___

• ADIGÜZEL O. C., ERGÜNAY, O. (2012). “Türkiye’de Değerler Üzerine Gerçekleştirilen Lisansüstü Tezlerin Eğitim Bilimleri ve Öğretmen Yetiştirme Perspektifinden İncelenmesi”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Yaz-2012 Cilt:11 Sayı:41, s.18-33.
• BAYDAR P. (2009). İlköğretim Beşinci Sınıf Sosyal Bilgiler Programında Belirlenen Değerlerin Kazanım Düzeyleri ve Bu Süreçte Yaşanılan Sorunların Değerlendirilmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• BİLGİN N. (1995). Sosyal Psikolojide Yöntem ve Pratik Çalışmalar, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• BILSKY W. ve KOCH, M. (2000). “On the content and structure of values: Universals or methodological artefacts?”, In J. Blasius, J. Hox, E. deLeeuw & P. Schmidt (Eds.), Social Science Methodology in the New Millennium Proceedings of the Fifth International Conference on Logic and Methodology, Cologne, s.3-20.
• BULACH C. R., BUTLER J. (2002). “A Comparison of Character Values As Perceived By Teachers And Students At Differing Grade Levels”, Journal of Humanistic Counseling Education and Development, 41 (3).
• CARBONE J. Peter F. (1991), “Perspectives On Values Education”, Clearing House Vol: 64-5.
• ÇÜÇEN A. K. (2001). Felsefeye Giriş, Bursa: Asa Kitabevi.
• DAGHFOUS N., PETROF J.V. ve PONS F. (1999). “Values and Adoption of Innovations: A Cross-cultural Study”, Journal of Consumer Marketing, Vol.16, No.4, s. 314-331.
• DAGGET W.R. (2003). “Addressingtheissue of character”, International Center forLeadership in Education, Inc. inNew York. (04.05.2010 tarihinde http://arkansased.org/educators/pdf/dagget.pdf web adresinden edinilmiştir.)
• DEVECİ H. ve DAL S. (2006). “Öğretmen Adaylarının Ulusal Değerlere İlişkin Görüşleri”. III. Uluslararası Öğretmen Yetiştirme Sempozyumu, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, 4–6 Mayıs 2006, Çanakkale.
• DEVECİ H., AY T. (2009). “İlköğretim Öğrencilerinin Günlüklerine Göre Günlük Yaşamda Değerler”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2,6: s. 167-181.
• DOĞAN İ. (2001). Vatandaşlık Demokrasi ve İnsan Hakları. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• DOĞANAY A. (2006). Öğretimde Kavram ve Genellemelerin Geliştirilmesi, Öztürk C. ve Dursun D. (Editör), Hayat Bilgisi ve Sosyal Bilgiler Öğretimi, Ankara: Pegem Yayıncılık.
• ERDEN M. ve Akman Y. (1995). Eğitim Psikolojisi: Gelişim, Öğrenme, Öğretme, Ankara: Arkadaş Yayınevi.
• EVİN İ. ve KAFADAR O. (2004). “İlköğretim Sosyal Bilgiler Programının ve Ders Kitaplarının Ulusal ve Evrensel Değerler Yönünden İçerik Çözümlemesi.” Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (3), s. 293–304.
• GÖMLEKSİZ M., CÜRO E. (2011). “Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Programında Yer Alan Değerlere İlişkin Öğrenci Tutularının Değerlendirilmesi”, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8 (1). (10.12.2011 tarihinde http:www.insanbilimleri.com /ojs/index.php web adresinden alınmıştır.)
• GÜNGÖR E. (1998). Değerler Psikolojisi Üzerinde Araştırmalar: Ahlak Psikolojisi, Ahlaki Değerler ve Ahlaki Gelişme, İstanbul: Ötüken Yayınları.
• HÖKELEKLİ H., GÜNDÜZ T. (2007). Üstün Yetenekli Çocukların Değer Yönelimleri ve Eğitimleri Değerler ve Eğitimi. Kaymakcan, R., Hökelekli, H.,Arslan, Ş.,Zengin, M. (Ed)., İstanbul: Dem Yayınları.
• KIRSCHENBAUM H. (1992). “A comprehensive model forvalueseducationand moral education”, Phi Delta Kappan, 73 (10), s. 53-59.
• KUÇURADİ İ. (1971). İnsan ve Değerleri, İstanbul.
• KOÇ K. (2007). İlköğretim 7. Sınıflarda Okutulan Vatandaşlık ve İnsan Hakları Eğitimi Dersinde Öğrenciye Kazandırılması Amaçlanan Evrensel Değerler ilişkin Tutumlar Üzerinde Öğretim Sürecinin Etkisi, Basılmamış Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniveristesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
• KÖYLÜ M. (2006). Küresel Ahlak Eğitimi, İstanbul: Değerler Eğitimi Merkezi Yayınları.
• LICKONA T. (1993). “The Return of Character Education”. Educational Leadership, 51(3), s. 12-15. (Erişim Numarası: EJ472598).
• LIND G. (1999). An Introduction to the Moral Judgament Test (MJT), University of Konstanz, Germany.
• MEB (2006). Sosyal Bilimler Dersi Öğretim Programı, Ankara.
• MEB (2009a). İlköğretim 1, 2 ve 3. Sınıflar Hayat Bilgisi Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu, Ankara.
• MEB (2009b). İlköğretim Sosyal Bilgiler 4.-5. Sınıf Programı, Ankara.
• MEB (2009c). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1-5. Sınıflar), Ankara.
• MEB (2010). İlköğretim Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Dersi (4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı ve Kılavuzu, Ankara.
• ORAL G. (2002). “İlköğretimde Öğrencilerin Sosyal Katılımını Özendirmeye Yönelik Bir Program”, Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, Cilt 19 (2), s. 30-44.
• ROKEACH M. (1973). Nature of Human Values, New York: The Free Press.
• RYAN K. (1993). “Mining the Values in the Curriculum”, Educational Leadership, 51(3), 16-18. (Erişim Numarası: 9403010633).
• SCHAPS E., SCHAEFFER E., Mcdonnell S. (2001). “What’s Right And Wrong İn Character Education Today”, Education Week, 9, s. 40–41.
• SCHWARTZ S. H. (1992). “Universals in the content and structure of values: Theory and empirical tests in 20 countries”, In M. Zanna (Ed.), Advances In Experimental Social Psychology Academic Press, (Vol. 25), New York, s. 1–65.
• SCHWARTZ S. H. (1996). “Value Priorities and Behaviour”, In C. Seligman, J.M. Olson ve M.P. Zanna (Eds.), The Psychology of Values: The Ontorio Symposium, Lawrance Erlbaum, Hillsdale, NJ, s.1-24.
• UÇAR S. (2009). Sosyal Bilgiler Programındaki Değerlerle İlgili Kazanımlara Yönelik Öğretmen Görüşlerinin Değerlendirilmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• UNESCO (1995). “Living Values: an Educational Program”, Retrieved on 22.10.2001 http://www.livingvalues.net/ (Erişim tarihi 15 Mayıs 2012).
• VEUGELERS W. (2000), “Different Ways of Teaching Values” University of Educational Review, Vol. 52, No. 1. Amsterdam.
• YEŞİL R. ve AYDIN D. (2007). “Demokratik Değerlerin Eğitiminde Yöntem ve Zamanlama”, TSA, Yıl: 11, 2, s. 65-84.