23.11.2017)
Özbek, H., ve Atik, H. (2013). İnovasyon Göstergeleri Bakımından Türkiye’nin Avrupa Birliği Ülkeleri Arasındaki Yeri: İstatistiksel Bir Analiz. Erciyes Üniversitesi İİBF Dergisi, 42: 193-210.
Özer, M., ve Çiftçi, N. (2009). AR-GE Harcamaları ve İhracat İlişkisi: OECD Ülkeleri Panel Veri Analizi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23: 39-49.
Park, J.H., ve Prime, P. B. (1997). Export Performance and Growth in China: A Cross-Provincial Analysis. Applied Economics, 29(10): 1353-1363.
Porter, M. E. (1990a). The Competitive Advantage of Nations. New York: Free Press.
Porter, M. E. (1990b). The Competitive Advantage of Nations. Harvard Business Review. March-April, 73-93.
Porter, M. E., ve Stern, S. (2002). National Innovative Capacity. In The World Economic Forum Global Competitiveness Report.
Rodríguez-Pose, A., ve Crescenzi, R. (2008). Research and Development, Spillovers, Innovation Systems, and the Genesis of Regional Growth in Europe. Regional Studies, 42(1): 51-67.
Samara, E., Georgiadis, P., ve Bakouros, I. (2012) The Impact of Innovation Policies on the Performance of National Innovation Systems: A System Dynamics Analysis. Technovation, 32(11): 624-638.
Singh, D. A. (2009). Export Performance of Emerging Market Firms. International Business Review, 18(4): 321-330.
Stern, S., Porter M.E., Furman, J.L. (2000). The Determinants of National Innovative Capacity. National Bureau of Economics Research, Working Paper No: 7876.
Sungur, O., Aydın, H. İ., ve Eren, M. V. (2016). Türkiye’de Ar-ge, İnovasyon, İhracat ve Ekonomik Büyüme Arasındaki İlişki: Asimetrik Nedensellik Analizi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(1): 173-192.
Teece, David J., Gary Pisano, ve Amy Shuen. (1997). Dynamic Capabilities and Strategic Management. Strategic Management Journal, 18(7): 509-533.
Tokucu, E., ve Yüce, A. (2013). Türkiye’nin İhracat Performansının 1980 Sonrası Dönemde Gelişimi ve İhracatın Artırılmasında Uluslararası Pazarlama İnovasyonunun Rolü. Trakya Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi E-Dergi, Haziran, 2(1): 47-75.
Ulengin, F., Önsel, Ş., ve Karaata, S. (2011). Türkiye’nin Küresel Rekabet Düzeyi: Dünya Ekonomik Forumu Küresel Rekabetçilik Raporu’na Göre Bir Değerlendirme. TÜSİAD-Sabancı Üniversitesi Rekabet Forumu, Sektörel Dernekler Federasyonu Yayını 1.
Vernon, R. (1966). International Investment and International Trade in the Product Cycle. The Quarterly Journal of Economics, 190-207.
Yıldırım, E., ve Kesikoğlu, F. (2012). AR-GE Harcamaları ile İhracat Arasındaki Nedensellik İlişkileri: Türkiye Örneğinde Panel Nedensellik Testi Kanıtları. Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi, 32(1): 165-180.
World Bank https://data.worldbank.org/indicator/TX.VAL.TECH.MF.ZS?locations=IT (erişim tarihi: 23.11.2017)