Bu ifade ve açıklama herlllilde Ingeborg Huhn'un dalgınlık haline raslamış olsa gerektir. Zira, Wetzstein'in kastettiği ve arazi satın almalarına müsaade edilmeyen Hıristiyanlar, Osmanlı tebeası olanlar değil, sahife 252 ve devamında da ifade edildiği üzre yabancı uyruklu Hıristiyanlardır. Dolayısıyla Huhn'un bu noktadaki tereddüd ve dipnotundaki yorumu hatalıdır. Çalı§mada yer alan belgeler arasında, Wetzstein'in cıŞam'da Prusya'nın maaşlı bir konsolosluk kurulması cihetiyle temsil edilmesinin zaritreti» ünvanlı 3 Mart 1852 tarihli mufassal Layiliası yöre için önemli bir kaynak değeri ta§ımaktadır (s. 353-382). Burada bölgenin toplumsal/etnik-dini, ekonomik/ticari, siyasi durumu ve genelde Osmanlı idaresinin kar§ıla§tığı büyük güçlüklerinboyutu gözler önüne serildiği gibi, büyük devletlerin konsoloslukları vasıtasıyla bölgede sürdürdükleri etkinlik ve nüfuz politikaları yeterli bir açıklıkla gün ışığına çıkmaktadır. Bu bağlamda konsolos raporlarının geçen yüzyıl imparatorluk tarihimizin en önemli kaynaklarından biri olduğu hususu tekrar taayyün etıni§­tir. Ingeborg Huhn, yalnızca Wetzstein'in «evrak-ı metritkesi»ni yüzyıl mahfı1z kaldığı yerden gün ışığına çıkartmamıştır