TÜRK DIŞ POLİTİKASININ BİR SÜREKLİLİK UNSURU OLARAK BARIŞ OPERASYONLARININ İNCELENMESİ

Uluslararası politikanın temel meselelerinden bir tanesi olarak çatışma ve savaşlar, eski dönemlerden bu yana üzerine çok sayıda çalışmanın yapıldığı bir alandır. Modern uluslararası ilişkiler sisteminde Birleşmiş Milletler Şartı’yla yasaklanmış ve meşru müdafaa halleri dışında kullanılması uluslararası hukuka aykırı kabul edilmiştir. Buna karşın, çatışmalar var olmaya devam etmiştir. Bu durumlara yönelik olarak ise uluslararası barış ve güvenliğin sağlanması için çok uluslu barış operasyonlarının düzenlenmesi sıklıkla başvurulan bir yöntem olmuştur. 70 yılı aşkın süredir düzenlenmeye devam eden barış operasyonlarına ülkeler ve BM dışındaki bölgesel ve uluslararası örgütler oldukça geniş bir katılım göstermiştir. Katılımcı ülkelerden bir tanesi olarak Türkiye de süreç içerisinde barış operasyonlarına önemli destek sağlamıştır. Bu çalışmada, Türkiye’nin barış operasyonlarına verdiği desteğin tarihsel ve coğrafi arka planı ele alınmakta ve Türkiye’nin motivasyon kaynakları analiz edilmektedir. Ayrıca, Türkiye’nin güvenlik stratejileri ile barış operasyonlarına katılım yoğunlukları arasındaki anlamlı ilişkinin değerlendirilmesi suretiyle Türkiye’nin çatışma yönetimine dair genel bakış açısının barış operasyonları üzerinden ortaya çıkartılması amaçlanmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Çatışma, Barış Operasyonu, Türkiye, Güvenlik Stratejisi, Çatışma Yönetimi

