Selma Hafize ÇETİN, Emine Esin YALINBAŞ, Saime DİBEKLİOĞLU

İştahsızlıkta Davranış Değişikliği Tedavisi ve Etkinliği

İştahsızlık çocukluk çağında sık karşılaşılan bir problem olup, tedavide ortak bir yaklaşım bulunmamaktadır. Bu çalışmanın amacı; organik hastalığa bağlı olmayan iştahsızlıkta önerilen davranış değişikliği tedavisinin uygulanabilirlik ve etkinliğini araştırmaktır. Aynı zamanda uygulama sonrası ailelerden alınan geri bildirimlerle çocukların günlük kalori alımlarında artışa neden olup olmadığını değerlendirmektir. Çalışmaya Ağustos- Kasım 2017 tarihleri arasında hastanemiz çocuk polikliniklerine iştahsızlık şikayeti ile başvuran ve yapılan değerlendirme sonucu organik hastalık tanısı olmayan iki-on yaş arası 96 çocuk alındı. Çocukların antropometrik değerleri ölçülerek, anket yoluyla beslenme özellikleri sorgulandı. Ailelerden çocukların üç günlük yemek listeleri alınarak; uygulamaları için beslenme kuralları verildi. İki ay sonunda ailelere tekrar hangi kurallardan fayda gördüklerine dair anket uygulandı. Çalışma başındaki kalori ve protein alımları iki aylık davranış değişikliği sonrasındaki değerleriyle karşılaştırıldı. Ayrıca çocuklar iki- dört yaş, beş- yedi yaş, sekiz- on yaş olmak üzere üç gruba bölünerek davranış değişikliği tedavisinin yaşlara göre uygulanabilirliği saptandı Ailelerin %84,3’ünün beslenme kurallarını uygulayabildiği ve bu ailelerden %79’nun kurallardan fayda gördüğü öğrenildi. Çalışma başında hesaplanan çocukların aldığı kalori değerlerinin almaları gereken miktardan ortalama %25 düşük olduğu ve bunun annenin bildirdiği iştah durumuyla uyumlu olduğu saptandı. Çocukların başlangıçtaki değerlerine göre çalışma sonunda alınan kalori değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı artış olduğu gözlendi. Organik hastalığa bağlı olmayan iştahsızlığı olan çocuklarda kalori alımının annenin bildirdiği iştah durumuyla uyumlu olarak yaşa göre düşük olduğunu saptadık. Davranış değişikliği uygulamasının tedavide etkili olduğu, ailelerin uygulamadan fayda gördüğü ve davranış değişikliği tedavisinin özellikle sekiz yaşından önce uygulandığında faydalı olabileceği sonucuna vardık.

Anahtar Kelimeler:

İştahsızlık, beslenme sorunları, beslenme kuralları

Evaluation Of Behavioral Modification For Children With Poor Appetite

Poor appetite is a frequent problem in childhood and there is no common approach for treatment. The aim of this study is to investigate the feasibility and effectiveness of the treatment of behavioral modification proposed for the poor appetite in the absence of organic disease. Concurrently, in the light of feedback received from the families, it is evaluated whether children have an increase in their daily calorie intake. A total of 96 children aged between two to ten years old who referred to the outpatient clinics of our hospital with the complaint of poor appetite between August-November 2017. The ones who were not diagnosed with an organic disease were included in the study. Anthropometric values of children were measured and nutrition characteristics were investigated through questionnaire. Three-day meal lists of children were obtained from families; and then, nutrition rules were given to families to apply for two months. At the end of two months, a questionnaire was administered to the families to investigate which rules they benefited from. Calories and protein intake at the beginning of the study were compared with the values attained after two months of behavioral modification. In addition, children were divided into three groups as two-four-year-old, five-seven-year-old, eight-ten-year-old, and the feasibility of the behavioral modification was analyzed according to age. It was found that 84.3% of the families could apply the nutritional rules and 79% of the families benefited from them. According to the results, the calorie intake of the children calculated at the beginning of the study were 25% lower than the amount they should take and this was consistent with the appetite status reported by the mother. Compared with the initial values of the children, there is a statistically significant increase in caloric values obtained at the end of the study. We found that calorie intake in children with poor appetite unrelated to an organic disease was low in terms of the age of the children, compatible with the statement of the mother. We concluded that behavioral modification is effective in treatment, families benefit from practice, and behavior modification treatment may be beneficial especially when administered before the age of eight.

