Kurumsal İtibar Algısında Örgütsel İletişimin Rolü: Devlet ve Özel Okullarında Karşılaştırmalı Bir Analiz

Bu araştırma örgütsel iletişimin kurumsal itibar algısı üzerindeki rolünü ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Kurumsal itibar, kurumun paydaşları nazarındaki değer düzeyi olarak tanımlanır ve kurumun faaliyetleri, davranış biçimleri, iletişim yapısı ile doğrudan ilişkilidir. Örgütün gerek kurum çalışanları gerekse dış paydaşlarla oluşturduğu iletişim seviyesi kurumun itibarına yönelik algının şekillendirmesini doğrudan etkilemektedir. Eğitim kurumları özellikle son yıllarda kamuoyunun ve paydaşlarının daha da yakından ilgilendiği örgütler olarak karşımıza çıkmaktadır. Söz konusu kurumların itibarlarının ne durumda olduğu ve hangi değişkenlerle ilişkili olduğunun anlaşılması önem kazanmıştır. Araştırma ilişkisel tarama modeli çerçevesinde yürütülmüş, örgütsel iletişimin kurumsal itibar üzerindeki etkisini belirlemiş, özel ve devlet okullarının bu değişkenler açısından ayrışıp ayrışmadığını ortaya koymuştur. Araştırmanın verileri, İstanbul ili Küçükçekmece ilçesindeki devlet ve özel okullara ait 288 veli ile 290 okul çalışanı olmak üzere toplam 578 kişiden elde edilmiştir. Araştırma bulguları gerek devlet gerekse özel okulların kurumsal itibar algılarının düşük seviyede olduğunu, örgütsel iletişim ile kurumsal itibar arasında pozitif ilişki olduğunu ortaya koymuş ayrıca, veli ve okul çalışanları arasında kurumların itibarlarına yönelik alt boyutlardan finansal sağlamlık, çalışma ortamı ve kurumsal etik boyutlarında anlamlı farklılıklar olduğunu göstermiştir. Araştırma bulguları doğrultusunda eğitim kurumları başta olmak üzere örgütlere önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Kurumsal itibar, Örgütsel iletişim, Eğitim kurumları, Devlet okulları, Özel okullar

The Role of Organizational Communication in Perception of Corporate Reputation: A Comparative Analysis in Public and Private Schools

This research was conducted to reveal the role of organizational communication on perception of corporate reputation. Corporate reputation is defined as the level of value of the organization in relation to its stakeholders and is directly related to the activities, behavior and communication structure of the organization. The level of communication that the organization establishes with both corporate employees and external stakeholders directly affects the shaping of the perception about the reputation of the organization. In recent years, educational institutions have emerged as organizations in which public and stakeholders are more closely involved. It is important to understand the status of these institutions and their variables. The research was conducted within the framework of the relational survey model, the relationship between variables was explained and it was revealed whether the private and public schools differ in terms of these variables. The data of the study were obtained from 578 people, 288 parents and 290 school employees belonging to public and private schools in Küçükçekmece district of İstanbul. The findings of the study showed that both public and private schools had low level of corporate reputation perceptions, and there was a positive relationship between organizational communication and corporate reputation, and there were significant differences between parents and school employees in terms of financial soundness, working environment and corporate ethics from the sub-dimensions of corporate reputation. In line with the findings of the research, suggestions were made to organizations, especially educational institutions.

Keywords:

Corporate reputation, Organizational communication, Educational institutions, Public schools, Private schools,

