TROİA'DAKİ YAPAY LİMANLAR VE SU MÜHENDİSLİĞi: Bİr jeo-arkeolojİk ÇALIŞMA HİPOTEZİ

Mısır, Suriye, Filistin, Yunanistan ve Hitit dönemindeki Ön Asya'da hidrolik sistemlerin keşfi, Geç Bronz Çağı'nda bile insanların hidrolojik çevrenin iyileştirilmesi konusunda pek çok bilgi sahibi olduğunu göstermiştir. M.Ö. 2. binyılda mühendisler gölleri ve bataklıkları kurutmak, nehirleri kanallara yönlendirmek veya yönünü değiştirmek, su rezervuarları inşa etmek ve devasa ölçekte liman havuzları kazmak için yöntemler geliştirmişlerdir. Aynı zamanda bu havuzlara tatlı su basarak çökeltinin birikmesini engellemek için de yollar icat etmişlerdir. Bu makalenin yazarları, Pilos'taki Nestor Limanı örneği temelinde tatlı suyla dolan yapay bir liman için genel bir hidrolik sistem önerip, bu yaklaşımı Troia'nın aşağısındaki taşkın havzasında kalıntıları günümüzde de görünen, doğal çevreye yapılmış suni müdahalelere uygulamaktadırlar. Troia'da insan yapımı hidrolik bir sistemin nasıl işlemiş olabileceği konusunda bir hipotez geliştirip, Troia'da kuru kızak yoluyla Ege Denizi'yle bağlantılı olan, tatlı suyla dolu yapay bir liman havzası olmuş olabileceğini öne sürmektedirler. Karadeniz'e giden gemiler kara üzerinde önce 150 metre boyunca Troia ovası içlerine doğru, sonra da 300 metre limana doğru çekilince Gökçeada'nın etrafından dolaşarak yolu 50 kilometre uzatmak zorunda kalmıyorlardı ve tehlikelerle dolu Çanakkale Boğazı'na giriş de kolaylaşmış oluyordu. Böylece gemiler Troia Limanı'nın bu yapay havuzundan doğrudan Çanakkale Boğazı'nın güney kıyısı boyunca akan ters akıntıya giriyor ve Karadeniz'e doğru yolculuklarında önemli bir avantaj elde etmiş oluyorlardı

Artificial Ports and Water Engineering at Troy: A Geo-Archaeological Working Hypothesis

Artificial Ports and Water Engineering at Troy: A Geo-Archaeological Working HypothesisDiscoveries of hydraulic installations in Egypt, Syria, Palestine, greece, and Hittite asia Minor have shown that already during the late Bronze age a great deal of knowledge existed with respect to optimizing hydrological environments. During the 2nd millennium BC, engineers devised systems to drain lakes and wetlands, channelize and divert streams, build reservoirs, and dig artificial port basins on a massive scale. they also invented systems to keep basins sediment-free by flushing them with fresh water. In this paper the authors look at the example of the Port of nestor at Pylos to propose a generic hydraulic system for an artificial seaport with clean-water flushing. this approach is then applied to the remains of artificial interferences with the landscape still visible in the floodplain below troy. In this way, we develop a working hypothesis as to how a human-made hydraulic system at troy could have functioned. We argue that troy may well have possessed an artificial fresh-water-filled port basin that was connected to the aegean Sea via a dry slipway. By being pulled over 150 meters of land and sliding down another 300 meters, eastbound vessels would have avoided a 50 kilometer-long detour all the way around the island of gökçeada and thus eased the hazardous entry into the Dardanelles. From this artificial Port of troy basin, ships could slip directly into a counter-current running along the south coast of the Dardanelles, significantly mending their journeys towards the Black Sea