Farklı Isınma Protokollerinin Eklem Hareket Genişliği, Sıçrama ve Sprint Performansına Etkisi

Çalışma, uygulanan üç farklı ısınma çeşidinin eklem hareket genişliği, sıçrama ve sprint performansı üzerine etkisinin incelenmesi amacıyla yapıldı. Çalışmaya Spor Bilimleri Fakültesinde öğrenim gören 30 erkek öğrenci katıldı (yaş; 20,15 ± 2,71 yıl). Tüm sporculara, rastgele sırada ve ard arda olmayan günlerde sadece jogging (J), jogging+dinamik germe (JD) ve jogging+statik germe (JS) egzersizlerini içeren farklı üç ısınma programı uygulandı. Sporcular her protokolden sonra kalça fleksiyonu, dikey sıçrama testi ve 30 metre sprint testini gerçekleştirmişlerdir. Isınma yöntemleri tekrarlı ölçümlerde ANOVA ve post-hoc yöntemleri ile karşılaştırıldı. Kalça fleksiyon değerinin JD ve JS germe sonrasında, J sonrasına göre istatistiksel olarak daha yüksek olduğu tespit edildi (p<0.01). J ve JD ısınma protokolü sonrası ölçülen sıçrama yüksekliği değerlerinin, JS ısınma sonrası ölçülen değerlere göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha yüksek olduğu tespit edildi (p<0.05). 30 m sprint süresinin ise JS protokolü ile ısınma gerçekleştirildiğinde, J ve JD protokolü ile ısınmaya oranla istatistiksel oranda daha uzun olduğu görüldü (p<0,05). Sonuç olarak deneklere uygulanan üç farklı ısınma protokolünden JD ve JS ısınma protokolü eklem hareket genişliği değerleri üzerinde J‘ye göre daha etkilidir. Dolayısıyla eklem hareket genişliğinin önemli olduğu spor branşlarında hem sakatlanmayı en aza indirmek hem de yüksek performans sağlamak için mutlaka germe çalışmalarının yapılması gerekir. Ancak statik germe uygulamaları sporcuların sıçrama ve sürat performanslarını düşürmektedir. Bunun önüne geçmek için ise bu tür aktivitelerden önce dinamik germenin yapılması önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Isınma, sıçrama, sprint, eklem hareket genişliği

Effect of Different Warm-Up Protocols on Joint Range of Motion, Jumping and Sprint Performance

The study was carried out to investigate the effect of three different warming types on joint range of motion, jumping and sprint performance. 30 male students from the Faculty of Sport Sciences attended the study (age; 20.15 ± 2.71 years). Three different warm-up programs including jogging (J), jogging + dynamic stretching (JD) and jogging + static stretching (JS) exercises were applied to all athletes in random order on non-consecutive days. Then hip flexion, vertical jump test and 30 meter sprint test values were taken respectively. Repeated measures and post-hoc tests were used for statistical analysis. Hip flex value was significantly higher after JD and JS stretching than J (p<0.05). The jumping height values measured after the J and JD warming protocol were found to be statistically higher than those measured after the JS warming (p<0.05). 30 m sprint time when warming performed with JS protocol was found to be longer, compared to warming with J and JD protocol in statistical ratio (p<0.05). As a result, JD and JS warming protocol are more effective than J on joint range of motion from three different warming protocols. The jump height and 30m sprint performance are lower in JS protocol than in J and JS protocols. Static stretching applications reduce jumping and sprint performance of athletes.

Keywords:

Warm-up, jump, sprint, joint range of motion,

PDF

___

Açıkada, C. ve Ergen, E. (1990). Bilim ve spor. Ankara: Büro-Tek Ofset Matbaacılık, 1. Baskı; 130.
Alter, M. J. (1988). Science of stretching. Champaign, IL: Human Kinetics.
Cornwell, A., Nelson, A.G., Heise, GD, Sidaway B. (2001). Acute effects of passive muscle stretching on vertical jump performance. J. Human Mov. Stud. 40, 307–324.
Çakıroğlu, M. (1997). Antrenman bilgisi. İstanbul: Şeker Matbaacılık, 2. Baskı; 69.
Çolak, M., ve Çetin, E. (2010). Bayanlara uygulanan farklı ısınma protokollerinin eklem hareket genişliği ve esneklik üzerine etkileri. Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Tıp Dergisi, 24(1), 001-008.
Çoknaz, H., Yıldırım, N.Ü., Özengin, N. (2008). Artistik cimnastikçilerde farklı germe sürelerinin performansa etkisi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 6(3), 151-157.
Faigenbaum, A. D., Bellucci, M., Bernieri, A., Bakker, B., ve Hoorens, K. (2005). Acute effects of different warmup protocols on fitness performance in children. The Journal of Strength & Conditioning Research, 19(2), 376-381.
Fletcher, I. M., ve Jones, B. (2004). The effect of different warmup stretch protocols on 20 meter sprint performance in trained rugby union players. Journal of Strength and Conditioning Research, 18(4), 885-888.
Fowles, J., Sale, D., ve Macdougall, J. (2000). Reduced strength after passive stretch of the human plantarflexors. J. Appl. Physiol., 89, 1179–1188.
Fox, B. F., (1999). Beden eğitimi ve sporun fizyolojik temelleri (Çeviri: Cerit, M., ) Ankara: Bağırgan Yayımevi.
Gelen, E. (2008). Farklı ısınma protokollerinin sıçrama performansına akut etkileri. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergi-si, 6(4), 207-212.
Karabina, F., Pirselimoğlu, E.T. (2017). Spor liseleri antrenman bilgisi ders kitabı. Ankara: MEB Devlet Kitabı, 1.baskı.
Knight, C.A., Rutledge, C.R., Cox, M.E., Acosta, M., ve Hall, S.J. (2001). Effect of superficial heat, deep heat, and active exercise warmup on the extensibility of the plantar flexors. Phys Ther. 81, 1206-1214.
Koçak, M., Akkoyunlu, Y., ve Taşkın, H. (2005). 16–18 yaş grubu futbolcularda masajın esneklik üzerine etkisi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(3), 105-109.
Mcneal, J., Sands W. (2003). Acute static stretching reduces lower extremity power in trained children. Pediatr. Exerc. Sci. 15, 139–145.
Nelson, A.G., Kokkonen, J., ve Arnall, D,A. (2005a). Acute muscle stretching inhibits muscle strength endurance performance. Journal of Strength and Conditioning Research, 19(2), 338–343.
Nelson, A. G., Driscoll, N.M., Landin, D.K., ve Young, M.A., Schexnayder, I.C. (2005b). Acute effects of passive muscle stretching on sprint performance. Journal of Sports Sciences, 23(5), 449-454.
Sevim, Y. (1997). Antrenman Bilgisi. Ankara:Tutibay Ltd. 29-109.
Williford, H.N., East, J.B., Smith, F.H., ve Burry, L.A. (1986). Evaluation of warmup for improvement in flexibility. The American Journal of Sports Medicine, 14(4), 316-319.
Yıldız, S., Çilli, M., Gelen, E., ve Güzel, E. (2013). Farklı sürelerde uygulanan statik germenin sürat performansına akut etkisi. Journal of Human Sciences, 10(1), 1202-1213.
Ziyagil, M.A., Tamer, K., ve Zorba, E. (1994). Beden eğitimi ve sporda temel motorik özelliklerin ve esnekliğin geliştirilmesi. 1. Baskı, Ankara: Emel Matbaa, 36.