TÜRKİYE-ABD İLİŞKİLERİNDE IRAK’A “ASKERİ MÜDAHALE” MÜZAKERELERİ

Bu makalenin amacı, Türkiye ve ABD arasında, Irak’a askeri müdahalede bulunmak için yapılan müzakerelerin neden başarısız olduğunu açıklamaktır. Aslında, Bakanlık Görevlileri ve Baş Müzakerecilerin temsil ettiği taraflar, müdahalenin tüm ayrıntılarını kapsayan bir doküman üzerinde anlaşmaya vardılar. Diğer taraftan, müzakerelerin TBMM ve Kamuoyu üzerindeki etkisi olumsuzdu. Müzakerelerin en önemli değişkeni, kriz anlarında hep ortaya çıkan zaman kısıtlaması değişkeniydi. Bu her iki değişken, müzakerelerin sonucunu olumsuz olarak etkiledi. Taraflar stratejik müzakere yapmadı. Aksine, küresel olarak değerlendirilen bir konuda, ulusal çıkarları temelinde taktik müzakere yaptılar. Sonuç olarak, bu müzakereler her iki tarafın da iyi hazırlanmadığı müzakereler olarak değerlendirilebilir.

Anahtar Kelimeler:

Askeri Müdahale, Baş Müzakereci, Uluslararası Kriz, Stratejik ve Taktik, Müzakereler.

