1990 sonrası Türkiye-İsrail ilişkilerini ele alan çalışmanın temel varsayımı dış ve iç politika arasında keskin bir ayrımın olmadığıdır. Bu bağlamda çalışma boyunca İsrail’e yönelik Türk dış politikasının içerideki iktidar ilişkilerine nasıl etki ettiği sorusu cevaplandırılmaya çalışılmıştır. İlk olarak 1990’larda İsrail’e yönelik dış politikanın nasıl içeride askeri bürokratik kadrolara iktidar ilişkilerinde ayrıcalıklı bir zemin sağladığı sorgulanmıştır. Daha sonra ise 2000’lerde sivil politik alanın iktidar alanını söz konusu ilişkiler üzerinden nasıl genişletmeye çalıştığı tartışılmıştır

The major argument of this article that analyzes Turkish-Israeli relations in the post-1990 period is that there is no sharp distinction between foreign and domestic politics. In this framework, this article aimed at addressing the question of how Turkish foreign policy towards Israel affected domestic power relations. First, how foreign policy towards Israel during the 1990s has created a priviledged position to military bureaucracy in the power relations is questioned. Following this part, how in the 2000s the civilian politics tried to expand its power relations through foreign policy towards Israel is discussed