Toplu olarak yaşayan diğer canlıların birlikteliği, büyük ölçüde içgüdüsel ve biyolojik süreçlere bağlı olmakla birlikte, insanlardaki grup halinde ya da toplum olarak yaşama arzusunun asıl belirleyici etkeni, kişilerin istemsiz ya da iradi olarak başka insanlara olan karşılıklı bağımlılık ve etkileşim ihtiyaçlarıdır. İnsanlar, diğer canlılara göre daha üstün bir varlık olarak yaratılmış olsa da, her daim kendi türdeşiyle iletişim ve iş birliği içinde olma zorunluluğu oldukça güçlü bir motivasyondur. İnsanlar için etkili, verimli ve erdemli bir hayat inşa etme, asla tek başına gerçekleştirilebilir bir durum olmayıp, başarılı ve uygun iş birliği sistemleri aracılığıyla mümkün olabilmektedir. İnsanların, geleneksel ve kurumsal olarak birbirleriyle çeşitli iş birliği sistemleri oluşturmalarının sürdürülebilirliği ise başarılı yönetim süreçleri sayesinde gerçekleşmektedir.

Although the coexistence of other living creatures is largely dependent on instinctive and biological processes, the main determining factor of people's desire to live in groups or as a society is their involuntary or voluntary need for interdependence and interaction with other people. Even though humans were created as superior beings compared to other living things, the necessity of communicating and cooperating with their fellow humans at all times is a very strong motivation. Building an effective, productive and virtuous life for people is never a situation that can be accomplished alone, but is possible through successful and appropriate cooperation systems. The sustainability of creating various cooperation systems with each other, both traditionally and institutionally, is achieved through successful management processes.