Covid-19 Salgını Sürecinde Taşımalı Öğrencilerin Uzaktan Eğitim ile Verilen Fen Bilimleri Dersine Yönelik Görüşleri

2019 yılının aralık ayında Çin’ in Wuhan kentinde ortaya çıkan virüs Dünya Sağlık Örgütü tarafından Covid- 19 olarak adlandırılmıştır. Bu nedenle ülkeler özellikle eğitim sektöründe bir dizi önlem almaya çalışmıştır. Ülkemizde ise 13 Mart 2020 tarihinde uzaktan eğitim faaliyetleri başlatılmıştır. Araştırma Covid- 19 salgını sürecinde taşımalı öğrencilerin uzaktan eğitimle verilen fen dersine yönelik görüşlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaç doğrultusunda nitel araştırma desenlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Muğla ili Milas ilçesine bağlı bir köy okulunda 2020-2021 eğitim öğretim yılında ortaokul 5., 6., 7. ve 8. sınıf düzeylerinde öğrenim gören 20 öğrenci oluşturmaktadır. Çalışma grubu ölçüt örnekleme yöntemi ile belirlenmiştir. Veri toplama aracı olarak 7 sorudan oluşan yarı- yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Veriler içerik analizi yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmanın sonunda taşımalı sisteme dâhil olan ve Z kuşağında yer alan ortaokul öğrencilerinin, uzaktan eğitimle verilen fen bilimleri dersine yönelik olumlu düşüncelere sahip oldukları tespit edilmiştir. Öte yandan fen dersleri için daha fazla animasyon, video, belgesel, kaynak kullanılması, yönünde görüş bildirmişlerdir.

The Opininons of Bussed Education Students About Science Lessons Given With Ditance Education During Covid-19 Pandemic

The virus that emerged in Wuhan, China in December 2019 was named Covid-19 by the World Health Organization. Therefore, countries have tried to take a series of measures, especially in the education sector. In our country, distance education activities were started on 13 March 2020.The research was conducted to determine the views of bussed students on distance education science lessons during the Covid-19 outbreak.For this purpose, the case study was used in the study.The study group of the research consists of 20 students studying at the 5th, 6th, 7th and 8th grade levels in a village school in the Milas district of Muğla province in the 2020-2021 academic year. The study group was determined by the criterion sampling method.A semi-structured interview form consisting of 7 questions was used as a data collection tool. The data were analyzed using content analysis method. At the end of the study, it was determined that middle school students included in the bussed system and in the generation Z have positive thoughts about the science lesson given by distance education. On the other hand, they expressed their views on the use of more animations, videos, documentaries, and resources for science lessons.

Keywords:

Science education, covid-19, science lesson, bussed education distance education,