PDF

___

[1] Brecher, Michael. (1993). Crises in World Politics. Oxford: Pergamon Press.
[2] Zartman, I.W. (2002). The Structure of Negotiation. International Negotiation. (Ed.: V.A. Kremenyuk). Second Edition, San Francisco: CA: Jossey-Bass.
[3] Snyder, G.H. (1972). Crisis Bargaining. International Crises: Insights from Behavioral Research. (Ed.: C.F. Hermann). New York: The Free Press.
[4] Special Report. (2002). U.S. Negotiating Behavior. The United States Institute of Peace October. No: 94. Washington DC.
[5] Sönmezoğlu, F. (1995). ABD'nin Türkiye Politikası (1964- 1980). İstanbul: Der Yayınları.
[6] Balbay, M. (2003). U-2Tere Kafkasya Görevi. Cumhuriyet, 1 Ekim, 11.
[7] Starkey, B.; Boyer; M.A. & Wilkenfeld, J. (1999). Negotiating a Complex World. New York: Rovvman&Littlefıeld Publishers, Inc.
[8] Hopmann, P.T. (1996). The Negotiation Process and the Resolution of International Conflicts. Columbia, S.C.: University of South Carolina Press.
[9] Holsti, K.J. (1995). International Politics. New Jersey: Prentice Hall, Inc.
[10] Colosi, T.R. (1986). The Iceberg Principle: Secrecy in Negotiation. Perspectives on Negotiation: Four Case Studies and Interpretations. (Eds.: D.B. Bendahmane & J.W. McDonald, Jr.). Washington D.C.: Çenter for the Study of Foreign Affairs.
[11] Milburn, T.W. (1972). The Management of Crises, International Crises: Insights from Behavioral Research. (Ed.: C.F. Hermann). New York: The Free Press.
[12] Özcan, G. (1998). Doksanlarda Türkiye’nin Ulusal Güvenlik ve Dış Politikasında Askeri Yapının Artan Etkisi. En Uzun On Yıl. (Der.: G. Özcan & Ş. Kut). İstanbul: Boyut Kitapları
[13] Yetkin, M. (2003). Bir Krizin Perde Arkası. Radikal. 8-14 Haziran, 6-8.
[14] Sönmezoğlu, F. (1989). Uluslararası Politika ve Dış Politika Analizi. İstanbul: Filiz Kitapevi.
[15] Yetkin, M. (2003). ABD’yle görüşmeler tıkandı. Radikal, 21 Mart, 7.
[16] Nicholson, H. (1939), Peacemaking 1919. New York: Oxford University Press.
[17] Snyder, G.H. & Diesing, P. (1977). Conflict Among Nations. Princeton N.J.: Princeton University Press.
[18] Rubin, J.Z. (2002). The Actors in Negotiation. International Negotiation. (Ed.: V.A. Kremenyuk). Second Ed. San Francisco: Jossey-Bass.
[19] Zartman I.W. & Berman M. (1982) The Practical Negotiator. New Haven, Connecticut: Yale University Press.
[20] Ergin, S. (2003). Size 3 gün süre, yoksa kötü olur. Hürriyet, 20 Eylül, 11.
[21] Aktan, G. (2003). Dış politika yapma esasları. Radikal, 23 Ağustos, 8.
[22] Sönmezoğlu, F. (1993). “Dış Politika Analizinde Güç Yaklaşımı.” Toplum ve Ekonomi, Eylül, 5, 19-53.
[23] Thompson, L.L. (2001). The Mind and Heart of the Negotiator. 2nd Ed. Upper Saddle River, N.J.: Prentice Hail.
[24] Levvicki R.J. & Bunker, B.B. (1996). Trust in Relationships: A Model of Trust Development and Decline. Trust in Organizations. (Eds.: R. Kramer & T. Taylor). Newbury Park, California: Sage Publications.
[25] Wade, Robert Hunter. (2003). “The invisible hand of the American empire.” Ethics & International Affairs, Vol: 17, No: 2,77-88.
[26] Keyman, F. (2003). ABD hegemonyası. Radikal, 14 Ocak, 7.
[27] Wolfers, A. (1962). Discord and Collaboration. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
[28] Dağı, İ.D. (1996). Normatif Yaklaşımlar: Adalet, Eşitlik ve İnsan Hakları. Devlet, Sistem ve Kimlik. (Der.: A. Eralp). İstanbul: İletişim Yayınları.
[29] Dyer H.C. (1989). Normative Theory and International Relations. The Study of International Relations: The State of the Art. (Der.: H.C. Dyer ve L. Mangasarian). London: McMillan
[30] Brecher, M. & Wilkenfeld, J. (1997). A Study of Crisis. Ann Arbor: University of Michigan Press.
[31] White, B. (2001). Diplomacy. The Globalization of World Politics. (Eds.: J. Baylis & S. Smith). Second Ed. Oxford: Oxford University Press.
[32] Kaliber, A. (2003). Toplum da artık bir aktör. Radikal, 6 Mart, 6.
[33] Philpott, D. (2002). The Challenge of September 11 to Secularism in International Relations. World Politics, 55(1). 66-95.
[34] Ergin, S. (2003). Merak etme Türkler zorluk çıkarmayacak. Hürriyet, 17 Eylül, 12.
[35] Ergin, S. (2003). Washington’un askere bakışı. Hürriyet, 30 Haziran, 14.
[36] Raiffa, H. (1982). The Art and Science of Negotiation. Cambridge: Harvard University Press.
[37] Bila, F. (2003). Irak parçalanırsa kendi savaşımızı yaparız. Milliyet, 20 Kasım, 7. [38] Bila, F. (2003). Resmi belgede KKTC de vardı. Milliyet, 23 Eylül, 15.
[39] Davutoğlu, A. (2001). Stratejik Derinlik. İstanbul: Küre Yayınları.
[40] Kelley, H.H.; Beckman, L.L. & Fischer, C.S. (1967). “Negotiating the Division of Reward Under Incomplete Information”. Journal of Experimental Social Psychology, 3,361-398
[41] Pruitt, D.G. & Drews, J.L. (1969). “The Effect of Time Pressure, Time Elapsed, and the Opponent’s Concession Rate on Behavior in Negotiation”. Journal of Experimental Social Psychology, 5, 43-60.
[42] Pruitt, D.G. & Johson, D.F. (1970). “Mediation as an Aid to Face-Saving in Negotiation”. Journal of Personality and Social Psychology, 14, 239-246.
[43] Yukl, G.A.; Malome, M.P.; Hayslip, B. & Pamin, T.A. (1976). “The Effects of Time Pressure and Issue Settlement Order on Integrative Bargaining”. Sociometry, 39, 277-281. [44] Dupont, C. & Faure, Guy-Olivier. (2002). “The Negotiation Process”. International Negotiation. (Ed.: V.A. Kremenyuk). Second Ed. San Francisco, CA: Jossey- Bass.
[45] Ergin, S. (2003). “Biz gemide askerler var sanıyorduk, meğer yokmuş”, Hürriyet, 22 Eylül, 12.
[46] Zartman, I.W. (1989). Ripe for Resolution. New York: Oxford University Press.
[47] Albin, C. (1995). “The global security challenge to negotiation: Toward a new agenda”. The American Behavioral Scientist, May, 38(6), 921-949.
[48] Faure, G.O. (1981). “Time in the Negotiating Process”. Working Paper No: 81-48. Brussels: European Institute for Advanced Studies in Management.
[49] Cohen, J.R. (2002). “The Ethics of Respect in Negotiation”. Negotiation Journal. April, 18(2), 115-120.
[50] Albin, C. (1993). “The rule of fairness in negotiation”. Negotiation Journal, 9(3), 223-244.