19. yüzyılda Osmanlı Devleti toprak kayıpları ve kitlesel göçlerle karşılaştı. Yaşanan toprak kayıpları sınırların da değişmesine sebep oldu. Yeni sınırlar beraberinde Osmanlı taşra idaresinde düzenlemeleri getirdi. Bu idari düzenlemelerde çeşitli unsurlara dikkat edildi. Öncelikle sınır değişikliğine neden olan sebeplere odaklanıldı. Terk edilen yerlerden Osmanlı topraklarına göç etmek zorunda kalanların iskânlarına müsait yerler bu açıdan önemliydi. Göçmenlerin terk ettikleri topraklarına olabildiğince yakın yerlere iskân edilmeleri amaçlandı. Ayırca sınırdaki ülkeden gelmesi muhtemel saldırıların da önlenmesi istenmekteydi. Bu nedenle 93 Harbi ardından Yunanistan’a terk edilen Tesalya’dan göç edecek Müslüman ahalinin iskânına elverişli bir idari birim teşkil edildi. Serfiçe’nin Yunanistan sınırına yakınlığı onun hem muhacirlerin iskânına elverişli olmasını hem de askerî açıdan önemli olmasını sağlıyordu. Bu yüzden Serfiçe Manastır vilayetinden ayrıldı. Askeri önemine binaen merkez idare ile hızlı haberleşebilmesi için müstakil sancak olarak teşkil gidildi. Bu çalışmada sayılan gerekçelere dair belgeler değerlendirilerek Serfiçe sancağının idari hususiyetlerine dikkat çekilmiş, yapılan düzenlemeler açıklanmaya çalışılmıştır.