Çukurköy (Denizli) dolayının sığ yeraltı suyu hidrojeoloji incelemesi

Denizli il merkezinin 13 km kadar güneydoğu kesiminde, Gökpınar Barajı’nın su toplama havzasına dar bir boğazla bağlanan Çukurköy Grabeni, 96.4 km2 yüzey drenaj alanına sahip bir yan havza niteliğindedir. Havzanın doğusundaki Honaz Dağı’nın batı yamaçlarında irili ufaklı birçok kaynak yer alır. Bu kaynaklar, güneydeki Tavas ovasıyla havza arasındaki sırtlardan doğan yüzeysel akışlarla birleşerek Büyük Menderes Nehri’nin önemli yan kollarından biri olan Gökpınar Deresini oluşturur. Ayrıca, yeraltı suları, bu akarsuların kıyı kesimlerinde sızıntı kaynakları şeklinde yeryüzüne çıkarak akarsuları besler. Yöre halkı tarafından açılan birçok kuyu ve sondaj nedeniyle sürekli akar durumdaki bazı kaynak ve yan derecikler zamanla tamamen kurumuştur. Honaz Dağı’nın kolüvyal malzemelerinin yanal ve düşey doğrultularda düzensiz yayılım göstermesinden dolayı, işletilmek istenen suyun debisi kısa mesafelerde ani değişiklikler gösterir. Havzanın hem sığ yeraltı suyu hem de yüzey sularının akım yönü yüzey morfolojisine bağlı olarak kuzeybatıya doğrudur. Bu sığ yeraltı suları, küçük ve bireysel amaçlı kullanımlar dışında büyük çaplı beklentiler için yetersizdir.

Anahtar Kelimeler:

Çukurköy, Cankurtaran Köyü, Sığ yeraltı suyu, Su tablası, Eşderinlik haritası

Hydrogeological investigation of subsurface of Cukurkoy surroundings (Denizli)

Çukurköy graben, located at 13 km southeast from Denizli city, is a side basin with 96.4 km2 surface drainage area which is connected to the Gökpınar dam catchment area through narrow strait. There are a lots of resources having various discharges on the western slopes of the Honaz mountain in the east of the Çukurköy basin. These resources were originated from runoff from the ridges which is located between Tavas plain and Çukurköy basin, and were formed the Gökpınar creek, one of the main tributaries of Büyük Menderes river. In addition, subsurface waters feed these streams as leaks wherein groundwater level is very shallow level. By the time, local people had opened many boreholes and wells, and they caused to dry out of some continuous resources and streams. Discharge rates of scheduled pumping waters from boreholes are changing dramatically for short distances, because of irregularly located alluvial material. The flow direction of both shallow subsurface and surface waters of the basin outflows toward the northwest that is controlled by surface morphology. These shallow subsurface waters are insufficient for increasing requirements except for small and individual usages.

