ARISTOTLE: ON VIRTUE EDUCATION
Aristotelese göre, insanın üç tür etkinliği vardır: teorik (bilgi arayan), pratik (davranış düzenleyen) ve üretici(ürün ortaya koyan). Bunlardan ikincisi olan pratik etkinlik etik alanındadır. Aristoteles etiği bir bütün olarakDoğa alanının bir ideale doğru gidiyor göründüğünü; insanların da insan için en yüksek bir ereğe doğrugittiğine işaret ediyor. İnsanın yöneldiği şey onun için nihai iyi, doğasının mükemmelliği, olanaklarınıngerçekleşmesi, eudaemonia ya da mutluluktur. Bu tüm erdemli yaşamda amaçlanan en yüce iyidir. Bunaaklın yaşamda egemen kılınmasıyla erişilir ve akıl tüm her şeyde orta olanı öğütler. Her spesifik erdem ikiaşırılık arasındaki orta olandır; buna göre, cesaret korkaklık ve çılgınlık arasında bir orta olandır. Bu noktada,insanların sorumlu varlıklar olduğu; seçimler yapmak ve yaşamlarını düzenlemeleri gerektiği olgusu önemkazanır. İnsanlar özellikle hazlar konusunda rasyonel bir tutum sergilemeli ve en iyi olanları seçerek onlarıkendilerine uygun bir yerde tutmalıdır. Bu bağlamda, Aristoteles yaşam için vazgeçilmez olan dostluküzerine muhteşem bir tartışma başlatır. Dostluk da ruhun bir tür etkinliğidir ve erdemi işaret eder. İmdi,Aristoteles etiği temelde doğalcıdır; buna göre, insani iyi insan doğası tarafından belirlenip tanımlanır.Aristoteles insanlar için iyi olanı tanımlarken insanın gerçekte doğal olarak aradığı şeyin mutluluk olduğukabulünden yola çıkar. İşte bu çalışma, Aristotelesin eğitim felsefesini serimleme işine girme çabasıdır ziraonun eğitim görüşü büyük ölçüde onun etik ilkeler ve erdem anlayışına dayanmaktadır.
ARİSTOTELES TE ERDEM EĞİTİMİ
As Aristotle has it, the activities of man are of three kinds: theoretical (seeking knowledge), practical(regulating conduct) and productive (making things). The second, the practical, type of activity is in thefield of ethics. The ethics of Aristotle shows that, as the realm of Nature as a whole seems to be drawntoward some ideal, human beings also are drawn toward a highest end for man. What he is drawn is hishighest well-being, the perfection of his nature or realization of his possibilities, eudaemonia or happiness.This is the supreme good, which is aimed at in all virtuous living. It is attained by the rule of reason in life andreason counsels moderation in all things. Each spesific virtue is a mean between two extremes, as courageis a mean between cowardice and foolhardiness. At this point, human beings are responsible beings tothe extent that they can make choices and regulate their lives. Especially they must have a rational attitudetoward pleasures, choosing the best and keeping them in their proper place. In this context, Aristotle gives afascinating discussion about friendship that is necessary for our life. Friendship is also a kind of soul activitiesexpressing virtue. So Aristotle s ethics were basically naturalistic: human good is defined by human nature.Aristotle sought the define the good for humans in terms of what the human organism in fact naturallyseeks, namely, happiness. Hence, this paper is interested in Aristotle s philosophy of education which isbased on largely on his ethical ideas as well as virtue.
___
- Aristotle. (1941). The Basic Works of Aristotle. R. McKeon (Ed.). New York: Random House.
- Aristotle. (1962). The Nicomachean Ethics. Ostwald, Martin. (Ed.). Indianapolis: Bobbs-Merrill.
- Aristotle. (2011). Ancient Philosophy, Philosophic Classics Series Volume I. Forrest E. Baird. (Ed.). NJ: Prentice Hall.
- Brooke Noel M./ Bruder K. (1993). Philosophy, The Power of Ideas, Mountain View, CA: Mayfield Publishing Company.
- Frankena, William K. (1965). Three Historical Philosophies of Education. Chicago: Scott, Foresman and Company.
- Gruber, F. (1973). Historical and Contemporary Philosophies of Education, New York: Thomas Y. Crowell Company, INC.
- Weston, A. (2011). A Practical Companion to Ethics, Oxford: Oxford University Press.