Keywords:

Poor appetite, behavioral modification, nutrition rules,

PDF

___

1. Neyzi O, Ertuğrul T. [Nutrition and Nutrition disorders]. Kurdoğlu G, eds. Pediatri. 3 rd ed. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2002. p. 166
2. Osborn L, DeWitt T, First L, Zenel J. [Principles of Nutrition]. Williams P, Christensen NK, eds .Pediatri. 1 st ed. Ankara: Güneş Kitabevi; 2007. p. 145-51.
3. Kerzner B. Clinical investigation of feeding difficulties in young children: a practical approach. Clinical pediatrics. 2009;48(9):960-5.
4. Saltık-Temizel İN. [Child with low appetite]. Cocuk sagligi ve hastaliklari dergisi. 2008;51:176-81.
5. Bithoney W. Failure to thrive/growth deficiency. Pediatr Rev. 1992;12:453-60.6. Ünal F. [Clinical Approach to Children With Low Appetite]. The Journal of Current Pediatrics. 2011;1(9):79-84.
7. Lee K, Song Y-M. Parent-reported appetite of a child and the child’s weight status over a 2-year period in Korean children. Journal of the American Dietetic Association. 2007;107(4):678-80.
8. WHO/FAO/UNU. Expert Consultation : Human energy requirments. Rome; 2004;28.
9. Saarilehto S, Lapinleimu H, Keskinen S, Helenius H, Talvia S, Simell O. Growth, energy intake, and meal pattern in five-year-old children considered as poor eaters. The Journal of pediatrics. 2004;144(3):363-7.
10. Lindberg L, Östberg M, Isacson IM, Dannaeus M. Feeding disorders related to nutrition. Acta Paediatrica. 2006;95(4):425-9.
11. Ünlü G, Aras Ş, Güvenir T, Büyükgebiz B, Bekem Ö. Family Functioning, Personality Disorders, and Depressive and Anxiety Symptoms in the Mothers of Children with Food Refusal]. Turk psikiyatri dergisi. 2006; 17(1):12-21
12. Carruth BR, Skinner J, Houck K, Moran III J, Coletta F, Ott D. The phenomenon of “picky eater”: a behavioral marker in eating patterns of toddlers. Journal of the American College of Nutrition. 1998;17(2):180-6.13. Parental strategies for influencing the diet of their children - A qualitative study from disadvantaged areas. Norman Å, Nyberg G, Elinder LS, Berlin A. Appetite. 2018 Jun 1;125:502-511
14. Sadock BJ, Sadock VA. Kaplan and Sadock's Comprehensive Textbook of Psychiatry. 8 th ed. Ankara: Güneş Kitabevi; 2007. p. 3217-27.
15. Sweetman C, Wardle J, Cooke L. Soft drinks and'desire to drink'in preschoolers. International Journal of Behavioral Nutrition and Physical Activity. 2008;5(1):60.
16. Wardle J, Guthrie CA, Sanderson S, Rapoport L. Development of the children's eating behaviour questionnaire. The Journal of Child Psychology and Psychiatry and Allied Disciplines. 2001;42(7):963-70.
17. Wright CM, Parkinson KN, Shipton D, Drewett RF. How do toddler eating problems relate to their eating behavior, food preferences, and growth? Pediatrics. 2007;120(4):e1069-e75.
18. Byrne LK, Cook KE, Skouteris H, Do M. Parental status and childhood obesity in Australia. Pediatric Obesity. 2011;6(5‐6):415-8.
19. Ford C, Ward D, White M. Television viewing associated with adverse dietary outcomes in children ages 2–6. obesity reviews. 2012;13(12):1139-47.20.
20. Kerr MA, McCrorie TA, Rennie KL, Wallace JM, Livingstone MBE. Snacking patterns according to location among Northern Ireland children. Pediatric Obesity. 2010;5(3):243-9.
21. Yu D, Zhang B, Zhao L, Wang H. Snacks consumption in Chinese children and adolescents at theages of 3-17 years. Weisheng yan jiu=Journal of hygiene research. 2008;37(6):710-3.22. Systematic Review of Tools and Methods to Measure Appetite in Undernourished Children in the Context of Low- and Middle-Income Countries. Ickes SB, Hossain M, Ritter G, Lazarus M, Reynolds K, Nahar B, Ahmed T, Walson J, Denno DM. Adv Nutr. 2018 Nov 1;9(6):789-812