PDF

___

Griffin S, Pippett T. “Geophysical and Remote Sensing Methods for Regolith Exploration”. CRLEME Open File Report 144, 80-89, 2002.
Kadıoglu YK, Kadıoglu S, “Determination of thicknesses and discontinuities in a marble area by ground penetrating radar (GPR) method”. Journal of Engineering and Architecture Faculty of Selcuk University, 21(1-2), 127-136, 2006.
Stickley GF, Noon DA, Cherniakov M, Longstaff ID. "Gated stepped-frequency ground penetrating radar". Journal of Applied Geophysics,43(2-4), 259-269, 2000.
Hakyemez HY. "Kale-Kurbalık (GB Denizli) bölgesindeki senozoyik yaşlı çökel kayaların jeolojisi ve stratigrafisi". Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 109, 9-21, 1989.
Okay A. “Denizli'nin güneyinde Menderes masifi ve Likya Naplarının jeolojisi”. Maden Tetkik ve Arama Dergisi, 109, 45-58, 1989.
Dora OÖ, Kun N, Candan O. “Menderes masifi’nin metamorfik Türkiye Jeoloji Bülteni, 35, 1-14, 1992. ve jeotektonik konumu”.
Graciansky PC. “Le Massif cristallin du Menderes (Taurus Occidental, Asie Mineure): Un exemple possible de vieux socle granitique remobilise: Rev. Georg. Phys”. Geologie Dynamique, 8(4), 289-306, 1966.
Başarır E. “Bafa Gölü Doğusunda Kalan Menderes Masifi Güney Kanadının Jeolojisi ve Petrografisi”. Fen Fakültesi İlmî Raporlar Serisi, Ege Üniversitesi, İzmir, Türkiye, 102, 1970. [9] Alkanoğlu E.
Geologisch-Petrograpihsche und
Geocemische Untersuchungen am Südostrand Des Menderes-Massives
PhD Thesis, Bochum University, West Germany, 1978.
Çağlayan A, Öztürk E, M, Öztürk, Z, Sav H, Akat U. “Menderes masifi güneyine ait bulgular ve yapısal yorum”. TMMOB Jeoloji Mühendisliği Dergisi, 10, 9-17, 1980.
Okay A. “Bafa Gölü-Muğla-Uşak arasında Menderes Masifi ve Allokton Birimlerin İlişkisi ve Metamorfizması”. Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı, Arama Grubu Raporu, Ankara, Türkiye, 2030, 1985.
Konak N, Akdeniz N, Öztürk EM. Geology of the South of Menderes Massif. Guide Book for the Field Excursion Along Western Anatolia, Turkey, 42-53, 1987.
Becker JD, “Lithostratigraphische untersuchungen im kanozoikum südwest-anatoliens (Turkei) beihefte zum geologischen jahrbuch”. Heft, 97, 1-244, 1970.
Altınlı E. “Denizli Güneyinin Jeolojik İncelemesi”. Maden Tetkik Arama, Ankara, Türkiye, 2794, 1954.
Okay Aİ. “Bafa Gölü-Muğla-Uşak Arasında Menderes Masifi ve Allokton Birimlerin İlişkisi ve Metamorfizması”. Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı, Arama Grubu Raporu, Ankara, Türkiye, 2030, 1985.
Sun S. “Denizli-Uşak Arasının Jeolojisi ve Linyit Olanakları”. Maden Tetkik Arama, Ankara, Türkiye, 9985, 92, 1990.
Dumont JF, Uysal Ş, Şimşek Ş, Karamanderesi İH, Letouzey J. “Güneybatı Anadolu’daki grabenlerin oluşumu”. Maden Tetkik Arama Dergisi, 92, 7-17, Ankara, 1979.
Koçyiğit A. “Güneybatı Türkiye ve yakın dolayında levha içi yeni tektonik gelişim”. Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 27, 1-16, 1984.
Konak N, Akdeniz N, Öztürk NM. Geology of the South of Menderes Massif. Guide Book for the Field Excursion along Western Anatolia, Turkey 42-53, 1990.
Şengör AMC, Yılmaz Y. Türkiye’de Tetis’in Evrimine Levha İçi Tektoniği Açısından Bir Yaklaşım. T.J.K. Özel Dizi, Ankara, 1983.
Şimşek Ş. “Denizli-Kızıldere-Tekkehamam Tosunlar- Buldan-Yenice Olanakları”. Maden Tetkik Arama, Ankara, Türkiye, 7846, 1984. Jeolojisi ve Jeotermal
Taner G. “Denizli bölgesi neojeninin paleontolojik ve stratigrafik etüdü”. Maden Tetkik Arama Dergisi, 85, 45-65, 1974. [23] Tüfekçi M.
“Denizli-Çal-Çardak-Çivril-Afyon-Dazkırı
Kömürlü Neojen Jeoloji Raporu”. Maden Tetkik Arama
Ege Bölgesi Müdürlüğü, Ankara, Türkiye, Küt. No: KÖ/70 1984.
Afet İşleri Genel Müdürlüğü Deprem Araştırma Merkezi. “Türkiye Deprem Bölgeleri Haritası”. Afet İşleri Genel Müdürlüğü Deprem Araştırma Merkezi, Ankara, Türkiye, 1997.