PDF

___

Acet, Ö. (2006). İlköğretim okullarında örgüt iklimi ile karara katılma süreci arasındaki ilişki. Doktora Tezi, DEÜ Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Argenti, P. A., ve Druckenmiller, B. (2004). Reputation and the corporate brand. Corporate reputation review, 6(4), 368-374.
Aula, P. (2010). Social media, reputation risk and ambient publicity management. Strategy and Leadership, 38(6), 43–49.
Bahar, B. (2019). Kurumsal itibar ve kuramsal temelleri. Journal of Yasar University, 14(55), 226-236.
Balmer, J. M., Harris, F., ve de Chernatony, L. (2001). Corporate branding and corporate brand performance. European Journal of marketing, 35(3/4),441-456.
Berger, C. R. (2008). Planning theory of communication. Sage Publications, Inc.
Berger, B. K. (2008). Employee/organization communication. Miami, FL: Institute for Public Relations. Available at http://www.instituteforpr.org/topics/employee-organizational-communications/
Besler, S. ve Sarıkaya, M. (2008). Kurumsal itibarı yaratmada kurumsal paydaş yönetimi ve medya ile ilişkilerin önemi, Muhan Soysal İşletmecilik Konferansı: İşletmecilikte Yeni Gelişmeler ve Fırsatlar, 143-153.
Bolat, S. (1996). Eğitim örgütlerinde iletişim: H. Ü. eğitim fakültesi uygulaması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 75 - 80.
Borca, C., ve Baesu, V. (2014). A possible managerial approach for internal organizational communication characterization. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 124, 496-503.
Dalton, J., ve Croft, S. (2003). Managing corporate reputation. London: Thorogood.
Donaldson, T. (1999). Making stakeholder theory whole. Academy of Management Review, 24(2), 237-241.
Dörtok, A. (2004). Kurumsal itibarınızdan kaç sıfır atabilirsiniz. İstanbul:Rota Yayınları.
Ertekin, İ., İlgin, H. Ö., ve Yengin, D. A. (2017). Örgütsel iletişim kuramları. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 8(2), 297-311.
Fombrun, C. J. (1996). Reputation: Realizing value from the corporate image. Boston:Harvard Business School Press. 1st Press,
Fombrun, C., ve Van Riel, C. (1997). The reputational landscape. Corporate reputation review, 1(1-2), 1-16.
Gray, E.R. and Balmer, J.M.T. (1998) Managing corporate image and corporate reputation. Range Planning, 31, 695–702.
Gotsi, M. ve Wilson, A.M. (2001) Corporate reputation: Seeking a definition . Corporate Communications: An International Journal, 6, 24 – 30.
Gürgen, H. (1997). Örgütlerde iletişim kalitesi. İstanbul:Der Yayınları.
Greyser, S. A. (1999). Advancing and enhancing corporate reputation. Corporate Communications: An International Journal, 4(4), 177-181.
Hair, J. F., Anderson, R. E., Tatham, R. L., ve Black, W. C. (2006). Multivariate data analysis (6th Ed.). Upper Saddle River, NJ: Prectice-Hall, Inc.
Helm, S. (2011). Employees' awareness of their impact on corporate reputation. Journal of Business Research, 64(7), 657-663.
Hutton, J. G., Goodman, M. B., Alexander, J. B., ve Genest, C. M. (2001). Reputation management: the new face of corporate public relations?. Public Relations Review, 27(3), 247-261.
Ince, M. ve Gül, H. (2011). The role of the organizational communication on employees’ perception of justice: A sample of public ınstitution from Turkey. European Journal of Social Sciences. 21(1), 106-124.
Jackson, K. T. (2004). Building reputational capital: Strategies for integrity and fair play that improve the bottom line. Oxford University Press.
Johnson, W. L., Snyder, K. J., Anderson, R. H., ve Johnson, A. M. (1996). School work culture and productivity. The Journal of experimental education, 64(2), 139-156.
Kalla, H. K. (2005). Integrated internal communications: A multidisciplinary perspective. Corporate Communication, 10, 302–314.
Kaya, Y. K. (1999). Eğitim yönetimi kuram ve Türkiye’deki uygulama (7. Baskı). Ankara: Bilim Yayıncılık.
Kaya B. (2003). Yönetsel ve iş iletişimi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Malmelin, N. (2007). Communication capital: modelling corporate communications as an organizational asset. Corporate communications: an international journal, 12(3), 298-310.
MEB.(2019). Resmi İstatistikler, 14.08.2019 tarihinde https://sgb.meb.gov.tr/ meb_iys-_dosyalar/2018_09/06123056_meb_istatistikleri_orgun_egi-tim_2017_2018.pdf adresinden erişilmiştir.
Okay, A. ve Okay, A. (2014). Halkla ilişkiler kavram strateji ve uygulamaları, İstanbul:Der Yayınları.
Smidts, A., Pruyn, A.T.H., ve van Riel, C. (2001) The impact of employee communication and perceived external prestige on organizational identification. Academy of Management Journal, 44(5), 1051-1065.
Şatır, Ç. ve Erendağ-Sümer, F. (2008). Kurum itibarının bileşenleri üzerine bir araştırma: Sağlık hizmeti üreten bir kamu kurumunda iç paydaşlar itibarı nasıl algılıyor?, Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 5, 15-25
Tutar, H. (2003). Örgütsel iletişim (1. Baskı ). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Ural, E. G. (2012). Kurumsal itibarı ölçme yöntemi olarak Türkiye itibar endeksi ve endeks sonuçlarından hareketle Türkiye’de elektronik sektörünün itibarı üzerine bir değerlendirme. AJIT-e: Online Academic Journal of Information Technology, 3, 7-20.
Welch, M. ve Jackson, P. R. (2007). Rethinking internal communication: A stakeholder approach. Corporate Communications, 12, 177–198.
Yurtsever, S. (2013). Kurumsal itibarın ölçülmesi: Karabük üniversitesinin kurumsal itibarının öğrenciler tarafından değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Karabük Üniversitesi Sos. Bil. Ens. İşl. Anabilim Dalı, Karabük.