Ordu Kenti Kıyı Parkları Donatı Elemanlarının Ergonomi Açısından İncelenmesi

Bu çalışma Doğu Karadeniz Bölgesinde yer alan Ordu kenti kıyı parkları üzerinde yürütülmüştür. Çalışma kapsamında Rüsumat Parkı, Tayfun Gürsoy Parkı ve Akyazı Parkı olmak üzere 3 etaptan oluşan 5 km’lik kıyı parkları incelenmiş olup parklarda bulunan donatı elemanlarının peyzaj tasarım kriterleri (ergonomi, estetik, işlevsellik, iklime uygunluk, dayanıklılık, gece kullanımı) bakımından değerlendirmesi yapılmıştır. Çalışma bölgesinde yer alan donatı elemanlarının ölçü ve ölçekleri açısından ergonomik standartlara uygunluk düzeyleri belirlenmiştir. Elde edilen veriler doğrultusunda parklarda görülen olumsuzlukların nasıl giderileceği ve yapılması gereken uygulamaların neler olabileceği hakkında öneriler getirilmiştir

Anahtar Kelimeler:

Ergonomi, insan-donatı elemanı uyumu, kullanıcı konforu, kentsel donatı elemanları, Ord u

PDF

___

1. Anonim, (2011). Dünya Engelliler Vakfı, Erişilebilir Şehir Yönetmeliği (Taslak Proje)
2. Anonim, (2014). Harita Genel Komutanlığı, İl ve İlce Yüzölçümleri, https://www. hgk.msb.gov.tr/images/urun/il_ilce_alanlari.pdf, (Erişim: 09.03.2018).
3. Anonim, (2017a). Türkiye İstatistik Kurumu, Ordu İli Adrese Dayalı Nüfus Verileri, https://www.nufusu.com/il/ordu-nufusu, Erişim: 09.03.2018.
4. Anonim, (2017b). Meteoroloji Genel Müdürlüğü, Resmi istatistikler. https://www.mgm.gov.tr/veridegerlendirme/il-ve-ilceler-istatistik. aspx?k=A&m=ORDU, Erişim: 12.03.2018.
5. Başal, M., Memlük. Y., Yılmaz. O. (1993). Peyzaj Konstrüksiyonu, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 1322, Ders Kitabı: 381, 170S., Ankara.
6. Bekci, B., Taşkan, G. (2012). Açık yeşil alanlardaki kent donatılarının kişisel mekan uzaklığına etkisi: Bartın Kenti örneği. Journal of Bartin Faculty of Forestry, 14(22), 61-71.
7. Bulut, Y., Atabeyoğlu Ö., Yeşil P., (2008). Erzurum Kent Merkezi Donatı Elemanlarının Ergonomik Özelliklerinin Değerlendirilmesi Üzerine Bir Araştırma, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Tarım Bilimleri Dergisi, 14 (2), s. 131-138, Ankara.
8. Erdem, N. (1995). Kentsel Donatı Elemanları; İstanbul Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi, Seri B, Cilt 45, Sayı 1-2.
9. Gülgün, B., Altuğ, İ. (2006). İzmir Kıyı Bandı Uygulamalarında Ergonomik Standartlara Uygunluğun Değerlendirilmesi Üzerine Bir Araştırma. Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 43(1).
10. Kızılkaya, B. (1996). Kıyı Mekanı Kullanımları ve Tekirdağ Örneği. (Lisans Tezi) Mimar Sinan Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Şehir Bölge Planlama Bölümü, İstanbul.
11. Moughtin, C., (1999). Urban Design: Street and Square, Architectural Press, 238 s.
12. Özdingiş, N. (2007). İstanbul Kent Parklarının Bedensel, Özürlüler Açısından Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma, T.C. Bahçeşehir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Çevre Tasarım Yüksek Lisans Programı,, Yüksek Lisans Tezi İstanbul.
13. Şimşek, D.S., Korkut, A.B. (2009); Kıyı Şeridi Rekreasyon Potansiyelinin Belirlenmesinde Bir Yöntem Uygulaması: Tekirdağ Merkez İlçe Örneği; Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, Journal Of Tekirdag Agricultural Faculty, Cilt 6, Sayı 3 Syf 315-327.
14. Şişman, E.E., Yetim, L. (2004). Tekirdağ Kentinde Donatı Elemanlarının Peyzaj Mimarlığı Açısından İrdelenmesi, Trakya Üniversitesi, Fen Bilimleri Dergisi, 5(1): 43-51, 2004 Issn 1302 647x
15. Uzun, G. (1990). Kentsel rekreasyon alan planlaması. Çukurova Üniversitesi Yayını Adana.