PDF

___

Akyürek, M.İ. (2020). Uzaktan eğitim: Bir alanyazın taraması. Medeniyet Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(1), 1-9.
Aydın, E. (2020). Covid-19 döneminde eba tv üzerinden yapılan Türkçe derslerinin değerlendirilmesi. Milli Eğitim Dergisi, 49(1), 877-894. https//:dx.doi.org/ 10.37669/milliegitim.787592
Ayhün, S.E. (2013). Kuşaklar arasındaki farklılıklar ve örgütsel yansımaları. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2(1), 93-112.
Ballıel Ünal, B. (2017). Web tabanlı uzaktan eğitimin fen bilimleri konularında öğrenci başarısına etkisi. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(9), 481-490.
Bakioğlu, B. ve Çevik, M. (2020). COVID-19 pandemisi sürecinde fen bilimleri öğretmenlerinin uzaktan eğitime ilişkin görüşleri. Turkish Studies, 15(4), 109-129. https://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.43502
Başaran, M., Doğan, E., Karaoğlu, E., ve Şahin, E. (2020). Koronavirüs (covid-19) pandemi sürecinin getirisi olan uzaktan eğitimin etkililiği üzerine bir çalışma. Academia Eğitim Araştırmaları Dergisi, 5(2), 368-397.
Bostan Sarıoğlan, A., Altaş, R., ve Şen, R. (2020). Uzaktan eğitim sürecinde fen bilimleri dersinde deney yapmaya ilişkin öğretmen görüşlerinin araştırılması. Milli Eğitim Dergisi, 49(1), 371-394. https//:dx.doi.org/ 10.37669/milliegitim.787933
Bozkurt, A. (2017). Türkiye’ de uzaktan eğitimin dünü, bugünü ve yarını. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(2), 85-124.
Bulgan, G. ve Göktaş, P. (2016). X, Y ve Z kuşağı engellerinin turizme erişebilirliğinin karşılaştırılması. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 5(1), 24-49.
Çabuk Kaya, N. (2006). Taşımalı eğitim programındaki ilköğretim öğrencilerinin durumları: Silopi köyleri örneğinde bir sosyal değerlendirme. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 46(2), 105-116.
Daniel, S.J. (2020). Education and the Covid-19 pandemic. Prospects, 49, 91-96. https://doi.org/10.1007/s11125-020-09464-3
Dönel Akgül, G. ve Kılıç, M. (2020). Fen bilgisi öğretmen adaylarının eğitsel dijital oyunlar ve kodu uygulamasına yönelik görüşleri. Fen Bilimleri Öğretimi Dergisi, 8(2), 101-120.
Elitaş, T. (2017). Uzaktan eğitim lisans sürecinde yeni iletişim teknolojileri: Atatürk üniversitesi uzaktan eğitim merkezi. Yayımlanmamış doktora tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Etlioğlu, M. ve Tekin, M. (2020). Elektronik öğrenmede öğrenci tutum ve akademik başarı arasındaki ilişkide öğrenci merak ve kaygısının aracılık rolü. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 2020(43), 34-48.
Gürbey, S., Ezberci Çevik E., ve Şahin, A. (2020). İlköğretimde yerleşik, taşımalı ve yatılı bölge okullarında eğitim ve bu eğitimin öğrencilerin fen bilimleri dersine yönelik tutumları üzerine etkisi: Yahyalı ilçesi örneği. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(2), 445-459.
İşman, A. (2008). Uzaktan eğitim.Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Kapil, Y. ve Roy, A. (2014). A critical evaluation of generation z at workplaces. International Journal o f Social Relevance & Concern, 2(1), 10-14.
Kırık, A. M. (2014). Uzaktan eğitimin tarihsel gelişimi ve Türkiye’deki durumu. Marmara İletişim Dergisi, 21, 73- 94. https//:dx.doi.org/10.7829/midr.20142110299
Kürtüncü, M. ve Kurt, A. (2020). Covid-19 pandemisi döneminde hemşirelik öğrencilerinin uzaktan eğitim konusunda yaşadıkları sorunlar. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(5), 66-77.
Mishra, R.K., Sarkar, S., ve Singh, P. (2012). Today’s HR for a sustainable tomorrow. New Delhi: Allied Publishers.
Moore, J.L., Dickson-Deane, C., ve Galyen, K. (2011). E-learning, online learning and distance learning environments: Are they the same? Internet and Higher Education, 14(2), 129-135. https//:dx.doi.org/10.1016/j.iheduc.2010.10.001
Orhan, G. (2019). Taşımalı ve merkezi eğitim veren ortaokullardaki öğrencilerin müzik dersine yönelik metafor örneklerinin karşılaştırılması (Şanlıurfa ili örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Malatya: İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Ozan, Ö. (2008). Kırsal eğitim ortamlarının bilgi ve iletişim yoluyla iyileştirilmesi: Eskişehir taşımalı ilköğretim uygulaması . Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Özarslan, M., Kubat, B., ve Bay, Ö.F. (2007). Uzaktan eğitim için entegre ofis dersinin web tabanlı içeriğinin geliştirilmesi ve üretilmesi. IX. Akademik Bilişim Konferansı Bildiri Kitabı- 2007 içinde (s. 179- 187), Kütahya: Dumlupınar Üniversitesi.
Özaydın Özkara, B. (2020). Students' perspectives of distance education.Turkish Online Journal of Educational Technology, Special issue, 247-259.
Özer, M. (2020). Educational policy actions by the ministry of national education in the times of COVID-19. Kastamonu Education Journal, 28(3), 1124-1129. https://dx.doi.org/10.24106/kefdergi.722280
Özgün, A. (2007). İstanbul’da taşımalı eğitimin okul-veli-öğrenci açısından olumlu ve olumsuz etkileri .Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Patton, M.Q. (2014).Qualitative research and evaluation methods ıntegrating theory and practice. CA: Sage Publications.
Pınar, M.A. ve Dönel Akgül, G. (2020). The opinions of secondary school students about giving science courses with distance education during the covid-19 pandemic. Journal of Current Researches on Social Sciences, 10(2), 461-486. https//:dx.doi.org/10.26579/jocress.377
Sarı, H. İ. (2020). Evde kal döneminde uzaktan eğitim: Ölçme ve değerlendirmeyi neden karantinaya almamalıyız? Uluslararası Eğitim Araştırmacıları Dergisi, 3(1), 121-128.
Sarıbaş, Ö., Kömürcü, S., ve Güler, E. (2016). Yavaş şehirlerde yaşayan Z kuşağının çevre ve sürdürülebilir kalkınma algıları: Seferihisar örneği. Uluslararası Türk Dünyası Turizm Araştırmaları Dergisi, 1(2), 107-119.
Savaş, S. ve Karataş, S. (2019). Z kuşağı öğrencilerini tanımak. E. Kıral, E. Babaoğlan Çelik ve A. Çilek (Ed), Eğitim Araştırmaları (s. 227-241) içinde. Ankara: Eğitim Yöneticileri ve Uzmanlar Derneği Yayınları.
Saykılı, A. (2018). Distance education: Definitions, generations, key concepts and future directions. International Journal of Contemporary Educational Research, 5(1), 2-17.
Somyürek, S. (2014). Öğretim sürecinde z kuşağının dikkatini çekme: Artırılmış gerçeklik. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 4(1), 63-80.
Şentürk, Ş., Duran, V., ve Yılmaz, A. (2020).The secondary school students’ opinions on distance education. Journal of Education and e-Learning Research, 7(4), 360-367. https//:dx.doi.org/10.20448/journal.509.2020.74.360.367
Şeren, N., Tut, E. ve Kesten, A. (2020). Korona virüs sürecinde uzaktan eğitim: Temel eğitim bölümü öğretim elemanlarının görüşleri. Turkish Studies- Educational, 15(6), 4507- 4524. https://dx.doi.org/10.47423/TurkishStudies.46472
Tanık-Önal, N. ve Önal, N. (2020). Teaching science through distance education during the Covid-19 pandemic. International Online Journal of Education and Teaching (IOJET), 7(4). 1898-1911.
Uşun, S. (2006). Uzaktan eğitim. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldız, R. (2004). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Yurdabakan, İ. ve Tektaş, M. (2013). Taşımalı ilköğretim öğrencilerinin taşımalı eğitime ilişkin görüşleri. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(3), 511-527.