PDF

___

AK Parti Seçim Beyannamesi. (2002). TBMM Kütüphanesi, https://acikerisim.tbmm.gov.tr/xmlui/bitstream/handle/11543/954/200304063.pdf?sequence=1&isAllowed=y (12.05.2020).
Bellamy, A. J. and Williams, P. D. (2013). “Introduction: The Politics and Challenges of Providing Peacekeepers”, Providing Peacekeepers: The Politics, Challenges, and Future of United Nations Peacekeeping Contributions, (Ed: A. J . Bellamy and P. D. Williams), Oxford University Press, Oxford, 1-22.
Berkok, U. G. (2006). “Third‐Country Demand for Peacekeeping”, Defence and Peace Economics, 17:5, 473-485.
Bures, O. (2007). “Wanted: A Mid-Range Theory of International Peacekeeping”, International Studies Review, 9: 3, 407–436.
Davutoğlu, A. (2011). Stratejik Derinlik: Türkiye’nin Uluslararası Konumu, 71. Baskı, Küre Yayınları, İstanbul.
Debrix, F. (1999). Re-Envisioning Peacekeeping: The United Nations & the Mobilization of Ideology, University of Minnesota Press, Minnesota. Dışişleri Bakanlığı. (2020). Birleşmiş Milletler Barış Operasyonlarına Yaklaşımımız Ve Katkılarımız. http://www.mfa.gov.tr/birlesmis-milletler-baris-operasyonlarina-yaklasimimiz-ve-katkilarimiz.tr.mfa (01.02.2020).
Dışişleri Bakanlığı. (2020). Türkiye ve NATO. http://www.mfa.gov.tr/data/nato-bilgi--notu.pdf. (02.02.2020).
Dışişleri Bakanlığı. (2020). Türkiye´nin Uluslararası Acil İnsani Yardımları, http://www.mfa.gov.tr/turkiye_nin_-insani-yardimlari.tr.mfa (12.05.2020).
Dışişleri Bakanlığı. (2020). Türkiye’nin Girişimci ve İnsani Dış Politikası. http://www.mfa.gov.tr/dis-politika-genel.tr.mfa. (03.02.2020).
Findlay, T. (1996). “Introduction”, Challenges for the New Peacekeepers, (Ed: T. Findlay), Oxford University Press, Oxford.
Findlay, T. (2002). The Use of Force in UN Peace Operations, Oxford University Press, Oxford.
Gruen, G. E. (2006). “Turkey's Role in Peacekeeping Missions”, American Foreign Policy Interests: The Journal of the National Committee on American Foreign Policy, 28:6, 435-449.
Hürsoy, S. (2006). “Birleşmiş Milletler Barış Operasyonlarının Yeniden Yapılandırılması Çerçevesinde Avrupa Birliği Ve Türkiye'nin Sivil Katkıları”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 61:1, 201-222.
Kaldor, M. (2012). New and Old Wars: Organized Violence in a Global Era, Polity Press. Cambridge.
KKK. (2020). Barışı Destekleme Harekatı. http://www.kkk.tsk.tr/BDH/BDH.aspx. (01.02.2020).
Koçer, G. (2006). “Türkiye’nin Barışı Destekleme Harekâtlarına Katkısı”, Uluslararası İlişkiler, 3:11, 47-70.
Lebovic, J. H. (2004). “Uniting for Peace? Democracies and United Nations Peace Operations after the Cold War”, The Journal of Conflict Resolution, 48:6, 910-936.
NATO. (2017). Archive ISAF Placemats. https://www.nato.int/cps/en/natolive/107995.htm. (02.01.2020).
NATO. (2019). Resolute Support Mission (RSM): Key Facts and Figures. https://www.nato.int/nato_static_fl2014/assets/pdf/pdf_2019_10/20191022_2019-10-RSM-Placemat.pdf. (01.02.2020).
Neack, L. (1995). “UN Peace-keeping: In the Interest of Community or Self?”, Journal of Peace Research, 32:2, 181-196.
Oğuzlu, H. T. and Güngör, U. (2006). “Peace Operations and the Transformation of Turkey's Security Policy”, Contemporary Security Policy, 27:3, 472-488.
Oğuzlu, T. (2015), “Güvenlik Kültürü ve Türk Dış Politikası”, Bilig, 72, 223-250.
Öniş, Z. and Yılmaz, Ş. (2009). “Between Europeanization and Euro‐Asianism: Foreign Policy Activism in Turkey during the AKP Era”, Turkish Studies, 10:1, 7-24.
Parlar Dal, E. (2018). “Assessing Turkey’s changing conflict management role after the Cold War: actorness, approaches and tools”, Third World Quarterly, 39:12, 2291-2314. Peacekeeping. (2008). United Nations Peacekeeping Operations Principles and Guidelines. https://peacekeeping.un.org/sites/default/files/peacekeeping/en/capstone_eng.pdf. (01.02.2020).
Peacekeeping. (2020). Data. https://peacekeeping.un.org/en/data. (03.02.2020).
Peacekeeping. (2020). Department of Peace Operations. https://peacekeeping.un.org/en/department-of-peace-operations. (04.02.2020).
Peacekeeping. (2020). List of Peacekeeping Operations 1948-2019. https://peacekeeping.un.org/sites/default/files/unpeacekeeping-operationlist_3_1_0.pdf. (02.02.2020).
Peacekeeping. (2020). Our History. https://peacekeeping.un.org/en/our-history. (01.02.2020).
Peacekeeping. (2020). Troop and Police Contributors. https://peacekeeping.un.org/en/troop-and-police-contributors. (08.02.2020).
Peacekeeping. (2020). UNIIMOG. https://peacekeeping.un.org/sites/default/files/past/uniimog.htm. (05.02.2020).
Peacekeeping. (2020). UNIKOM. https://peacekeeping.un.org/sites/default/files/past/unikom/index.html. (06.02.2020).
Peacekeeping. (2020). UNOSOM II. https://peacekeeping.un.org/sites/default/files/past/unosom2facts.html. (07.02.2020).
Pugh, M. (2004). “Peacekeeping and Critical Theory”, International Peacekeeping, 11: 1, 39-58.
Satana, N. S. (2013). “Turkey”, Providing Peacekeepers: The Politics, Challenges, and Future of United Nations Peacekeeping Contributions, (Ed: A. J . Bellamy and P. D. Williams), Oxford University Press, Oxford, 355-375.
Sezer, D. B. (1992). “Turkey's grand strategy facing a dilemma”, The International Spectator: Italian Journal of International Affairs, 27:1, 17-32.
T.C. Resmi Gazete. (1945). Birleşmiş Milletler Andlaşması, 24 Ağustos, Sayı: 6092. https://www.tbmm.gov.tr/komisyon/insanhaklari/pdf01/3-30.pdf. (01.02.2020).
TSK. (2020). Türkiye'nin Barışı Destekleme Harekâtına Katkıları. https://www.tsk.tr/Sayfalar?viewName=BarisiDestekleme. (01.02.2020).
UN. (1950). Resolution of 25 June 1950. https://undocs.org/S/RES/82(1950). (01.02.2020).
UN. (2000). Report of the International Civil Service Commission for the year 2000. General Assembly Official Records (A/55/30). https://www.un.org/en/ga/search/view_doc.asp?symbol=A/55/305. (01.02.2020).
UN. (2005). Resolutions adopted by the General Assembly at its 60th session, A/RES/60/1, https://undocs.org/A/RES/60/1. (02.01.2020).
UN. (2006). “Peace operations 2010” reform strategy. https://peacekeeping.un.org/sites/default/files/peacekeeping/en/po2010.pdf. (01.02.2020).
UN. (2014). Secretary-General's statement on appointment of High-Level Independent Panel on Peace Operations. https://www.un.org/sg/en/content/sg/statement/2014-10-31/secretary-generals-statement-appointment-high-level-independent. (01.02.2020).
UN. (2020). Maintain International Peace and Security. https://www.un.org/en/sections/what-we-do/maintain-international-peace-and-security/index.html. (01.02.2020).
UN. (2020). Secretary-General’s Initiative on Action for Peacekeeping. https://www.un.org/en/A4P/. (02.02.2020). UNMIK. (2020). https://unmik.unmissions.org/. (01.02.2020).
Usden, R. and Juergenliemk, H. (2012). History of UN Peacekeeping, Global Governance Institute Factsheet. https://www.globalgovernance.eu/wp-content/uploads/2015/02/GGI-Factsheet-History-of-UN-Peacekeeping_October2012.pdf. (01.02.2020).
Wheeler, N. J. (2002). Saving Strangers: Humanitarian Intervention in International Society, Oxford University Press, Oxford.
Williams, J. (1999). “The ethical basis of humanitarian intervention, the security council and Yugoslavia”, International Peacekeeping, 6:2, 1-23.
Yılmaz, M. E. (2015). Toplumlar Arası Çatışmalarda Barışı İnşa Etmek BM Barış Güçleri ve Alternatif Uyuşmazlık Çözümü, Dora, Bursa.