19. Yüzyıl Sonrası Yeni Sosyal Hareketler

Yeni Sosyal Hareketler, 1960'larda önlenemez bir şekilde ortaya çıktı ve şimdiye kadar devam etti. Özerklik, işbirliği ve doğrudan performansa dayalı yeni toplumsal hareketler olarak varlık buldu. Temel amaçları daha demokratik ve eşit bir dünya kurmak olan yeni sosyal hareketler, bu amaçlara ulaşmak için çeşitli yollarla bilinçli bir mücadele yürütmüştür. Bu hareketler bilinçli olarak siyasi parti örgütlenmesini reddettiler ve siyasal iktidarı ele geçirdiler. Bu çalışmanın temel amacı kapsamlı toplumsal sosyolojik metotlarla, toplumsal devrimlerin ve bu türden toplumsal devrimlerin nasıl ortaya çıktığıyla ilgili, eski ve yeni paradigmaların ayrımlarına dayalı olarak ortaya çıktığı amaçlar, örüntüler ve nedenleri ortaya koymaktır. Yüksek katılım, otoriteyi değişim olmaksızın kavramak ve özellikle kültürel dönüşümde ezici bir kimlik yönelimi olan kültürdeki değişikliklerin ele alınmasını sağlamak bu makalenin amacını oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Yeni sosyal hareketler, yeni sosyal hareket paradigması, sözde Arap Baharı, Wall Street Hareketleri

Disclosure of New Social Movements After 19th Century

New Social Movements emerged like a wave in 1960s and have sustained so far. New social movements originated based on autonomy, cooperation and direct performance. Their main objective is to establish a more democratic and equal world. In order to reach these aims, a conscious struggle was conducted through various means. These movements have consciously refused political party organization and taking over political power. The major objective of this study is to settle, by comprehensive sociological methods, the purposes, patterns and causes for which social revolutions break out based on the distinctions of the former and novel paradigms such revolutions as well as explaining how these novel social revolutions that involve high participation, grasp the authority without modification and especially address changes in culture having an overwhelming identity orientation have an active role in cultural transformation.

Keywords:

New social movements new social movements paradigms, so called Arab Spring, Spanish move-ment, Wall Street Movement.,

PDF

___

Abellan, J., Sequera, J. & Janoschka, M. (2012). Occupying the Ho-telmadrid: A laboratory for urban resistance. Social Movement Studies Journal, 11(3-4), 320-326.
Aktaş, M. (2012). Arap baharı (Arap baharı ve ortadoğu’da demokrasi sorunu). Ankara: Nobel Yayınları.
Anduiza, E., Cristancho, C., & Sabucedo, J. M. (2014). Mobilization through online social networks: the political protest of the in-dignados in Spain. Information Communication and Society, 17(6), 750–764. https://doi.org/10.1080/1369118X.2013.808360
Babacan, M. E., Haşlak, İ. & Hira, İ. (2011). Sosyal medya ve arap baharı. Akademik İncelemeler Dergisi, 6(2), 63-92.
Bayat, A. (2010). Life as politics: How ordinary people change Middle East, 1.Edition, Amsterdam, Amsterdam University Press, 5-147.
Bürkev, Y. & Özuğurlu, M. (2011). 21.Yüzyılda toplumsal hak mücadelelerinin sınıf içeriği, kuramsal ve tarihsel boyutlarıyla hak mücadeleleri I. Ed: Yalçın Bürkev vd., Ankara: Notabene Yayınları.
Campante, R. F. & Chor, D. (2012). Why was the Arap world poised for revolution? Schooling, economic opportunities, and the Arab Spring. Journal of Economic Perspectives, 26(2), 167-188.
Castaneda, E. (2012). The indignados of Spain: A Precedent to occupy wall street. Social Movement Studies Journal, 11(3-4), 309-319.
Chomsky, N. (2013). İşgal et (Sınıf savaşı, isyan ve baskı üzerine düşünceler), İstanbul: Agora kitaplık.
Cohen, J. (1999) “Strateji ya da kimlik: yeni teorik paradigmalar ve sosyal hareketler”, (Ed.) ÇAYIR, K., Yeni Sosyal Hareketler/Teorik Açılımlar. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Çayır, K. (1999). Toplumsal sahnenin yeni aktörleri: Yeni sosyal hareketler. Yeni Sosyal Hareketler Teorik Açılımlar (Yay. Haz. Kenan Çayır), İstanbul: Kaknüs Yayınları. s:13-33
Çetinkaya, Y. D. (2008). Toplumsal hareketler: Tarih, teori ve deneyi. İstanbul: İletişim Yayınları. 1. Baskı, 153.
Çubukçu, M. (2001). Yıkılsın bu düzen: Arap ayaklanmaları ve sonrası. İstanbul: İletişimYayınları, 89.
De Luca, K. & Peeples, M. J. (2002). From public sphere to public screen: Democracy, activism and the “violence” of seattle. Critical Studies in Media Communication, 19(2), 125-151.
Ghareeb, E. (2000). New media and the information revolution in the Arab world: An assessment. Middle East Journal, 54(3), 395-418.
Göle, N. (2012). Arap baharı(Ortadoğu’da demokrasi arayışı ve Türkiye Modeli), Ankara: Nobel yayınları, 1.Baskı, 108.
Johnston, H., Larana, E. & Gusfield, J. (1994). Identities, grievances and new social movements. Pp. 3–35 in New Social Movements, edited by Larana, Johnston, and Gusfield.
Morell, M. F. (2013). The Free culture and 15m movements in Spain: Composition, social networks and synergies. Social Movement Studies Journal, 13(3-4), 386-392.
Nizam, E. & Yurid, I. (2013). Arap baharı. Çeviri; Turan Kışlakçı, Mana Yayınları, 4.Baskı, 238.
Offe, C. (1985). New social movements: Challenging the boundaries of institutional politics. Social Research, 52(4), 817–868.
Sanlı, L. (2003). Türkiye’de toplumsal hareketler, Toplumsal Hareketler Konuşuyor, (Haz. Leyla Sanlı), İstanbul: Alan Yay.
Stepan, A., & Linz, J. J. (2013). Democratization theory and the “Arab Spring.” Journal of Democracy, 24(2), 15–30. https://doi.org/10.1353/jod.2013.0032
Tarrow, S. (1996). Power in movement, Cambridge University Press. New York.
Tekek, M. (2011). Sosyal medya ve arap baharı, Gazi Üniversitesi, Uluslararası ilişkiler Bölümü. ORSAM,
Tilly, C. (2008). Toplumsal hareketler 1768-2004, çev: Orhan Düz, İstanbul, Babil Yayınları, 1.Baskı, 24-238.
Touraine, A. (1999). Toplumdan toplumsal harekete, Yeni Sosyal Ha-reketler, (ed.) Kenan Çayır, İstanbul: Kaknüs Yayınları, 134.
Trudell, M. (2012). ABD’de işgal et hareketi ve sınıf politikası, İstanbul, Marx 21 Kitap Dizisi No.4, Yön Matbaacılık, 1.Baskı, 103-116.